9 Gwardyjski Korpus Strzelecki
W dzisiejszym świecie 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki jest tematem o coraz większym znaczeniu i dyskusji. Z biegiem czasu nabiera coraz większego znaczenia w społeczeństwie, wpływając na różne aspekty życia codziennego. Niezależnie od tego, czy chodzi o politykę, ekonomię, technologię, kulturę czy jakąkolwiek inną, 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki stał się głównym tematem, który budzi sprzeczne opinie i różnorodne stanowiska. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki, analizując jego wpływ na społeczeństwo i zastanawiając się nad konsekwencjami, jakie ma dla naszej teraźniejszości i przyszłości.
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
1942 |
| Rozformowanie |
1945 |
| Działania zbrojne | |
| II wojna światowa | |
| Organizacja | |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk | |
| Podległość | |
9 Gwardyjski Korpus Strzelecki (ros. 9 гвардейский стрелковый корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.
9 Gwardyjski Korpus Strzelecki powstał w 1942[1]. W czasie walk na ziemiach polskich 9 Gwardyjski Korpus Strzelecki dowodzony był przez gen. por. Grigorija Chaluzina. Uczestniczył m.in. w złamaniu oporu armii niemieckiej w Grodzisku Mazowieckim, Człopie, Choszcznie i Dąbiu pod Szczecinem, przyczyniając się do zakończenia władzy III Rzeszy na tym terenie[2]. Korpus szlak bojowy zakończył 30 czerwca 1945 w rejonie Wittenbergu[1], walcząc w składzie 61 Armii[3].
Dowódcy korpusu
- gen. mjr Konstantin Erastow (25.05.1942 - 04.06.1942)
- gen. mjr Nikołaj Kiriuchin (05.06.1942 - 05.10.1942)
- gen. mjr Arkadij Borejko (03.11.1942 - 08.02.1944)
- gen. mjr Michaił Popow (09.02.1944 - 21.07.1944)
- gen. por. Grigorij Chaluzin[4] (23.07.1944 - 25.04.1945)
- gen. por. Afanasij Szemienkow (26.04.1945 - 09.05.1945)[1]
Struktura organizacyjna
Skład 16 kwietnia 1945[3]:
Przypisy
- ↑ a b c Память народа::Подлинные документы о Второй Мировой войне , pamyat-naroda.ru .
- ↑ Dolata i Jurga 1977 ↓, s. 69,94,98.
- ↑ a b Bahm 2015 ↓, s. 247.
- ↑ Worobjow, Parotkin i Szymanski 1971 ↓, s. 496.
Bibliografia
- Karl Bahm: Berlin 1945. Warszawa: 2015. ISBN 978-83-11-13571-0.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Warszawa: 1977.
- F.D. Worobjow, I.W. Parotkin, A.N. Szymanski: Ostatni szturm (operacja berlińska 1945 r.). Warszawa: 1971.