W tym artykule będziemy odkrywać fascynujący świat Antoni Dziatkowiak. Od wpływu na społeczeństwo po implikacje w życiu codziennym, Antoni Dziatkowiak stał się ostatnio tematem dużego zainteresowania. W następnych kilku wierszach przeanalizujemy różne aspekty związane z Antoni Dziatkowiak, od jego powstania do dzisiejszej ewolucji. Dodatkowo przeanalizujemy różne opinie i perspektywy na temat Antoni Dziatkowiak, aby zapewnić kompleksowy i wzbogacający pogląd na ten temat. Bez wątpienia Antoni Dziatkowiak budzi niekończące się emocje i refleksje, które warto zgłębić głębiej. Dołącz do nas w tej podróży pełnej odkryć i poznania Antoni Dziatkowiak!
![]() | |
Data i miejsce urodzenia |
26 maja 1931 |
---|---|
Zawód, zajęcie | |
Tytuł naukowy |
profesor nauk medycznych |
Alma Mater | |
Uczelnia | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() |
Antoni Jan Dziatkowiak (ur. 26 maja 1931 w Rogaczewie Wielkim[1]) – polski kardiochirurg, profesor nauk medycznych.
Uzyskał tzw. małą maturę w Miejskim Gimnazjum Koedukacyjnym w Mosinie. W 1951 zdał maturę w I Liceum Ogólnokształcącym im. Karola Marcinkowskiego w Poznaniu[2]. W 1957 ukończył studia na Akademii Medycznej w Poznaniu[3][4].
W 1962 obronił doktorat, w 1967 habilitował się. W 1987 otrzymał tytuł profesora nauk medycznych[3]. Pracował w Szpitalu Miejskim im. Józefa Strusia w Poznaniu, a w latach 1966–1978 w łódzkiej Akademii Medycznej[5]. Od 1979 związany z Akademią Medyczną w Krakowie (następnie z Collegium Medicum Uniwersytetu Jagiellońskiego), pełnił funkcję kierownika Kliniki Chirurgii Serca i Naczyń[4]. Wchodził w skład władz Polskiego Towarzystwa Kardiologicznego. Jest założycielem Fundacji Rozwoju Kardiochirurgii COR AEGRUM. Został także członkiem rady patronackiej fundacji Krakowskiego Hospicjum dla Dzieci imienia księdza Józefa Tischnera.
Wsławił się rutynowo przeprowadzanymi operacjami przeszczepienia serca w skali takiej jak w klinice profesora Religi. Współpracował z profesorem Janem Mollem[4], m.in. przy pierwszym przeszczepie serca w Polsce w 1969[6][7].
W 1984 pod jego przewodnictwem zainicjowano program Sojusz dla ratowania życia bez użycia krwi, adresowany do osób chcących przejść operację bez użycia krwi – głównie dla Świadków Jehowy[8][9]. W 1989 bezskutecznie kandydował do Senatu w województwie krakowskim[10].
Był żonaty z profesor Hanną Dziatkowiak[5]. W maju 2011 z okazji osiemdziesiątych urodzin odsłonił tablicę upamiętniającą jego pracę w Szpitalu Jana Pawła II w Krakowie[11].