Ten artykuł od 2016-04 wymaga zweryfikowania podanych informacji.Należy podać wiarygodne źródła w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Sprawdź w źródłach: Encyklopedia PWN • Google Books • Google Scholar • Federacja Bibliotek Cyfrowych • BazHum • BazTech • RCIN • Internet Archive (texts / inlibrary) Dokładniejsze informacje o tym, co należy poprawić, być może znajdują się w dyskusji tego artykułu. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu. |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Typ pojazdu | |
Historia | |
Prototypy |
październik 1958 |
Produkcja |
1963–1995 |
Dane techniczne | |
Silnik |
2 silniki Ural-375 V-8, 130 kW każdy |
Transmisja |
mechaniczna |
Poj. zb. paliwa |
520 l |
Długość |
9,27 m |
Szerokość |
2,80 m |
Wysokość |
2,53 m |
Prześwit |
580 mm |
Masa |
11 570 kg |
Osiągi | |
Prędkość |
65 km/h |
Zasięg pojazdu |
400 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Kąt podjazdu |
57° |
Dane operacyjne |
ZiŁ-135 – duży, 8-kołowy wojskowy transporter lub samobieżna wyrzutnia artyleryjska produkowana w okresie zimnej wojny przez Związek Radziecki, począwszy od roku 1958. Jego zadaniem (w zależności od wersji) było przewożenie lub wystrzeliwanie pocisków rakietowych, głównie rakiet 9K52 Łuna-M (nazwa kodowa NATO FROG-7) typu ziemia-ziemia. ZiŁ-135 był powszechnie eksportowany do krajów bloku wschodniego, a także do Korei Północnej.
Pojazd powstał jako prostsza alternatywa dla projektowanego równolegle w zakładach ZiŁ ciągnika ZiŁ-134, różniąc się między innymi układem napędowym z dwoma produkowanymi już silnikami mniejszej mocy zamiast jednego oraz prostszym zawieszeniem. Początkowo ZiŁ-135 miał być amfibią i taki wariant został skonstruowany jako pierwszy, ze szczelnym wannowym kadłubem z wnękami na koła. Głównym konstruktorem był W. Graczow. Do napędu zaadaptowano dwa silniki Ził-123F z transportera opancerzonego BTR-152, o łącznej mocy 220 KM, z których każdy napędzał koła jednej burty za pośrednictwem przekładni hydrokinetycznej. Napędzane było wszystkie 8 kół, a skrajne osie były kierowane.
Pierwszy prototyp powstał 3 października 1958 roku. Pod koniec 1959 roku powstała seria próbna trzech amfibii ZiŁ-135B. W tym samym roku prowadzono próby prototypu jako bazy dla wyrzutni rakiet balistycznych, lecz ostatecznie zdecydowano umieścić ją nie niepływającym podwoziu.
Samochody osobowe | |
---|---|
Samochody ciężarowe | |
Autobusy |
Czołgi | |
---|---|
Działa samobieżne i moździerze | |
Pojazdy przeciwlotnicze | |
Samobieżne wyrzutnie rakietowe | |
Transportery opancerzone | |
Bojowe wozy piechoty | |
Pojazdy rozpoznawcze | |
Samochody ciężarowe | |
Inne pojazdy | |
Pociągi pancerne | |
Konstrukcje doświadczalne i prototypowe | |
Pojazdy bezzałogowe |
Czołgi | |
---|---|
Działa pancerne i samobieżne | |
Bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone | |
Samochody pancerne | |
Pojazdy techniczne | |
Pojazdy saperskie | |
Ciągniki artyleryjskie | |
Samochody terenowe | |
Motocykle i quady | |
Samochody ciężarowe |
|
Samochody inne | |
Polskie konstrukcje prototypowe |