Kamienica Arcybiskupia we Lwowie
W tym artykule szczegółowo zgłębimy temat Kamienica Arcybiskupia we Lwowie, który w ostatnim czasie cieszy się dużym zainteresowaniem. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, przeanalizujemy wszystkie istotne aspekty związane z Kamienica Arcybiskupia we Lwowie. Ponadto przeanalizujemy różne opinie i badania przeprowadzone w tej sprawie, aby przedstawić pełną i obiektywną wizję na ten temat. W tym artykule chcemy zapewnić naszym czytelnikom głębsze i jaśniejsze zrozumienie Kamienica Arcybiskupia we Lwowie, aby mogli wyrobić sobie na ten temat świadomą opinię. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o Kamienica Arcybiskupia we Lwowie!
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Adres |
Rynek 9 |
| Typ budynku | |
| Styl architektoniczny | |
| Architekt |
Jan Pokorowicz |
| Kondygnacje |
4 |
| Ważniejsze przebudowy |
1634, |
Położenie na mapie Lwowa  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie rejonu lwowskiego  | |
 49°50′31,03″N 24°01′59,88″E/49,841953 24,033300
| |
Kamienica Arcybiskupia we Lwowie, dawny Pałac Arcybiskupi – kamienica we Lwowie, w Rynku, w pierzei wschodniej pod nr 9, barokowa, przebudowana ze starszego budynku w 1634 przez Jana Pokorowicza, z inicjatywy arcybiskupa Stanisława Grochowskiego z przeznaczeniem na rezydencję arcybiskupów lwowskich obrządku łacińskiego.
Kamienica stoi w miejscu, które było od 1376 własnością arcybiskupów halickich, darowaną im przez namiestnika Rusi, księcia Władysława Opolczyka. W 1405 z kolei była w tym miejscu rezydencja Świdrygiełły, najmłodszego brata Władysława Jagiełły. Później rezydował w niej arcybiskup Jan Rzeszowski.
W 1621 mieszkał w niej podczas pobytu we Lwowie król Zygmunt III Waza, a 10 listopada 1673 zmarł w niej król Michał Korybut Wiśniowiecki; do 1939 na budynku znajdowała się tablica informująca o tym wydarzeniu.
W 1832 rezydencja biskupów lwowskich została przeniesiona do nowej siedziby przy ul. Czarnieckiego a w przebudowanym budynku zorganizowano seminarium duchowne.
Późniejsze przebudowy pozbawiły budynek wspaniałego wystroju fasady, z którego pozostał portal z dwiema kolumnami. We wnętrzach zachowały się fragmenty XVII-wiecznych malowideł ściennych.
Od lat 70. XIX wieku do roku 1942 mieściła się tam drukarnia Szczęsnego Bednarskiego[potrzebny przypis].
Bibliografia
- Ryszard Chanas, Janusz Czerwiński, Lwów, Przewodnik turystyczny, wyd. Ossolineum 1992, Wrocław, ISBN 83-04-03913-3
- Bartłomiej Kaczorowski, Zabytki starego Lwowa, wyd. Oficyna Wydawnicza, Warszawa 1990, ISBN 83-85083-02-2
- Aleksander Medyński, Lwów. Przewodnik dla zwiedzających miasto, wyd. nakładem autora, Lwów 1937
- Grzegorz Rąkowski, Przewodnik po Ukrainie Zachodniej, część IV, Lwów. Oficyna Wydawnicza ”Rewasz” 2008, Pruszków, ISBN 978-83-89188-70-0
- Przemysław Włodek, Adam Kulewski, Lwów. Przewodnik. Oficyna Wydawnicza ”Rewasz” 2006, Pruszków, ISBN 83-89188-53-8