2 Korpus Powietrznodesantowy (ZSRR)

W tym artykule szczegółowo zbadamy i przeanalizujemy 2 Korpus Powietrznodesantowy (ZSRR), temat, który przykuł uwagę osób z różnych dziedzin i zainteresowań. Od wpływu 2 Korpus Powietrznodesantowy (ZSRR) na współczesne społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, 2 Korpus Powietrznodesantowy (ZSRR) to temat, który nadal wywołuje debaty i dyskusje na całym świecie. Na tych stronach będziemy zagłębiać się w różne perspektywy i opinie na temat 2 Korpus Powietrznodesantowy (ZSRR), a także jego ewolucję w czasie. Jeśli chcesz dowiedzieć się więcej na ten ekscytujący temat, zapraszamy do kontynuowania czytania i odkrycia wszystkiego, co ma do zaoferowania 2 Korpus Powietrznodesantowy (ZSRR).

2 Korpus Powietrznodesantowy
2-й воздушно-десантный корпус
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

1941

Rozformowanie

1941

Tradycje
Rodowód

46 Korpus Strzelecki

Działania zbrojne
II wojna światowa
atak Niemiec na ZSRR
Organizacja
Formacja

Armia Czerwona

Rodzaj wojsk

wojska powietrznodesantowe

Podległość

Front Południowo-Zachodni
37 Armii
40 Armii

Skład

2 BPD, 3 BPD, 4 DPD

2 Korpus Powietrznodesantowy (ros. 2-й воздушно-десантный корпус) – wyższy związek taktyczny Armii Czerwonej.

2 Korpus Powietrznodesantowy (2 KPD) utworzony został kwietniu 1941 w Charkowskim Okręgu Wojskowym, na bazie 46 Korpusu Strzeleckiego. W dniu 1 czerwca 1941 liczył 4200 żołnierzy, a do pełnej obsady etatowej brakowoło jeszcze około 6000 żołnierzy[1]. Od 22 czerwca 1941 roku podlegał razem z 3 KPD dowódcy Frontu Południowo-Zachodniego. W czasie niemieckiego ataku na Związek Radziecki 2 KPD prowadził działania bojowe na Ukrainie, głównie w obronie Kijowa. Po wyjściu z okrążenia został wycofany w rejon Ordżonikidze z zamiarem przeformowania[2]. W czasie prowadzonych działań początkowo podlegał 37 Armii, a od 20 sierpnia 1941 40 Armii[3].

Dowódcy korpusu

  • gen. mjr Fiodor Michajłowicz Haritonow (do 09.09.1941)[4]

Struktura organizacyjna

Skład 1 czerwca 1941[1]:

Przypisy

Bibliografia

  • Marek Depczyński: Pretorianie Kremla. Wojska powietrznodesantowe Federacji Rosyjskiej. Warszawa: Bellona, 2016. ISBN 978-83-11-13924-4.