Ożarów

Wygląd przypnij ukryj Ożarów
miasto w gminie miejsko-wiejskiej
Ilustracja
Ożarów z lotu ptaka
Herb Flaga
Herb Flaga
Państwo

 Polska

Województwo

 świętokrzyskie

Powiat

opatowski

Gmina

Ożarów

Data założenia

1569

Prawa miejskie

1569–1870, 1988

Burmistrz

Piotr Ślęzak

Powierzchnia

7,79 km²

Populacja (31.12.2017)
• liczba ludności
• gęstość


4594
589,7 os./km²

Strefa numeracyjna

+48 15

Kod pocztowy

27-530

Tablice rejestracyjne

TOP

Położenie na mapie gminy OżarówMapa konturowa gminy Ożarów, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Ożarów”OżarówOżarów
Położenie na mapie PolskiMapa konturowa Polski, po prawej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Ożarów”OżarówOżarów
Położenie na mapie województwa świętokrzyskiegoMapa konturowa województwa świętokrzyskiego, po prawej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Ożarów”OżarówOżarów
Położenie na mapie powiatu opatowskiegoMapa konturowa powiatu opatowskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Ożarów”OżarówOżarów
Ziemia50°53′27″N 21°40′04″E/50,890833 21,667778
TERC (TERYT)

2606054

SIMC

0980777

Urząd miejskiul. Stodolna 1
27-530 Ożarów
Strona internetowa
BIP

Ożarów – miasto w województwie świętokrzyskim, w powiecie opatowskim. Siedziba miejsko-wiejskiej gminy Ożarów. Prawa miejskie w latach 1569–1869 i ponownie od 1988. W latach 1975–1998 Ożarów administracyjnie należał do woj. tarnobrzeskiego.

Według danych z 1 stycznia 2018 Ożarów liczył 4594 mieszkańców. Herbem Ożarowa jest herb szlachecki Rawa, którym pieczętował się m.in. ród hrabiów Ożarowskich.

Główny zakład przemysłowy, Grupa Ożarów SA, zajmuje się produkcją cementu i masy bitumicznej.

Położenie

Miasto położone jest we wschodniej części województwa świętokrzyskiego, w powiecie opatowskim, około piętnastu kilometrów na zachód od Wisły.

W Ożarowie krzyżuje się droga krajowa 79 (WarszawaSandomierzBytom) z drogą wojewódzką 755 (Ostrowiec ŚwiętokrzyskiKosin).

Historia

Ożarów został założony w 1569 przez Józefa Ożarowskiego na terenach wsi Wyszmontów. Prawa miejskie zostały nadane miastu przez króla Zygmunta Augusta.

Dzięki korzystnemu położeniu na skrzyżowaniu dróg handlowych w Ożarowie rozwijały się handel i rzemiosło. W XVII i XVIII wieku miasto było ważnym ośrodkiem protestanckim. W 1628 roku w Ożarowie odbył się kalwiński synod prowincjonalny.

W roku 1628 wybuchł spór o kościół pomiędzy ożarowskimi katolikami i kalwinami. Pomimo poparcia, jakiego udzielili stronie kalwińskiej ówcześni właściciele miasta, rodzina Ożarowskich, spór zakończył się przejęciem świątyni przez katolików.

W 1767 roku wielki pożar zniszczył centrum miasta, które zostało później odbudowane w innym miejscu. Dawne śródmieście znajdowało się w okolicach obecnej ulicy Kolejowej.

W 1869 roku, podobnie jak wiele innych miast w zaborze rosyjskim, Ożarów utracił prawa miejskie.

W czasie rewolucji 1905 roku Ożarów znalazł się w granicach tzw. Republiki Ostrowieckiej. W grudniu 1907 roku w potyczce z rosyjskimi dragonami zginęło tutaj trzech bojowców PPS.

W 1915 w mieście przebywał Józef Piłsudski. 25 maja 1915 do miasta wkroczyła I Brygada Legionów Polskich. Pod Ożarowem doszło do potyczki z oddziałami rosyjskimi, które zostały zmuszone do opuszczenia miejscowości. Wycofujący się Rosjanie doszczętnie spalili Ożarów. Odbudowa trwała w latach 1916–1920.

Część cmentarza żydowskiego w Ożarowie

Od stycznia do października 1942 roku istniało w Ożarowie getto, w którym przebywali Żydzi z Ożarowa, Radomia, Włocławka, a także grupa Żydów z Wiednia. Liczyło ono przeciętnie 4,5 tys. mieszkańców. Jesienią 1942 roku Żydzi wywiezieni zostali do obozu zagłady w Treblince, gdzie najprawdopodobniej wszyscy zostali zamordowani. Ożarów stracił blisko 70% swoich mieszkańców.

W 1972 rozpoczęła się w Ożarowie budowa cementowni. Powstanie dużego zakładu przemysłowego dało miasteczku impuls do szybkiego rozwoju. Pozwoliło to odzyskać prawa miejskie w 1988. Ożarów stał się na powrót miastem, na podstawie uchwały Rady Państwa z 18 grudnia 1987. W latach dziewięćdziesiątych XX wieku ożarowska cementownia została kupiona przez irlandzki koncern CRH.

Demografia

Według danych GUS z 1 stycznia 2013 r., Ożarów miał 4760 mieszkańców, co przy powierzchni 779 hektarów dawało gęstość zaludnienia 611 osób na kilometr kwadratowy.


Zabytki

Kościół św. Stanisława Wnętrze zabytkowej kapliczki przy ul. Mickiewicza Do rejestru zabytków nieruchomych wpisany został przykościelny cmentarz z kaplicą grobową Karskich z I połowy XIX w. oraz drewniana dzwonnica (nr rej.: A.550/1-3 z 30.05.1972, z 16.06.1977 i z 13.06.1988).

Sport

Wspólnoty wyznaniowe

Zobacz też

Przypisy

  1. a b c Ożarów w liczbach , Polska w liczbach  , liczba ludności w oparciu o dane GUS.
  2. Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2018r.
  3. http://www.ozarow.pl/index.php?id=11 Strona internetowa Gminy Ożarów. Historia Miasta Ożarów.
  4. Obozy hitlerowskie na ziemiach polskich, 1939–1945 : informator encyklopedyczny, red. Czesław Pilichowski.
  5. http://www.kirkuty.xip.pl/ozarow.htm Strona poświęcona cmentarzom żydowskim.
  6. Uchwała Rady Państwa z dnia 18 grudnia 1987 r. w sprawie utworzenia miasta Ożarów w województwie tarnobrzeskim. (M.P. z 1987 r. nr 38, poz. 329).
  7. l, Powierzchnia i ludność w przekroju terytorialnym w 2013 r.  .
  8. a b c Rejestr zabytków nieruchomych – województwo świętokrzyskie , Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 39  .
  9. Dane według wyszukiwarki zborów, na oficjalnej stronie Świadków Jehowy jw.org  .

Linki zewnętrzne

Miasta województwa świętokrzyskiego
Miasta
na prawach powiatu
stanowiące gminy miejskie
stanowiące gminy miejsko-wiejskie

Gmina Ożarów
Miasto
Wsie
Kolonie
Osady
Osady leśne
Części wsi
Kolonie wsi
Przysiółki wsi

Powiat opatowski
Miasta
Gminy miejsko-wiejskie
Gminy wiejskie

Herb powiatu opatowskiego

Powiat opatowski (1867–1975)
Przynależność wojewódzka
Miasta
Osiedla (1954–72)
Gminy wiejskie
(1867–1954 i 1973–75)
Gromady
(1954–72)
Miasta zdegradowane reformą carską z 1869–1870

Legenda: (1) w nawiasach podano okres praw miejskich; (2) wytłuszczono miasta trwale restytuowane; (3) tekstem prostym opisano miasta nierestytuowane, miasta restytuowane przejściowo (ponownie zdegradowane) oraz miasta niesamodzielne, włączone do innych miast (wyjątek: miasta połączone na równych prawach, które wytłuszczono); (4) gwiazdki odnoszą się do terytorialnych zmian administracyjnych: (*) – miasto restytuowane połączone z innym miastem (**) – miasto restytuowane włączone do innego miasta (***) – miasto nierestytuowane włączone do innego miasta (****) – miasto nierestytuowane włączone do innej wsi; (5) (#) – miasto zdegradowane w ramach korekty reformy (w 1883 i 1888); (6) zastosowane nazewnictwo oddaje formy obecne, mogące się różnić od nazw/pisowni historycznych.

Źródła: Ukaz do rządzącego senatu z 1 (13) czerwca 1869, ogłoszony 1 (13 lipca) 1869. Listy miast poddanych do degradacji wydano w 20 postanowieniach między 29 października 1869 a 12 listopada 1870. Weszły one w życie: 13 stycznia 1870, 31 maja 1870, 28 sierpnia 1870, 13 października 1870 oraz 1 lutego 1871 (Stawiski).

Kontrola autorytatywna (miasto):