Synchronizacja absolutna

Wygląd przypnij ukryj

Ten artykuł od 2012-08 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Synchronizacja absolutna – synchronizacja zegarów obecna w sformułowaniu zasad teorii względności odmienna od synchronizacji Einsteina-Poincarégo.

Opiera się ona na dopuszczeniu możliwości, że światło może podróżować z punktu A do punktu B z inną prędkością niż z punktu B do punktu A. W synchronizacji Einsteina-Poincarégo zwanej także synchronizacją standardową, przyjmujemy milczące założenie, że te prędkości są równe.

W rzeczywistości możemy jedynie obserwować prędkość na drodze zamkniętej, gdzie v = 2 A B / t . {\displaystyle v=2AB/t.}

Albert Einstein zauważył ten problem w swojej słynnej pracy „On the Electrodynamics of Moving Bodies”, w której przedstawił konstrukcję Szczególnej Teorii Względności.

Synchronizacja absolutna umożliwia teoretyczny opis układu preferowanego.

Linki zewnętrzne

• Albert Einstein, On the Electrodynamics of Moving Bodies
• Is faster-than-light propagation allowed by the laws of physics?. metaresearch.org. .
• Guido Rizzi, Matteo Luca Ruggiero, Alessio Serafini, Synchronization Gauges and the Principles of Special Relativity
• J. Rembielinski, K. A. Smolinski, Quantum Preferred Frame: Does It Really Exist?
• P. Caban, M. Foryś and J. Rembieliński, Lorentz Covariant Canonical Formalism for Free Massive, Massless and Tachyonic Particles

Szczególna teoria względności

pojęcia podstawowe	prędkość światła w próżni (c) jednokierunkowa prędkość światła równoczesność synchronizacja zegarów absolutna standardowa układ odniesienia układ inercjalny pierwsza zasada dynamiki
postulaty	zasada względności niezmienniczosć c
przekształcenia współrzędnych	Galileusza grupa Galileusza Lorentza czynnik Lorentza grupa Poincarégo grupa Lorentza
zjawiska	kinetyczne skrócenie Lorentza paradoks drabiny względność jednoczesności dylatacja czasu paradoks bliźniąt podróże w przyszłość relatywistyczny efekt Dopplera precesja Thomasa paradoks Bella paradoks Ehrenfesta dynamiczne masa relatywistyczna masa spoczynkowa równoważność masy i energii deficyt masy siła Lorentza
typy cząstek według prędkości	tardion lukson tachion cząstka relatywistyczna
prędkości nadświetlne	grom fotoniczny masa urojona podróże w przeszłość paradoks dziadka tachionowy antytelefon
formalizm czasoprzestrzenny	pojęcia podstawowe zdarzenie czasoprzestrzenne linia świata czasoprzestrzeń Minkowskiego czterowektor czteropęd interwał czasoprzestrzenny diagram czasoprzestrzenny stożek świetlny
dowody doświadczalne	poprzedzające STW aberracja światła eksperyment Fizeau doświadczenie Michelsona-Morleya koroboracje doświadczenie Kennedy’ego-Thorndike’a doświadczenie Ivesa-Stillwella
dzieje	przesłanki powstania szczególnej teorii względności układ preferowany eter teoria eteru Lorentza teorie emisji
uczeni	prekursorzy George Airy François Arago George FitzGerald Armand Fizeau Augustin Fresnel Galileo Galilei Hendrik Lorentz Albert Michelson Edward Morley Henri Poincaré autor i kontynuatorzy Albert Einstein Hermann Minkowski
powiązane teorie	klasyczne mechanika klasyczna klasyczna teoria pola elektrodynamika klasyczna ogólna teoria względności kwantowe mechanika kwantowa paradoks EPR relatywistyczna mechanika kwantowa kwantowa teoria pola efekt Unruha

E = ( m c 2 ) 2 + ( p c ) 2 {\displaystyle E={\sqrt {(mc^{2})^{2}+(pc)^{2}}}}