Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu | |
Trakcja |
gąsienicowa |
Załoga |
4 |
Historia | |
Prototypy |
1981 |
Produkcja |
1986 |
Dane techniczne | |
Silnik |
silnik wysokoprężny, 4-suwowy V-12 |
Transmisja |
mechaniczna |
Pancerz |
spawany z płyt walcowanych |
Długość |
7,9 m |
Szerokość |
3,2 m |
Wysokość |
2,20 m |
Masa |
bojowa: 34 ton |
Osiągi | |
Prędkość |
64 km/h |
Pokonywanie przeszkód | |
Kąt podjazdu |
60 |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
2 x dwulufowa armata automatyczna 2A38M kal. 30 mm, amunicja 30x165 8 x 9M311 | |
Użytkownicy | |
Rosja, Białoruś, Ukraina, Algieria, Indie, Maroko, Armenia, Peru |
9K22 Tunguska (kod NATO SA-19 Grison) – radziecki samobieżny artyleryjsko-rakietowy system przeciwlotniczy. System został opracowany na początku lat 80. w celu zastąpienia zestawu przeciwlotniczego ZSU-23-4 Szyłka. Nazwa systemu pochodzi od rzeki Tunguzka - jednego z dopływów Amuru.
Prace nad nowym systemem przeciwlotniczym bliskiego zasięgu rozpoczęto w ZSRR pod koniec lat 70. System miał być zdolny do zwalczania samolotów i śmigłowców poruszających się na małych wysokościach. Wybór nowego kalibru armat był spowodowany lepszą skutecznością amunicji kaliber 30 mm w porównaniu do dotychczas używanych dział 23 mm. Koncepcja budowy zestawu wyposażonego wyłącznie w pociski rakietowe została zarzucona z powodu dłuższego czasu reakcji takiego systemu wobec wykrytego celu.
Próby poligonowe systemu przeprowadzono pomiędzy wrześniem 1980 a grudniem 1981. 8 sierpnia 1982 podjęto decyzję o wprowadzeniu zestawu 2K22 „Tunguska” na uzbrojenie armii radzieckiej. Pierwsze gotowe zestawy weszły na uzbrojenie w 1986.
Czołgi | |
---|---|
Działa samobieżne i moździerze | |
Pojazdy przeciwlotnicze | |
Samobieżne wyrzutnie rakietowe | |
Transportery opancerzone | |
Bojowe wozy piechoty | |
Pojazdy rozpoznawcze | |
Samochody ciężarowe | |
Inne pojazdy | |
Pociągi pancerne | |
Konstrukcje doświadczalne i prototypowe | |
Pojazdy bezzałogowe |