W tym artykule poruszona zostanie kwestia 1 Front Białoruski, która w ostatnim czasie zyskała na znaczeniu ze względu na jej wpływ na społeczeństwo. Zbadane zostaną różne aspekty związane ze 1 Front Białoruski, od jego pochodzenia po wpływ na różne obszary, w tym jego implikacje w codziennym życiu ludzi. Zostaną przeanalizowane różne perspektywy istniejące wokół 1 Front Białoruski, a także możliwe wyzwania i możliwości, jakie reprezentuje. Artykuł ten ma na celu pogłębienie wiedzy na temat 1 Front Białoruski i pobudzenie refleksji nad jego znaczeniem w obecnym kontekście.
![]() Sztandar 1 Frontu Białoruskiego z Muzeum Sił Zbrojnych FR w Moskwie | |
Historia | |
Państwo | |
---|---|
Sformowanie |
1944 |
Rozformowanie |
1945 |
Tradycje | |
Rodowód | |
Dowódcy | |
Pierwszy |
gen. armii Konstanty Rokossowski |
Ostatni |
marszałek Gieorgij Żukow |
Działania zbrojne | |
II wojna światowa Operacja Bagration Operacja wiślańsko-odrzańska Operacja pomorska Operacja berlińska | |
Organizacja | |
Rodzaj sił zbrojnych | |
Podległość |
1 Front Białoruski (ros. 1-й Белорусский фронт) – związek operacyjno-strategiczny Armii Czerwonej o kompetencjach administracyjnych i operacyjnych na zachodnim terytorium ZSRR, działający podczas wojny z Niemcami w czasie II wojny światowej.
1 Front Białoruski został utworzony 24 (17?) lutego 1944 z przemianowania Frontu Zachodniego. Dowódca gen. armii Konstanty Rokossowski. Od 5 kwietnia 1944 przemianowany na Front Białoruski (II formowanie).
Utworzony 16 kwietnia 1944 z Frontu Białoruskiego II formowania. 23 czerwca – 31 lipca 1944 uczestniczył w operacji białoruskiej przeciw niemieckiej Grupie Armii „Środek”. W lipcu jego związki dotarły do Bugu, później do Wisły. Do września uchwycił przyczółki na Wiśle pod Warką i Kazimierzem Dolnym, na Narwi pod Serockiem i Różanem. We wrześniu 1944 opanował prawobrzeżną część Warszawy, Pragę[1].
Od 12 stycznia do 3 lutego 1945 wziął udział w operacji wiślańsko-odrzańskiej wychodząc na linię; Cedynia, Kostrzyn nad Odrą, Frankfurt n. Odrą. W tym czasie 1 FB liczył 1119838 żołnierzy, którzy mieli do dyspozycji: 2102 czołgi, 1279 dział pancernych, 2940 dział ppanc., 7015 dział polowych, 7595 moździerzy, 1114 wyrzutni rakietowych, 1676 dział plot. i 65120 samochodów[2]. Od 1 marca jego prawoskrzydłowe związki wspólnie z 2 Frontem Białoruskim w ramach operacji pomorskiej walczyły przeciw niemieckiej Grupie Armii „Weichsel” wychodząc na wybrzeże Morza Bałtyckiego (zdobyto Kołobrzeg). 6 kwietnia 1945 wraz z 2 Frontem Białoruskim i 1 Frontem Ukraińskim przeprowadził operację berlińską, zakończoną zdobyciem Berlina, wyjściem 7 maja na Łabę i spotkaniem z wojskami amerykańskimi[1].
Rozformowany 9 maja 1945. Na jego bazie utworzono Grupę Wojsk Okupacyjnych w Niemczech oraz Radziecką Administrację Wojskową w Niemczech.
Dowódcy frontu:
Członkowie Rady Wojennej:
Szefowie sztabu:
Oficerowie sztabu:
Skład | |
---|---|
w czerwcu 1944[1]: | W styczniu 1945[1] |
|
|