Ural-375D należący do sił zbrojnych NRD | |
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Typ pojazdu |
samochód ciężarowo-terenowy |
Trakcja |
kołowa 6x6 |
Załoga |
2 |
Historia | |
Produkcja |
1961-1993 |
Dane techniczne | |
Silnik |
widlasty 8-cylindrowy ZiŁ-375 o mocy 180 KM |
Poj. zb. paliwa |
360 l |
Długość |
7,35 m |
Szerokość |
2,69 m |
Wysokość |
2,98 m |
Rozstaw osi |
3,5 m + 1,4 m |
Prześwit |
0,41 m |
Masa |
8400 kg |
Osiągi | |
Prędkość |
76 km/h |
Zasięg pojazdu |
750 km |
Pokonywanie przeszkód | |
Brody (głęb.) |
1,2 m |
Rowy (szer.) |
0,7 m |
Ściany (wys.) |
0,8 m |
Kąt podjazdu |
44° |
Przechył boczny |
40% |
Dane operacyjne |
Ural-375 – radziecki samochód ciężarowy o ładowności 4,5 t produkowany w latach 1961–1993 w fabryce UralAZ. Opracowany w celu zastąpienia pojazdów ZiŁ-157, od 1979 roku pełnił funkcję podstawowego samochodu ciężarowego w Armii Radzieckiej, z czasem zastąpiony w tej roli przez model Ural-4320.
Samochody wykorzystywane były m.in. do transportu piechoty i zaopatrzenia, a także jako platforma dla wieloprowadnicowej wyrzutni rakietowej BM-21 Grad.
Wśród użytkowników samochodu były siły zbrojne: Angoli, Egiptu, Etiopii, Iranu, Korei Północnej, Polski, Rosji, Serbii, Syrii, Węgier i Wietnamu.
Czołgi | |
---|---|
Działa samobieżne i moździerze | |
Pojazdy przeciwlotnicze | |
Samobieżne wyrzutnie rakietowe | |
Transportery opancerzone | |
Bojowe wozy piechoty | |
Pojazdy rozpoznawcze | |
Samochody ciężarowe | |
Inne pojazdy | |
Pociągi pancerne | |
Konstrukcje doświadczalne i prototypowe | |
Pojazdy bezzałogowe |
Czołgi | |
---|---|
Działa pancerne i samobieżne | |
Bojowe wozy piechoty i transportery opancerzone | |
Samochody pancerne | |
Pojazdy techniczne | |
Pojazdy saperskie | |
Ciągniki artyleryjskie | |
Samochody terenowe | |
Motocykle i quady | |
Samochody ciężarowe |
|
Samochody inne | |
Polskie konstrukcje prototypowe |