Zamek w Horożance
W tym artykule porozmawiamy o Zamek w Horożance, temacie będącym przedmiotem zainteresowania i debaty od dłuższego czasu. Zamek w Horożance to temat, który wywołał sprzeczne opinie, ponieważ jego wpływ i znaczenie są bezdyskusyjne w różnych obszarach społeczeństwa. Od momentu powstania do dziś Zamek w Horożance jest przedmiotem badań, analiz i dyskusji, co pozwoliło nam lepiej zrozumieć jego znaczenie i zakres. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Zamek w Horożance, odnosząc się do wszystkiego, od jego historii po dzisiejsze wpływy, w celu zapewnienia pełnego i wzbogacającego przeglądu tego tematu.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Ukończenie budowy | |
| Ważniejsze przebudowy | |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Chojeccy, Stanisław Malinowski, |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°09′N 24°55′E/49,150000 24,916667
| |
Zamek w Horożance – obronny zameczek wybudowany w XVI w. przez ród Makowieckich herbu Pomian[1].
Położenie, historia
Warownia usytuowana była na zachodnim brzegu Horożanki, która jest dopływem Dniestru[2]. Zamek w trakcie wielu wojen i napaści był niszczony, po czym zawsze stawiano go na nowo[1].
Architektura
Do budowy zamku zastosowano grubo ciosany kamień. Warownia wybudowana na rzucie prostokąta składała się z budynku mieszkalnego z basztami na rogach, który otaczał spory wał i fosa. Do budynku prowadziła sień przechodząca w korytarz. Z korytarza można było dostać się do paru pokoi[1]. Wjazd do zamku wiódł przez most zwodzony. Pod budynkiem mieszkalnym znajdowały się piwnice z tunelem ucieczkowy do lasu długości 5 km. W kolejnych latach wejście do tunelu zamurowano. W XIX w. rozebrano średniowieczny most zwodzony, zniwelowano wały ziemne i zasypano fosy[1].
Dwór
Przez wieki warownia zamieniła się w ruinę, na której resztkach zbudowano dwór[2]. Do starej kondygnacji z ciosanego kamienia dobudowano drugą z cegły i drewna. Resztki baszt przebudowano na pokoje basztowe a całość nakryto czterospadowym dachem. Parter wiekowego zamku oraz gotyckie piwnice stały się ozdobą nowego wybudowanego dworu. Na początku XIX w. majątek należał do rodu Chojeckich, a następnie do Stanisława Malinowskiego od 1850 r.[2] herbu Ślepowron, który miał trzy córki. Horożanka przypadła Joannie[1], która wyszła za mąż za Ignacego Romanowskiego h. Bożawola. W 1912 r. majątek odziedziczył jej syn, Aleksander Romanowski[3], który w 1942 r. zmarł w Teheranie[4].
Przypisy
- ↑ a b c d e Horożanka. .
- ↑ a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III. Warszawa: 1880–1902, s. 155.
- ↑ Horożanka - zamek , www.ruinyizamki.pl .
- ↑ Aleksander Andrzej Romanowski h. Boża Wola , geni_family_tree (pol.).
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, s. 154-55.
- Aftanazy Roman, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska, T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław, Warszawa, 1995, ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0 t. 7, ss. 74-76
Linki zewnętrzne
- Horożanka, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 154.
- zamek w Horożance