Zbigniew Zapasiewicz (2008) | |
Data i miejsce urodzenia |
13 września 1934 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
14 lipca 2009 |
Zawód | |
Współmałżonek |
Mirosława Dubrawska, Krystyna Maciejewska, |
Lata aktywności |
1956–2009 |
Zespół artystyczny | |
Teatr Młodej Warszawy (1955–1957) Teatr Klasyczny w Warszawie (1957–1959) Teatr Współczesny w Warszawie (1959–1966, 1993–2000) Teatr Dramatyczny w Warszawie (1966–1983, 1987–1990) Teatr Powszechny w Warszawie (1983–1987, 2000–2009) Teatr Polski w Warszawie (1990–1993) | |
Odznaczenia | |
|
Zbigniew Jan Zapasiewicz (ur. 13 września 1934 w Warszawie, zm. 14 lipca 2009 tamże) – polski aktor, reżyser i pedagog.
Do liceum chodził na Żoliborzu. Studia wyższe rozpoczął w 1951 na Wydziale Chemicznym Politechniki Warszawskiej. Przerwał je po roku, po przyjęciu na Wydział Aktorski w PWST. Studiowanie zakończył w 1956, a jego wykładowcami byli, m.in.: Jan Kreczmar, Marian Wyrzykowski, Bohdan Korzeniewski, Zofia Małynicz, Stanisława Perzanowska, Maria i Edmund Wiercińscy. Od 1969 do 1971 był prodziekanem Wydziału Aktorskiego; od 1979 docentem na Wydziale Reżyserii tej uczelni, w latach 1981–1984 dziekanem tego wydziału, a w latach 1984–1987 prodziekanem. W 1992 otrzymał nominację na profesora sztuk teatralnych.
Aktorski debiut to rola Ewarysta Galois w Ostatniej nocy według Leopolda Infelda w Teatrze Młodej Warszawy w 1956. Na ekranie zadebiutował w 1963.
Grał kolejno w teatrach: Młodej Warszawy i Klasycznym (1956–1959), Współczesnym (1959–1966), Dramatycznym (1966–1983). Powszechnym (1983–1987). W latach 1987–1990 był dyrektorem naczelnym i artystycznym Teatru Dramatycznego, gdzie m.in. zwolnił z pracy aktora Jerzego Janeczka. Następnie pracował w zespole Teatru Polskiego w Warszawie. W ostatnich latach życia ponownie związał się z Teatrem Powszechnym w Warszawie. Był stałym współpracownikiem krakowskiego Teatru STU.
Dwukrotny laureat Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego, za wybitne kreacje aktorskie (1973) oraz za kreacje aktorskie w „Kosmosie” Witolda Gombrowicza w reżyserii Jerzego Jarockiego w Teatrze Narodowym i „Zapasiewicz gra Becketta” w Teatrze Powszechnym w reżyserii Antoniego Libery (2006).
Jako aktor był współpracownikiem Teatru Polskiego Radia.
Syn Zbigniewa Zapasiewicza, lewicującego działacza społecznego i Marii z domu Kreczmar, nauczycielki matematyki. Jego rodzina była związana z teatrem: wuj Jan Kreczmar był aktorem, a wuj Jerzy Kreczmar – reżyserem teatralnym.
Zapasiewicz był czterokrotnie żonaty z aktorkami: Mirosławą Dubrawską, Krystyną Maciejewską, Iwoną Słoczyńską (później przyjęła nazwisko Sydor) i Olgą Sawicką.
Zmarł na raka wątroby. Zgodnie z jego ostatnią wolą urna z jego prochami została pogrzebana 22 lipca 2009 w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera BII30-tuje-1).
W październiku 1984 Służba Bezpieczeństwa rozpoczęła rozpracowanie Zbigniewa Zapasiewicza w ramach Sprawy Operacyjnego Rozpracowania krypt. „Zapas”. Powodem zainteresowania SB osobą aktora była jego negatywna postawa wobec oficjalnej propagandy, inicjatywy o charakterze politycznym oraz kontakty z dysydentami czeskimi i ośrodkami polonijnymi. O jego działalności SB jest informowana doniesieniami tajnych współpracowników, którzy są obecni nawet podczas jego wyjazdów zagranicznych, np. do Wielkiej Brytanii w 1984. 5 grudnia 1988 roku SB podejmuje decyzję o zakończeniu prowadzeniu sprawy i przekazaniu materiałów do archiwum. Obecnie znajdują się w Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej pod sygnaturą AIPN 01322/3793.
1990–1999 |
|
---|---|
2000–2009 |
|
2010–2019 |
|
2020–2029 |
|