W tym artykule poruszony zostanie temat Pałac w Annopolu, który zyskał na znaczeniu w ostatnich latach ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Zbadane zostaną różne perspektywy związane ze Pałac w Annopolu, od jego początków po dzisiejsze wpływy. Zbadane zostanie znaczenie zrozumienia i przeanalizowania Pałac w Annopolu, aby lepiej zrozumieć jego znaczenie w dzisiejszym świecie. Ponadto omówione zostaną wyzwania i możliwości, jakie stwarza Pałac w Annopolu, a także możliwe rozwiązania, które się pojawiają, aby sprostać wyzwaniom, które reprezentuje. Krótko mówiąc, ten artykuł ma na celu przedstawienie szerokiej i wzbogacającej wizji Pałac w Annopolu, w celu zachęcenia do refleksji i debaty na ten temat.
Antoni Barnaba Jabłonowski | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Miejscowość | |
Typ budynku |
pałac |
Inwestor |
Antoni Barnaba Jabłonowski |
Ukończenie budowy |
przed 1757 r. |
Pierwszy właściciel |
Antoni Barnaba Jabłonowski |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego ![]() | |
Położenie na mapie Ukrainy ![]() | |
![]() |
Pałac w Annopolu – pałac wzniesiony przed 1757 r.[1] przez ks. Antoniego Barnabę Jabłonowskiego.
Antoni Barnaba Jabłonowski (1732-1799) był mężem ks. Anny Sanguszkówny (1739-1765), herbu Pogoń Litewska.
Olbrzymi obiekt pozbawiony opieki kolejnych właścicieli zamienił się w ruinę. Część pałacu zniszczonego przez pożar rozebrano. Druga część, która przetrwała I i II wojnę światową, nie przypominała pierwotnego założenia. Na początku XIX w. pałac został przebudowany na styl romantyczny[1].
Wspaniały pałac otaczał rozległy park[2] z okazami dębów, jesionów, lip[1].
Kajetan Koźmian, Pamiętniki, T. 1; wstęp oraz komentarz Juliusz Willaume; wstęp edytorski, ustalenie tekstu w oparciu o autograf oraz komentarz filologiczny Marian Kaczmarek i Kazimierz Pecold; przedmowa Artur Kopacz, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, Wrocław 1972.