128 Dywizja Strzelecka (ZSRR)
W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat 128 Dywizja Strzelecka (ZSRR). Temat ten przykuwał uwagę wielu ludzi na przestrzeni dziejów, wywołując niekończące się dyskusje i teorie na jego temat. Odkryjemy jego pochodzenie, wpływ na dzisiejsze społeczeństwo i ewolucję na przestrzeni czasu. Podobnie zbadamy różne perspektywy i opinie istniejące wokół 128 Dywizja Strzelecka (ZSRR), zapewniając naszym czytelnikom globalną i wzbogacającą wizję. Jesteśmy pewni, że ten artykuł zainteresuje każdego, kto chce zdobyć dalszą wiedzę na temat 128 Dywizja Strzelecka (ZSRR). Dołącz do nas w tej ekscytującej podróży odkrywczej!
| Historia | |
| Państwo | |
|---|---|
| Sformowanie |
19 sierpnia 1939 |
| Rozformowanie |
po 1945 |
| Nazwa wyróżniająca | |
| Dowódcy | |
| Pierwszy |
kombrig Aleksandr Zotow |
| Ostatni |
płk Jefriem Dołgow |
| Działania zbrojne | |
| Front wschodni (II wojna światowa) | |
| Organizacja | |
| Dyslokacja |
Iszym (1939) |
| Rodzaj sił zbrojnych | |
| Rodzaj wojsk |
piechota i artyleria |
| Podległość | |
| Odznaczenia | |
| |
128 Dywizja Strzelecka (ros. 128-я стрелковая дивизия) – dywizja Armii Czerwonej w latach 1939–1945.
Działania
Sformowana w 1939 w Iszymie w Rosji. Według innych danych miało to nastąpić w Swierdłowsku[1].
16 stycznia 1940 dywizja została wysłana ze Swierdłowska do Pietrozawodska. 12 lutego weszła w skład 14 Korpusu Strzeleckiego 8 Armii. W kwietniu 1940 została wycofana z Karelii do Wołogdy, skąd następnie w czerwcu została wysłana do Pskowa, a później na Łotwę[1].
Atak Niemiec na ZSRR zastał 128 DS na Litwie[2]. W lipcu 1941 dywizja została okrążona[1]. Broniła się na Białorusi, a następnie w obwodzie pskowskim[2].
Od jesieni 1941 do 1943 dywizja uczestniczyła w obronie Leningradu, walcząc nad jeziorem Ładoga, pod Siniawinem i nad Mgą. W lipcu 1944 wyzwoliła Psków, a w sierpniu tegoż roku uczestniczyła w działaniach w Estonii[2].
6 stycznia 1945 wyładowana w Rzeszowie[3], działała na terenie Polski w składzie 21. Armii, uczestnicząc w ofensywie sandomiersko-śląskiej i praskiej. W 1945 na ziemiach polskich szlak 128 DS prowadził m.in. przez Myszków (19–21 stycznia[2]), Tarnowskie Góry, Kochłowice, Brzeg (6 lutego[3]), Strzelin, Bielawę, Pieszyce (8 maja[2]), aż po Červený Kostelec w Czechach (10 maja)[2][3].
Dwóch żołnierzy 128 DS zostało odznaczonych tytułem Bohatera Związku Radzieckiego: byli to mł. sierż. Taimbiet Komiekbajew[4] i st. sierż. Wasilij Jewłanow[5].
Dowódcy dywizji
Dowódcy 128 DS:
- kombrig/gen-mjr Aleksandr Zotow (19.08.1939 – 26.07.1941) – dostał się do niewoli, przeżył KL Sachsenhausen[1],
- płk Fiodor Komarow (27.07.1941 – 16.12.1941),
- gen-mjr Iwan Nikitin (17.12.1941 – 11.03.1942),
- płk Leonid Siergiejew (12.03.1942 – 16.11.1942),
- gen-mjr Fiodor Parchomienko (17.11.1942 – 18.02.1943),
- płk Pawieł Potapow (19.02.1943 – 16.01.1944),
- płk Pawieł Łoskutow (18.01.1944 – 02.03.1944),
- gen-mjr Dmitrij Łukjanow (03.03.1944 – 22.08.1944),
- płk Jefriem Dołgow (23.08.1944 – 11.05.1945).
Szefowie sztabu:
Struktura organizacyjna
- 374 Pułk Strzelecki
- 533 Odrzański[3] Pułk Strzelecki
- 741 Pułk Strzelecki
- 292 Pułk Artylerii
Przypisy
- ↑ a b c d e Память ↓.
- ↑ a b c d e f Pamiatʹ naroda ↓.
- ↑ a b c d e Краткая характеристика пройденного боевого пути 128 сд, 4 czerwca 1945 (ros.).
- ↑ Игорь Сердюков, Герой Советского Союза Комекбаев Таимбет , Герои страны (ros.).
- ↑ Игорь Сердюков, Герой Советского Союза Евланов Василий Алексеевич , Герои страны (ros.).
Bibliografia
- 128 стрелковая дивизия (128 сд) , Память народа (ros.).
- 128-я стрелковая дивизия. Память, Воронежский государственный университет. . (ros.).
- Robert Poirier, Albert Conner: Red Army order of battle in the Great Patriotic War. 1985. (ang.).
