Relatywistyczna mechanika kwantowa

Wygląd przypnij ukryj

Relatywistyczna mechanika kwantowa – teoria kwantowa uwzględniająca istnienie skończonej, maksymalnej do osiągnięcia prędkości równej prędkości światła w próżni, zarówno dla ruchu cząstek, jak i propagacji oddziaływania. W teorii tej nierelatywistyczne równanie Schrödingera (poprawniejsze im prędkość jest mniejsza) zastępowane jest równaniem Joosa–Weinberga albo równaniami Bargmanna–Wignera (lub ich szczególnymi przypadkami, np. równaniem Kleina-Gordona czy Diraca). Relatywistyczna mechanika kwantowa stosuje kwantowy opis ruchu w czasoprzestrzeni Minkowskiego. Immanentną cechą opisu relatywistycznego mechaniki kwantowej z użyciem równania Diraca jest istnienie spinu oraz antymaterii.

Teoria ta napotyka na liczne problemy interpretacyjne (zitterbewegung, paradoks Kleina, rozwiązania o ujemnej energii) i przez to nie jest teorią spójną. Jej naturalnym uogólnieniem jest kwantowa teoria pola (QFT), która rozwiązuje większość problemów relatywistycznej mechaniki kwantowej. QFT w odróżnieniu od pierwotnej relatywistycznej mechaniki kwantowej uwzględnia zjawiska, w których zmienia się liczba cząstek elementarnych w czasie: kreacja par, anihilacja czy absorpcja.

Zobacz też

Przypisy

  1. Heller i Pabjan 2014 ↓, s. 50.
  2. Messiah 1965 ↓, s. 875–876.

Bibliografia

Nauki fizyczne
główne
działy fizyki
według
zjawisk
według
skali
mechanika
teoretyczna
teoria pola
interdyscy-
plinarne
inne
specjalności
Szczególna teoria względności
pojęcia
podstawowe
postulaty
przekształcenia
współrzędnych
zjawiska
typy cząstek
według prędkości
prędkości
nadświetlne
formalizm
czasoprzestrzenny
dowody
doświadczalne
dzieje
uczeni
powiązane teorie



E = ( m c 2 ) 2 + ( p c ) 2 {\displaystyle E={\sqrt {(mc^{2})^{2}+(pc)^{2}}}}