Zamek w Ostapkowcach
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Zamek w Ostapkowcach, odnosząc się do jego pochodzenia, dzisiejszego znaczenia i możliwych konsekwencji, jakie ma dla różnych aspektów społeczeństwa. Od pierwszych przejawów po wpływ na współczesny świat Zamek w Ostapkowcach budził zainteresowanie naukowców, ekspertów i zwykłych ludzi ze względu na swój wpływ na kulturę, ekonomię i politykę. Na tych stronach będziemy badać różne perspektywy, aby zaoferować pełny i obiektywny pogląd na Zamek w Ostapkowcach, w celu wzbogacenia wiedzy naszych czytelników i promowania świadomego dialogu na ten fascynujący temat.
 pałac | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość | |
| Typ budynku | |
| Pierwszy właściciel | |
Położenie na mapie obwodu chmielnickiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°18′45″N 26°31′36″E/49,312500 26,526667
| |
Zamek w Ostapkowcach – zabytkowy zamek wybudowany przez Herburtów.
Właściciele
Zuzanna Herburt z Felsztyna[1], córka Mikołaja Herburta, wniosła Ostapkowce w posagu w rodzinę Stadnickich wychodząc za mąż za Stanisława Stadnickiego[2]. Ostatnimi właścicielami byli Zalescy herbu Dołęga[3].
Pałac
Na miejscu częściowo rozebranego zamku Teresa ze Stadnickich Grabianka, starościna liwska, żona Tadeusza Grabianki, wybudowała piętrowy pałac[2] kryty dachem czterospadowym, z wykorzystaniem jego środkowej części dolnej kondygnacji, to jest klatki schodowej, sali ze stropem wspartym na filarach, kaplicy ze sklepieniami, zakrystii i paru mniejszych pokoi[4]. Od frontu portyk z ośmioma piastrami zwieńczony tympanonem[5]. Obiekt otoczony był budynkami mieszkalnymi, oranżerią oraz ogrodami[2]. Pałac istniał w tej postaci do 1917 r.[4][5]
Przypisy
- ↑ Zuzanna Herburt z Felsztyna h. wł.. www.sejm-wielki.pl. .
- ↑ a b c Filip Sulimierski, Bronisław Chlebowski, Władysław Walewski: Słownik geograficzny Królestwa Polskiego i innych krajów słowiańskich, t. VII. Warszawa: 1880-1902, s. 662.
- ↑ Ostapkowce (2), nad Smotryczem, Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 662.
- ↑ a b Roman Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej, wyd. drugie przejrzane i uzupełnione, t. 9: Województwo podolskie, Wrocław: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1996, s. 277-286, ISBN 83-04-04268-1, ISBN 83-04-03701-7 (całość).
- ↑ a b Antoni Urbański: ''Pro memoria: 4-ta serja rozgromionych dworów kresowych, (IV cz. książki Memento kresowe). Warszawa: 1929, s. 3.
Linki zewnętrzne
- Ostapkowce 2.), Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VII: Netrebka – Perepiat, Warszawa 1886, s. 661.