Zamek w Hubkowie
W tym artykule zbadamy szeroki i różnorodny temat Zamek w Hubkowie. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – wyruszymy w fascynującą podróż, która pozwoli nam lepiej zrozumieć ten ważny temat. W następnych kilku wierszach przeanalizujemy różne aspekty związane ze Zamek w Hubkowie, takie jak jego wpływ na społeczeństwo, jego ewolucję w czasie i możliwe konsekwencje, jakie ma dla przyszłości. Bez wątpienia Zamek w Hubkowie to fascynujący temat, który wzbudza zainteresowanie ludzi w każdym wieku i o każdym pochodzeniu, a w tym artykule staramy się zagłębić w jego znaczenie i znaczenie.
_1905-1910_(788615)_(cropped).jpg) Zamek w Hubkowie, rys. Napoleon Orda | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku |
zamek |
| Styl architektoniczny | |
| Rozpoczęcie budowy |
XV w. |
| Ważniejsze przebudowy |
XVI w. |
| Zniszczono |
1708 |
| Pierwszy właściciel | |
| Kolejni właściciele |
Konstanty Siemaszko, Mikołaj Siemaszko, Stanisław Daniłowicz, Jan Cetner, Józef Potocki, Potoccy herbu Pilawa |
Położenie na mapie obwodu rówieńskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 50°49′50″N 27°03′04″E/50,830556 27,051111
| |
Zamek w Hubkowie – ruiny zamku wybudowanego w XV wieku w Hubkowie na Wołyniu. Jego pierwszymi właścicielami byli Siemaszkowie, którzy mieli tu główną siedzibę[1].
Historia
Zamek wzmiankowany w kronice z 1504 roku, więc prawdopodobnie późniejszy postawiono na miejscu warowni zniszczonej przez Tatarów. Zamek w stylu renesansowym zbudowany został w 1613 r. przez Konstantego Siemaszkę[2]. W 1629 r. właścicielem zamku był Stanisław Daniłowicz, ożeniony z Maryną, córką Mikołaja Siemaszki[1], ostatniego z rodu właściciela warowni. W 1676 r. zamek, wniesiony jako wiano, należy do starosty lwowskiego Jana Cetnera a później w drodze ugody rodzinnej przeszedł na własność Teofili żony Józefa Felicjana Potockiego. Zamek był zamieszkały do 1708 r., kiedy to podczas III wojny północnej ostatecznie został zniszczony przez wojska szwedzkie[1]. Potoccy nie odbudowywali już zamku tylko przenieśli się do pobliskich Siedliszcz i tam zbudowali nową siedzibę[1]. Od tego czasu zamek niszczał[2].
Architektura
Za czasów Mikołaja Siemaszki zamek stał na dwóch przeciwległych górach, połączonych ze sobą mostem[1]. Otoczony był murami obronnymi i basztami ze strzelnicami. Na dziedzińcu znajdowała się studnia[1] a pod całymi zabudowaniami zamku ciągnęły się murowane lochy, które prawdopodobnie stanowiły przejście do rzeki[1]. T. J. Stecki w 1879 r. tak pisze w Wieku o zwaliskach zamku: odłamy baszt, obwodowe mury, a w nich ślady strzelnic, wszystko tak dobrze zachowane, że nawet rozporządzenie komnat jeszcze gdzieniegdzie widoczne. Jedna baszta od wschodu najwznioślejsza, oba swe piętra zachowała, dachu tylko na niej brakuje. W ogólności ruiny te przedstawiają się niezmiernie efektownie i malowniczo[1]. Pod koniec XIX w. stały jeszcze baszty i mury obronne, a także widoczne były pozostałości pomieszczeń mieszkalnych[2].
Przypisy
Bibliografia
- Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. III, Warszawa, 1880–1902, ss. 198-200.
Linki zewnętrzne
- Zamek w Hubkowie, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. III: Haag – Kępy, Warszawa 1882, s. 198.
- Zamek w Hubkowie
- Archiwalne widoki zamku w bibliotece Polona