5 Armia Uderzeniowa

W dzisiejszym artykule zagłębimy się w fascynujący świat 5 Armia Uderzeniowa i odkryjemy wszystko, co ten motyw ma nam do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, poprzez wszystkie postępy i zmiany, których doświadczył na przestrzeni czasu, w tym artykule dokładnie zbadamy każdy aspekt 5 Armia Uderzeniowa. Oprócz tego poznamy opinie ekspertów w danej dziedzinie oraz doświadczenia osób, które żyły blisko 5 Armia Uderzeniowa. Przygotuj się więc na zanurzenie się w podróż pełną wiedzy i odkryć, dzięki której będziesz mieć kompletną i wzbogacającą wizję 5 Armia Uderzeniowa.

5 Armia Uderzeniowa
5-я ударная армия
Historia
Państwo

 ZSRR

Sformowanie

9 grudnia 1942

Rozformowanie

1946

Tradycje
Rodowód

10 Armia

Dowódcy
Pierwszy

gen. lejtn. Nikołaj Bierzarin

Działania zbrojne
II wojna światowa
operacja miuska
Operacja jasko-kiszyniowska
Operacja wiślańsko-odrzańska
Operacja berlińska
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

Armia Czerwona

Podległość

1 Front Białoruski[1]

Feldmarszałek Wilhelm Keitel podpisuje akt bezwarunkowej kapitulacji armii niemieckiej w kwaterze głównej 5 Armii Uderzeniowej mieszczącej się w Karlshorst w Berlinie.

5 Armia Uderzeniowa (ros. 5-я ударная армия) – związek operacyjny Armii Czerwonej.

Historia

5 AU powstała 9 grudnia 1942 roku poprzez przemianowanie 10 Armii rezerwowej. Weszła w skład 1 Frontu Białoruskiego. Jej dowódcami byli generałowie: Markian Popow, Wiaczesław Cwietajew, Nikołaj Bierzarin i Aleksandr Gorbatow.

5 AU brała udział m.in. w uderzeniu nad Miusem w lipcu 1943 oraz operacji jassko-kiszyniowskiej, operacji wiślańsko-odrzańskiej i bitwie o Berlin. Żołnierze z 248 Dywizji Piechoty i 301 Dywizji Piechoty z 5 Armii Uderzeniowej uczestniczyli w ataku na Kancelarię Rzeszy. Po zakończeniu walk, czerwoną flagę na gmachu zatknęła mjr Anna Nikulina, pełniąca funkcję oficera politycznego 9 Korpusu Armijnego[2].

Dowódcy armii

Struktura organizacyjna

Skład 16 kwietnia 1945[3]:

Przypisy

Bibliografia