Heliosejsmologia
W następnym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Heliosejsmologia. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie – zbadamy wszystkie aspekty tego interesującego tematu. Odkryjemy jego wpływ na społeczeństwo, jego wpływ w różnych obszarach i ewolucję na przestrzeni czasu. Przy szerokim i szczegółowym podejściu przeanalizujemy jego różne aspekty, aby zaoferować pełną i wzbogacającą panoramę. Dołącz do nas w tej podróży pełnej wiedzy i odkryć na temat Heliosejsmologia.
Heliosejsmologia – nauka zajmująca się badaniem wnętrza Słońca poprzez spektroskopowe obserwacje drgań powierzchni, np. za pomocą orbitalnego obserwatorium słonecznego SOHO[1].
Heliosejsmologia jest jedną z najmłodszych gałęzi astrofizyki. Pierwsze badania przeprowadzono pod koniec lat 60. XX wieku, gdy Robert Leighton[2][3] zaobserwował na powierzchni Słońca drgania materii, wówczas niezrozumiałe, a które określano jako „oscylacje pola prędkości” plazmy słonecznej.
Sklasyfikowano kilka rodzajów fal powodujących oscylacje, w tym krótkookresowe fale ciśnieniowe przy widocznej powierzchni gwiazdy, oraz fale typu grawitacyjnego, o dłuższych okresach w głębokim wnętrzu.
Obserwacje te posłużyły do wyznaczenia zmian prędkości rotacji wnętrza Słońca. Duże wartości parametru, jakie uzyskiwano dla jądra gwiazdy, okazały się niestabilnościami numerycznymi. Obecnie wiadomo, że obszar ten rotuje znacznie wolniej.
Zobacz też
Przypisy
- ↑ heliosejsmologia, Encyklopedia PWN , Wydawnictwo Naukowe PWN .
- ↑ Robert B. Leighton. Notable Names Database (NNDB) . . (ang.).
- ↑ Charles Peck, Gerry Neugebauer, Rochus Vogt: Robert Benjamin Leighton. Physics Today . American Institute of Physics, wrzesień 1997. . (ang.).
Bibliografia
- Sygnały – przezroczyste słońce. archiwum.wiz.pl. . oraz Zajrzeć do Słońca (z archiwalnych numerów Wiedzy i Życia)