Sławomir Mrożek
Wygląd
przypnij
ukryj
Sławomir Piotr Paweł Mrożek (ur. 29 czerwca 1930 w Borzęcinie, zm. 15 sierpnia 2013 w Nicei) – polski pisarz oraz rysownik. Autor satyrycznych opowiadań i utworów dramatycznych o tematyce filozoficznej, politycznej, obyczajowej i psychologicznej. Jako dramaturg zaliczany do nurtu teatru absurdu.
Życiorys
Urodził się w Borzęcinie. W 1949 zdał maturę w Krakowie w Liceum Ogólnokształcącym im. Bartłomieja Nowodworskiego. Studiował na Wydziale Architektury Politechniki Krakowskiej, na Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie oraz kierunek orientalistyka na Uniwersytecie Jagiellońskim. Żadnych studiów nie ukończył.
Zadebiutował w 1950 jako rysownik, od 1953 publikował cykle rysunków w Przekroju. Wydane w tym samym roku zbiory opowiadań: Opowiadania z Trzmielowej Góry oraz Półpancerze praktyczne stanowiły jego literacki debiut. W 1953 podpisał tzw. Apel Krakowski, wyrażający poparcie dla stalinowskich władz PRL po aresztowaniu pod sfabrykowanymi zarzutami duchownych katolickich, skazanych w sfingowanym procesie księży kurii krakowskiej i skazaniu na karę śmierci Edwarda Chachlicę, Michała Kowalika i księdza Józefa Lelitę. W latach 1956-1958 prowadził w Życiu Literackim rubrykę tekstów satyrycznych „Postępowiec”.
Jego pierwszą sztuką teatralną był dramat Policja, wydany w 1958. Dramat Tango z 1964 przyniósł Mrożkowi światową sławę.
Uczestniczył w realizacji II spektaklu gdańskiego teatru Bim-Bom pt „Radość poważna” (1956).
W 1963 wyemigrował. W następnych latach mieszkał we Francji (w Paryżu), następnie osiadł w Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Włoszech i Meksyku na ranczo La Epifanía, gdzie mieszkał w latach 1989–1996. W 1968 na łamach prasy francuskiej opublikował list protestujący przeciwko interwencji wojsk Układu Warszawskiego w Czechosłowacji, a w grudniu 1981 zaprotestował przeciwko wprowadzeniu stanu wojennego.
Urna z prochami Sławomira Mrożka
Sarkofag z prochami Sławomira Mrożka
W 1996 powrócił do Polski. W 2002 przeszedł udar mózgu, którego wynikiem była afazja. Skutkiem tego utracił możliwość posługiwania się językiem zarówno w mowie, jak i w piśmie. Dzięki terapii, która trwała około trzech lat, odzyskał zdolność pisania i mówienia. Efektem walki z chorobą jest jego autobiografia.
6 maja 2008 Sławomir Mrożek zapowiedział ponowne opuszczenie ojczyzny, by osiąść w Nicei na południu Francji – dla klimatu, który bardziej miał sprzyjać jego zdrowiu. Z Polski wyprowadził się dokładnie miesiąc później – 6 czerwca 2008 – wylatując z lotniska w Balicach.
Zmarł nad ranem 15 sierpnia 2013 w szpitalu w Nicei. Jego prochy spoczęły w Panteonie Narodowym w Krakowie. Uroczystości pogrzebowe odbyły się 17 września 2013 w kościele Świętych Piotra i Pawła w Krakowie. Mszy świętej przewodniczył metropolita krakowski kard. Stanisław Dziwisz.
Życie prywatne
Sławomir Mrożek urodził się w rodzinie kierownika urzędu pocztowego w Borzęcinie, Antoniego Mrożka (1903–1987) i Zofii z domu Kędzior (1906–1949), córki przedsiębiorcy branży mleczarskiej. Pisarz był jednym z trojga dzieci małżeństwa Mrożków. Miał brata Jerzego (1928–1932) i siostrę Litosławę (1935–1995).
Był dwukrotnie żonaty. Jego pierwszą żoną od 1959 była malarka, Maria Obremba. Małżeństwo zakończyło się jej niespodziewaną śmiercią w 1969 roku. W 1987 roku ożenił się z Meksykanką, Susaną Osorio Rosas.
Wyróżnienia i nagrody
Ordery i odznaczenia
Inne
- w 1987 otrzymał nagrodę miasta Klosterneuburg im. Franza Kafki.
- w 2000 otrzymał tytuł doktora honoris causa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
Twórczość
Ilustracja
Daniela Mroza do książki Słoń, 1957
W swojej twórczości Mrożek poruszał zarówno problematykę silnie związaną z historią Polski oraz tradycjami kulturowymi (np. romantyzmu), jak i tematy uniwersalne, takie jak wolność czy zagrożenia ze strony współczesnej cywilizacji.
Zbiory opowiadań
- Opowiadania z Trzmielowej Góry, 1953
- Półpancerze praktyczne, 1953
- Słoń, 1957
- Wesele w Atomicach, 1959
- Deszcz, 1962
- Dwa listy i inne opowiadania, 1970
- Opowiadania, 1981
- Donosy, 1983
- Śpiąca Królewna
- Woda
- Ostatni husarz
- Zeszyt
- Małe prozy, 1990
- Lew
- Czekoladki dla Prezesa, 2018
Dramaty
- Policja, 1958
- Męczeństwo Piotra Oheya, 1959
- Indyk, 1960
- Na pełnym morzu, 1961
- Karol, 1961
- Strip-tease, 1961
- Zabawa, 1962
- Kynolog w rozterce, 1962
- Czarowna noc, 1963
- Śmierć porucznika, 1963
- Tango, 1964
- Der Hirsch, 1965
- Racket Baby, 1965
- Poczwórka, 1967
- Dom na granicy, 1967
- Testarium, 1967
- Profesor, 1968
- Drugie danie, 1968
- Szczęśliwe wydarzenie, 1971
- Rzeźnia, 1973
- Emigranci, 1974
- Garbus, 1975
- Serenada, 1977
- Lis filozof, 1977
- Polowanie na lisa, 1977
- Krawiec, 1977
- Lis aspirant, 1978
- Pieszo, 1980
- Vatzlav, 1982
- Ambasador, 1982
- Letni dzień, 1983
- Alfa, 1984
- Kontrakt, 1986
- Portret, 1987
- Wdowy, 1992
- Miłość na Krymie, 1993
- Wielebni, 2000
- Piękny widok, 2000
- Karnawał, czyli pierwsza żona Adama, 2013
Powieści
- Maleńkie lato, 1956
- Ucieczka na południe, 1961
Zbiory felietonów
- Małe listy, 1981
- Dziennik powrotu, 2000
- Małe listy, 2000
Scenariusze filmowe
- Wyspa róż, 1975
- Amor, 1978
- Powrót, 1994
Inne
- Rysunki, Iskry, Warszawa 1982
- Baltazar. Autobiografia, 2006
- Człowiek według Mrożka. Rysunki 1950-2000
- Tango z samym sobą. Utwory dobrane, Noir sur Blanc, Warszawa 2009
- Dziennik. Tom 1. 1962-1969, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2010
- Dziennik. Tom 2. 1970–1979, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2012
- Dziennik. Tom 3. 1980–1989, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2013
- Listy, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2011
- W emigracyjnym labiryncie. Listy 1965–1982, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2017, ISBN 978-83-08-06446-7
- Listy 1964-1988. Sławomir Mrożek, Józef Czapski, Wydawnictwo Literackie, Kraków 2023, ISBN 978-83-08-08066-5
Uwagi
- ↑ Błędna, publikowana data urodzenia: 26 czerwca.
Przypisy
- ↑ a b Mrożek Sławomir Piotr Paweł, WładysławW. Tyrański WładysławW., Kto jest kim w Krakowie. Lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska. Edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku), Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000, s. 229, ISBN 83-909309-2-7, OCLC 47866363 .
- ↑ Sidoruk E., Antropologia i groteska w dziełach Sławomira Mrożka, Towarzystwo Literackie im. Adama Mickiewicza, Białystok 1995.
- ↑ Mrożek Sławomir Piotr Paweł, WładysławW. Tyrański WładysławW., Kto jest kim w Krakowie. Lokalne władze, urzędy, instytucje, środowiska. Edukacja, zatrudnienie, pozycja zawodowa, działalność polityczna i społeczna, sympatie polityczne, rodzina, rozrywki i upodobania (dane z 1999 roku), Kraków: Krakowska Agencja Informacyjna, 2000, s. 230, ISBN 83-909309-2-7, OCLC 47866363 .
- ↑ Wielcy Polacy Pisarze Leksykon, Wydawnictwo Fenix .brak strony (książka)
- ↑ Piotr Bratkowski: Tango się skończyło, Newsweek z 19 sierpnia 2013.
- ↑ Śniadanie na ranczu Sławomira Mrożka. IntoAmericas .
- ↑ Maria Hawranek, Szymon Opryszek: Meksyk Sławomira Mrożka. Don Eslavomir kazał zasypać basen. Gazeta Wyborcza, 2014-03-08. . (pol.).
- ↑ Lecznicza autobiografia Mrożka. e-teatr.pl .
- ↑ Mrożek opuszcza Polskę, by osiąść w Nicei. e-teatr.pl .
- ↑ Mrożek uciekł z Polski. wiadomosci.dziennik.pl . 2010-06-08.
- ↑ js: Sławomir Mrożek nie żyje. Gazeta Wyborcza. . (pol.).
- ↑ kaien, kan, pl, gsad: Pożegnanie pisarza w Krakowie. Sławomir Mrożek spoczął w Panteonie Narodowym. TVP Info, 17 września 2013. . .
- ↑ SławomirS. Mrożek SławomirS., Mój życiorys , brzesko.ws .
- ↑ JózefJ. Olchawa JózefJ. (oprac.), Borzęcin we wspomnieniach Sławomira Mrożka (Baltazara) , borzecin.pl .
- ↑ Wywiad ze Sławomirem Mrożkiem w portalu Onet.pl. m.onet.pl. ..
- ↑ Sławomir Mrożek. Biografia. Wydawnictwo Literackie, 2012. . (pol.).
- ↑ Prezydent odznaczył pośmiertnie Sławomira Mrożka. prezydent.pl, 17 września 2013. .
- ↑ M.P. z 1998 r. nr 6, poz. 110 – pkt 2.
- ↑ Złota Gloria Artis dla Sławomira Mrożka. mkidn.gov.pl, 23 września 2010. . (pol.).
- ↑ Małgorzata I.M.I. Niemczyńska Małgorzata I.M.I., Sławomir Mrożek odebrał na Wawelu Order Ecce Homo , Gazeta Wyborcza, 27 marca 2012 .
- ↑ Le dramaturge et écrivain Slawomir Mrozek est décédé. La Croix, 2013-08-15. . (fr.).
- ↑ Nagroda Kościelskich. koscielscy.pl .
- ↑ Honorowe Obywatelstwo Stołecznego Królewskiego Miasta Krakowa. .
- ↑ Doktorzy honoris causa , Uniwersytet Jagielloński .
- ↑ Laureaci 2009-1995 , Krakowska Książka Miesiąca (pol.).
- ↑ Nagroda Nike 2007. nike.org.pl. .
- ↑ Nagroda im. Jana Parandowskiego. Dotychczasowi laureaci. Penclub. .
- ↑ Doktorat honoris causa Uniwersytetu Śląskiego dla Sławomira Mrożka. wyborcza.pl. ..
- ↑ "Przyjęliśmy młodego człowieka, który okazał się siostrzeńcem Prezesa" , Krowoderska.pl, 23 lipca 2020 (pol.).
- ↑ Repetytorium z Mrożka. Dziennik Polski, 7 maja 2009. . (pol.).
Bibliografia
Linki zewnętrzne
Laureaci
Nagrody Literackiej „Nike”Nagroda główna |
|
---|
Wybór czytelników |
|
---|
Nagroda 25-lecia |
|
---|
Laureaci
Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego1957–1959 |
|
---|
1960–1969 |
|
---|
1970–1979 |
|
---|
1980–1989 |
|
---|
1990–1999 |
|
---|
2000–2009 |
|
---|
2010–2019 |
|
---|
2020–2029 |
|
---|
Małopolanie Roku
- 1995: Andrzej Zoll
- 1996: Marian Krzaklewski, Wisława Szymborska
- 1997: Adam Bachleda-Curuś, Ignacy Tokarczuk
- 1998: Zbigniew Brzeziński, Bohdan Zieliński
- 1999: Czesław Miłosz, Andrzej Wajda
- 2000: Kazimierz Barczyk, Franciszek Macharski
- 2001: Stefan Grzybowski, Stanisław Lem
- 2002: Antoni Dziatkowiak, Jerzy Nowosielski
- 2003: Henryk Mikołaj Górecki, Krzysztof Penderecki
- 2004: Robert Korzeniowski, Sławomir Mrożek
- 2005: Adam Bujak, Franciszek Ziejka
- 2006: Stanisław Dziwisz, Jerzy Stępień
- 2007: Adam Małysz, Jerzy Sadowski
- 2008: Michał Heller, Jacek Woźniakowski
- 2009: Jerzy Buzek, Karol Musioł, Antoni Tajduś
- 2010: Anna Dymna, Kazimierz Nycz
- 2011: Igor Mitoraj, Ryszard Tadeusiewicz
- 2012: Andrzej Białas, Wiktor Skworc
- 2013: Anna Polony, Jerzy Trela
- 2014: Justyna Kowalczyk, Kamil Stoch
- 2015: Zofia Gołubiew, Jacek Stryczek
- 2016: Mieczysław Gil, Jacek Purchla
- 2017: Marek Jędraszewski, Grzegorz Ryś
- 2018: Jacek Majchrowski, Agnieszka Radwańska
- 2019: Andrzej Gołaś, Józef Lassota
- 2020: Wojciech Nowak, Tadeusz Słomka
- 2022: Mieczysław Bieniek, Jan Ostrowski
|
Kontrola autorytatywna (osoba):
Encyklopedia internetowa: