124 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
Poniższy artykuł poruszy temat 124 Dywizja Strzelecka (ZSRR), który stał się bardzo aktualny w ostatnich latach. 124 Dywizja Strzelecka (ZSRR) to temat, który wzbudził zainteresowanie wielu osób, ponieważ ma znaczący wpływ na różne aspekty naszego codziennego życia. W tym artykule omówione zostaną różne punkty widzenia na temat 124 Dywizja Strzelecka (ZSRR), a także jego dzisiejsze znaczenie. Ponadto przeanalizowane zostaną implikacje, jakie 124 Dywizja Strzelecka (ZSRR) ma w różnych kontekstach, od polityki po technologię, w tym ogólnie kulturę i społeczeństwo. Bez wątpienia 124 Dywizja Strzelecka (ZSRR) to temat, który zasługuje na dogłębne zbadanie, aby zrozumieć jego zakres i możliwe konsekwencje w przyszłości.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1939 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa agresja ZSRR na Polskę front wschodni | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Odznaczenia | |
 
| |
124 Dywizja Strzelecka (ros. 124-я стрелковая дивизия) – związek taktyczny piechoty Armii Czerwionej.
Formowania
Pierwszy raz sformowana 25 sierpnia 1939 w Ukraińskim Okręgu Wojskowym na bazie pułku ze składu 15 Dywizji Strzeleckiej. W czasie ataku wojsk III Rzeszy i jej sojuszników na Związek Radziecki brała udział w 1941 w walkach m.in. w rejonie Stojanowa. Wycofując się z Tartakowa i Porycka dwa z jej pułków utraciły składy zaopatrzenia[1]. Rozformowana 27 grudnia 1941.
Po raz drugi sformowana w grudniu 1941 w Woroneżu. 17 listopada 1942 przeformowana na 50 Dywizję Piechoty Gwardii.
Sformowana po raz trzeci 19 kwietnia 1943 w okolicach Leningradu na bazie 56 Brygady Strzeleckiej, 102 Morskiej Brygady Strzelców, 138 Brygady Strzeleckiej i 34 Brygady Narciarzy.
Dowódcy dywizji
- płk Filip Suszczyj (był w 1939)[2]
Struktura organizacyjna
Trzecie formowanie
- 406 Pułk Strzelecki
- 622 Pułk Strzelecki
- 781 Pułk Strzelecki
- 46 Pułk Artylerii Lekkiej (do 21.09.1941)
- 459 Pułk Artylerii Haubic
- 512 dywizjon artylerii pancernej
- 202 dywizjon artylerii przeciwpancernej
- 97 kompania rozpoznawcza
- 225 batalion saperów
- 200 batalion łączności (710 kł)
- 144 batalion medyczno-sanitarny
- 120 kompania przeciwchemiczna
- 208 kompania transportowa
- 364 piekarnia polowa
- 30 punkt weterynaryjny
- 1980 poczta polowa
- 380 kasa polowa
Przypisy
- ↑ Kamenir 2010 ↓, s. 133.
- ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 347.
Bibliografia
- Victor Kamenir: Krwawy trójkąt. Zagłada Armii Czerwonej na Ukrainie 1941. Warszawa: 2010. ISBN 978-83-11-11871-3.
- Piotr Zarzycki: Suplement do września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Księgarnia Historyczna, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
- RKKA. . (ros.).
