Literatura piękna

Wygląd przypnij ukryj Literatura piękna

Literatura piękna – rodzaj dzieł literackich o charakterze artystycznym; typ piśmiennictwa (także dzieł ustnych), do którego zalicza się wszystkie teksty o dominującej funkcji estetycznej języka, a więc dzieła literackie, w odróżnieniu od literatury użytkowej, tj. tekstów o charakterze informacyjnym, publicystycznym, naukowym itp. Zakres literatury pięknej jest zależny od kryteriów obowiązujących w danej epoce historycznej. Granice między taką literaturą a innym typem piśmiennictwa (i tekstów ustnych), np. użytkowym, nie są łatwe do wyznaczenia przez badaczy, ze względu na występujące licznie gatunki pograniczne.

Określenie „literatura piękna” (fr. belles lettres) zostało wprowadzone w pierwszej połowie XVIII wieku (w okresie systematyzowania różnych form piśmiennictwa) jako analogia do terminu „sztuki piękne” (fr. beaux arts). Wówczas termin ten oznaczał gatunki poetyckie, oratorskie, retoryczne, prozę epistolarną i historiograficzną. Termin „literatura piękna” spopularyzował się dzięki traktatom Rollina De la manière d'étudier des Belles Lettres (1726) i Charlesa Batteux Cours de Belles-Lettres (1747).

Wyróżnikiem literatury pięknej jest fikcja literacka.

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Literatura piękna, JanJ. Nowakowski JanJ. (red.), Słownik terminów literackich. Teoria i nauki pomocnicze, Kraków: Wydawnictwo Naukowe Wyższej Szkoły Pedagogicznej, 1960, s. 61  .
  2. ↑ Sławiński 1998 ↓, s. 285.
  3. ↑ a b Sławiński 1998 ↓, s. 62.
  4. ↑ Renata Pomarańska, Literatura piękna „nośnikiem pamięci” o martyrologii Kresów, Res Cresoviana. Nowe Pismo Kresowe: Wołyń ’43. Walka o Pamięć – Walka o Polskę, Instytut Pamięci i Dziedzictwa Kresowego, 2019, s. 136.

Bibliografia

Encyklopedia internetowa (literatura):