Jacek Woszczerowicz

Wygląd przypnij ukryj Jacek Woszczerowicz
Ilustracja
Jacek Woszczerowicz
Imię i nazwisko

Marian Jacek Woszczerowicz

Data i miejsce urodzenia

11 września 1904
Siedlce

Data i miejsce śmierci

19 października 1970
Warszawa

Zawód

aktor

Współmałżonek

1. Luba Fischer,
2. Halina Kossobudzka

Lata aktywności

1925–1969

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy I klasy Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi Medal 10-lecia Polski Ludowej Odznaka 1000-lecia Państwa Polskiego
Odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy” (złota)
Jacek Woszczerowicz jako Jemioł w filmie Testament profesora Wilczura (zapowiedź prasowa z 1939 r.) Jacek Woszczerowicz jako szewc Leon w filmie Dwie godziny (1946) Jacek Woszczerowicz jako żebrak w „Elektrze” J. Giraudoux na scenie Teatru Wojska Polskiego w Łodzi Grób Jacka Woszczerowicza na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Marian Jacek Woszczerowicz (ur. 11 września 1904 w Siedlcach, zm. 19 października 1970 w Warszawie) – polski aktor charakterystyczny, teatralny, filmowy i radiowy, reżyser, wykładowca Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Warszawie. Jeden z wybitnych polskich aktorów teatralnych i filmowych.

Życiorys

Urodził się 11 września 1904 w Siedlcach, w rodzinie Wojciecha, nauczyciela łaciny, i Czesławy z Jasińskich. Od 1915 uczęszczał do Gimnazjum im. hetmana St. Żółkiewskiego w Siedlcach. Był ochotnikiem w wojnie polsko-bolszewickiej. W 1922 zdał egzamin maturalny. Studiował na Wydział Prawno-Ekonomicznym Uniwersytetu Warszawskiego. Ukończył studia sceniczne w zespole „Reduty” w 1925. Występował w Poznaniu, Łodzi i innych miastach w Polsce. W czerwcu 1927 zdał egzamin aktorski ZASP-u.

W czasie wojny pracował i prowadził studio aktorskie przy Państwowym Polskim Teatrze w Grodnie (następnie w Białymstoku) w Białoruskiej SRR. Od 1941 pracował w Wilnie jako robotnik, ukrywając się pod fałszywym nazwiskiem, aby nie zostać zmuszonym do pracy w niemieckich oficjalnych teatrach.

Od 10 września 1944 był w zespole Teatru I Armii Wojska Polskiego, dołączył do niego w Lublinie na zaproszenie Tadeusza Wołowskiego, ówczesnego szefa Wydziału Teatralnego Resortu Kultury i Sztuki PKWN. Reżyserował Wesele Wyspiańskiego, była to jego pierwsza samodzielna praca reżyserska. Autorem muzyki do przedstawienia, które miało miejsce 29 listopada 1944 był Aleksander Barchacz.

Następnie przez Kraków i Katowice trafił do Łodzi. W latach 1946–1952 był wykładowcą warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej (do 1949 z siedzibą w Łodzi). Po wojnie pracował krótko w Teatrze Śląskim i krakowskim Teatrze Starym. Od 1948 związany był z teatrami warszawskimi: Rozmaitościami (1948/1949), Polskim (1949–1952), Narodowym (1952–1958), Ateneum (od 1958 do śmierci).

Występował m.in. w takich sztukach jak Jarmark Jeana Anouilha, Martwa królowa Henry’ego de Montherlant, Za rzekę, w cień drzew Ernesta Hemingwaya, Ryszard III Szekspira (główna rola monarchy), Proces Kafki (jako Józef K.), Don Juan Moliera, Muchy Sartre’a, Kordian Słowackiego, czy Zemsta Fredry (jako Józef Papkin). Jego ostatnią rolą teatralną był Davies w sztuce Dozorca Harolda Pintera.

Został pochowany na cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie (kwatera C 2-10-8).

Życie prywatne

Pierwszą żoną aktora była Luba Fischer, aktorka (znana pod imieniem Eliza Fischer lub pseudonimem Luba Ditris), pochodząca ze słynnej przed II wojną światową aktorskiej rodziny Fischerów. Zginęła w wieku 36 lat podczas Holokaustu.

Po raz drugi ożenił się z aktorką Haliną Kossobudzką. Mieli syna Dyzmę, który zginął w 1964 w Tatrach.

Był spokrewniony z Lechem Woszczerowiczem, posłem na Sejm z ramienia Samoobrony (2005–2007).

Filmografia

Ordery i odznaczenia

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Jacek Woszczerowicz, Twórcy , Culture.pl  .
  2. ↑ Henryk Grzybowski: Aleksander Barchacz – starosta kłodzki, polityk i kompozytor. W: XIII Almanach Ziemi Kłodzkiej. Krystyna Oniszczuk-Awiżeń (red.). Kłodzko: Oficyna Wydawnicza Brama, 2022, s. 78. ISBN 978-83-60549-57-5.
  3. ↑ Jarosław Cymerman. Róg huka po lesie. Lubelskie spektakle Teatru Wojska Polskiego. „Artes Humanae”. 2017 (2). s. 144. DOI: 10.17951/artes.2017.2.143. ISSN 2449-6340. (pol.). 
  4. ↑ Dozorca (The Caretaker) , HaroldPinter.org  (ang.).
  5. ↑ Juliusz Jerzy Malczewski: Cmentarz komunalny (dawny Wojskowy) na Powązkach. Warszawa: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1975, s. 29.
  6. ↑ Iwona Flisikowska: Jacek Woszczerowicz. Nie zszedł ze sceny, nawet gdy zginął jego syn. aleteia.pl, 2021-06-14. .
  7. ↑ M.P. z 1954 r. nr 108, poz. 1458 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  8. ↑ M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078 „za zasługi w dziedzinie kultury i sztuki”.
  9. ↑ M.P. z 1946 r. nr 93, poz. 175 „w uznaniu zasług położonych dla dobra Demokratycznej Polski w dziele zabezpieczenia porzuconego przez okupanta mienia, odbudowy i uruchomienia Miejskich Zakładów Użyteczności Publicznej, uczelni i licznych warsztatów pracy, jak również stworzenia życia gospodarczego i społecznego na terenie m. Łodzi”.
  10. ↑ M.P. z 1955 r. nr 101, poz. 1400 - Uchwała Rady Państwa z dnia 19 stycznia 1955 r. nr 0/196 - na wniosek Ministra Kultury i Sztuki - wskazany jako Woszczerowicz Jacek Maria.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody im. Tadeusza Boya-Żeleńskiego
1957–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: Identyfikatory zewnętrzne: