Cebrów
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Cebrów, analizując jego najważniejsze aspekty i wpływ w różnych kontekstach. Od jego początków po obecną ewolucję, zagłębimy się w szczegóły, które charakteryzowały Cebrów na przestrzeni czasu, a także przyszłe perspektywy przewidywane w związku z tym tematem. Dzięki podejściu multidyscyplinarnemu zbadamy, jak Cebrów wpłynął na różne obszary, od kultury po naukę, politykę i ogólnie społeczeństwo. Podobnie zastanowimy się nad konsekwencjami, jakie Cebrów miał na codzienne życie ludzi, a także na panoramę globalną. Ostatecznie ten artykuł ma na celu przedstawienie kompleksowego spojrzenia na Cebrów, zapewniając czytelnikowi głębokie i wzbogacające zrozumienie tego ekscytującego tematu.
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
3540 |
| Kod pocztowy |
47265 |
Położenie na mapie obwodu tarnopolskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°37′49″N 25°25′10″E/49,630278 25,419444
| |
Cebrów (ukr. Цебрів, Cebriw) – wieś w rejonie tarnopolskim[1] obwodu tarnopolskiego.
Znajduje się tu przystanek kolejowy Cebrów, położony na linii Tarnopol - Lwów.
Historia
założona w 1546. W II Rzeczypospolitej miejscowość była siedzibą gminy wiejskiej Cebrów w powiecie tarnopolskim województwa tarnopolskiego.
W lutym 1944 nacjonaliści ukraińscy z OUN-UPA zamordowali tutaj 18 Polaków, grabiąc i paląc część gospodarstw[2].
Do 2020 w rejonie zborowskim[3]
Zabudowania
- Dwór Wybudowany w stylu klasycystycznym pod koniec XVIII w. przetrwał do 1989 r.
- W 1937 w Cebrowie został poświęcony Dom Ludowy TSL imienia Marszałka Śmigłego Rydza[4].
Ludzie związani z Cebrowem
- Michał Garapich – właściciel dóbr we wsi[5].
- Paweł Garapich – polski prawnik, urzędnik państwowy, wojewoda łódzki i lwowski w II Rzeczypospolitej, urodził się we wsi.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Про утворення та ліквідацію районів , Офіційний вебпортал парламенту України (ukr.).
- ↑ Henryk Komański, Szczepan Siekierka, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie tarnopolskim 1939–1946, wyd. 2, Wrocław: Nortom, 2006, s. 361, ISBN 83-89684-61-6, ISBN 978-83-89684-61-5, OCLC 156875487.
- ↑ Розпорядження Кабінету Міністрів України від 12 червня 2020 року № 724-р «Про визначення адміністративних центрів та затвердження територій територіальних громад Тернопільської області»
- ↑ Nowe ognisko kultury polskiej: Dom Ludowy T. S. L. imienia Marszałka Śmigłego Rydza w Cebrowie pod Tarnopolem. „Wschód”. Nr 66, s. 1, 20 listopada 1937.
- ↑ Baza właścicieli i dóbr ziemskich. Garapich. genealogia.okiem.pl. .
Bibliografia
- Aftanazy Roman: Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. Województwo ruskie, Ziemia Halicka i Lwowska. T. 7, wyd. 2 przejrzane i uzupełnione. Wrocław, Warszawa: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1995, ss. 35-38. ISBN 83-04-03701-7 całość, ISBN 83-04-04229-0.
- Pożar w Cebrowie. „Nowości Illustrowane”. 22, s. 15, 30 maja 1908.
Linki zewnętrzne
- Cebrów, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 528.
- Cebrów na stronie Rady Najwyższej Ukrainy (ukr.)