Czynnik Lorentza

Wygląd przypnij ukryj

Czynnik Lorentza – wyrażenie pojawiające się często we wzorach przy transformacji wielkości między układami odniesienia w szczególnej teorii względności.

Czynnik ten jest równy:

γ ≡ d t d τ = 1 1 − β 2 , {\displaystyle \gamma \equiv {\frac {dt}{d\tau }}={\frac {1}{\sqrt {1-\beta ^{2}}}},}

gdzie:

β = v c {\displaystyle \beta ={\frac {v}{c}}} – prędkość wyrażona w stosunku do prędkości światła w próżni, v {\displaystyle v} – prędkość w układzie odniesienia obserwatora w którym czas wyraża t , {\displaystyle t,} τ {\displaystyle \tau } – czas w układzie poruszającym się, c {\displaystyle c} – prędkość światła w próżni.

Czynnik może też być wyrażony jako:

γ ≡ c c 2 − v 2 , {\displaystyle \gamma \equiv {\frac {c}{\sqrt {c^{2}-v^{2}}}},} γ ≡ 1 1 − v 2 c 2 . {\displaystyle \gamma \equiv {\frac {1}{\sqrt {1-{\frac {v^{2}}{c^{2}}}}}}.}

Pospieszność

Z czynnikiem Lorentza związana jest pospieszność, określana jako

y = a r t g h ( v c ) , {\displaystyle y=\mathrm {artgh} \left({\frac {v}{c}}\right),}

gdzie:

v {\displaystyle v} prędkość, artgh – area tangens hiperboliczny.

Zależność pospieszności od czynnika Lorentza

γ = cosh ⁡ ( y ) . {\displaystyle \gamma =\cosh(y).}

Pospieszność jest wielkością addytywną przy transformacji Lorentza (jak prędkość przy transformacji Galileusza), dzięki czemu jest użyteczna w obliczeniach. Jej wartość zmienia się od − ∞ {\displaystyle -\infty } dla v = − c {\displaystyle v=-c} do ∞ {\displaystyle \infty } dla v = c . {\displaystyle v=c.}

W fizyce cząstek pospieszność często definiowana jest inaczej, w odniesieniu do osi wiązki cząstek:

y = 1 2 ln ⁡ E + p z c E − p z c , {\displaystyle y={\frac {1}{2}}\ln {\frac {E+p_{z}c}{E-p_{z}c}},}

gdzie p z {\displaystyle p_{z}} jest składową podłużną pędu (równoległą do osi wiązki). Inną podobną zmienną używaną w fizyce cząstek jest pseudopospieszność.

Przypisy

  1. Amsler, C. et al. (2008), „The Review of Particle Physics”, Physics Letters B667, 1, Sekcja 38.5.2.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Szczególna teoria względności
pojęcia
podstawowe
postulaty
przekształcenia
współrzędnych
zjawiska
typy cząstek
według prędkości
prędkości
nadświetlne
formalizm
czasoprzestrzenny
dowody
doświadczalne
dzieje
uczeni
powiązane teorie



E = ( m c 2 ) 2 + ( p c ) 2 {\displaystyle E={\sqrt {(mc^{2})^{2}+(pc)^{2}}}}