W dzisiejszym świecie Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich to temat, który zyskuje coraz większe znaczenie w społeczeństwie. Z biegiem czasu znaczenie Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich stało się ewidentnie kluczowe w różnych obszarach, od poziomu osobistego po profesjonalny. Coraz więcej osób jest zainteresowanych poznaniem Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich i jego wpływu na ich życie. Dlatego w tym artykule szczegółowo przeanalizujemy wszystko, co jest związane z Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich, od jego początków po dzisiejsze wpływy. Dodatkowo przeanalizujemy jego rolę w różnych kontekstach i to, jak możemy dostosować się do zmian, jakie prezentuje Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich. Przygotuj się na podróż odkrywczą na temat Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich i jego wpływu na nasze społeczeństwo!
![]() | |
![]() | |
park krajobrazowy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie |
gminy: Brzeziny, Dmosin, Nowosolna, Stryków, Zgierz, gminy miejskie: Brzeziny, Łódź |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
31 grudnia 1996 |
Akt prawny |
Rozporządzenie Woj. Łódzkiego i Woj. Skierniewickiego w sprawie utworzenia Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich[1] |
Powierzchnia |
115,80 km² |
Powierzchnia otuliny |
30,83 km² |
Obszary chronione | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Park Krajobrazowy Wzniesień Łódzkich – park krajobrazowy położony w województwie łódzkim (na północny wschód od Łodzi, pod względem administracyjnym na terenie dwóch miast – Brzeziny, Łódź oraz pięciu gmin – Brzeziny, Dmosin, Nowosolna, Stryków, Zgierz).
Na początku lat osiemdziesiątych w Biurze Programowania i Projektowania Rozwoju Łodzi zrodziła się koncepcja ochrony obszaru w dorzeczu Moszczenicy, na terenie gminy Nowosolna, pod roboczą nazwą „Park Krajobrazowy Górnej Moszczenicy”. Wkrótce opracowana została nowa koncepcja ochrony większego obszaru obejmującego także część dorzecza Mrożycy. W końcu 1993 roku została opracowana dokumentacja projektowa PKWŁ zawierająca pełną argumentację naukową. Projekt ten uzyskał pozytywną opinię Państwowej Rady Ochrony Przyrody oraz Ministerstwa Środowiska. Ostateczny kształt granic Parku ustalony został w 1994 r., kiedy to pod patronatem Wojewódzkiej Komisji Ochrony Przyrody doszło do uzgodnień pomiędzy grupą projektantów oraz przedstawicielami samorządów gminnych i władz wojewódzkich. Uzgodniono, że Park obejmie ochroną najcenniejszy pod względem przyrodniczym i krajobrazowym fragment strefy krawędziowej Wzniesień Łódzkich na terenie ówczesnego województwa łódzkiego i skierniewickiego. W procesie delimitacji granic Parku bardzo istotne znaczenie miało rozwiązanie problemu związanego z projektowanym przebiegiem przyszłej autostrady, której wstępna lokalizacja biegła nieomal dnem doliny Moszczenicy. Na wniosek WKOP w Łodzi dokonano korekty przebiegu autostrady przez teren projektowanego parku krajobrazowego, w celu zminimalizowania negatywnych oddziaływań na przyrodę i krajobraz. Usunięta została w ten sposób ostatnia przeszkoda na drodze formalnego uzgodnienia decyzji o powołaniu Parku.
W ostatnim dniu grudnia 1996 roku wojewodowie łódzki i skierniewicki podpisali rozporządzenie o utworzeniu Parku Krajobrazowego Wzniesień Łódzkich.
Umiejscowiony pomiędzy Łodzią, Brzezinami i Strykowem Park Krajobrazowy jest częścią Wyżyny Łódzkiej. Według regionalizacji fizycznogeograficznej Kondrackiego Park położony jest w obrębie makroregionu Wzniesień Południowomazowieckich, w jego północnej części, która znana jest pod nazwą Wzniesień Łódzkich i obejmuje najsilniej eksponowaną północną krawędź tego mezoregionu, przebiegającą równoleżnikowo od Zgierza na zachodzie, po Brzeziny na wschodzie. Najwyższy punkt na terenie PKWŁ leży na wysokości 284 m n.p.m. (tzw. wzgórze „Radary”, koło miejscowości Dąbrowa). Wzgórza w południowej części Parku opadają wyraźnymi stopniami w kierunku północnym, ku Pradolinie Warszawsko-Berlińskiej. Północy skraj Parku, leżący w odległości 7–9 km od krawędzi znajduje się na wysokości 165 m n.p.m. (dolina Moszczenicy pod Strykowem), a nawet poniżej 150 m n.p.m. (dolina Mrożycy w Niesułkowie).
Celem istnienia PKWŁ jest ochrona unikatowych na terenie Polski Środkowej wyżynnych krajobrazów, występujących w strefie krawędziowej Wzniesień Łódzkich. Duże wysokości względne Parku, nadające krajobrazowi wyżynny charakter, można zaobserwować z wielu punktów widokowych (m.in. w okolicach Teolina, Borchówki, Dąbrowy, Janowa, Plichtowa). Umożliwiają one podziwianie panoramy – nieskażonego budownictwem przemysłowym – krajobrazu.
Zalesienie Parku jest niewielkie (28%), jednak znajdują się w nim takie „perełki”, jak największy w centralnej Polsce las bukowy – Las Janinowski, czy największy w Europie kompleks leśny w granicach miasta – łódzki Las Łagiewnicki (na drugim miejscu jest Lasek Buloński w Paryżu). Tutaj biorą swoje początki liczne rzeki i strumienie (przebiega tędy dział wodny I rzędu), m.in. Bzura, Moszczenica, Mrożyca, Mroga, Miazga, tworzące gęstą sieć wodną, której towarzyszą szuwary, torfowiska, kwieciste łąki i roślinność łęgowa.
Największe zwarte kompleksy leśne:
Najcenniejsze pod względem przyrodniczym fragmenty parku chronione są w rezerwatach przyrody:
Planowane jest założenie rezerwatu Torfowisko Żabieniec. Ponadto utworzono tu zespoły przyrodniczo-krajobrazowe „Górna Mrożyca” i „Sucha Dolina w Moskulach”.
Podczas zwiedzania Parku napotkać można występujące powszechnie głazy narzutowe (czasem o kilkumetrowym obwodzie) – zwane eratykami, przywleczone na obszar środkowej Polski przez lądolód skandynawski w plejstoceńskiej epoce lodowcowej. Niektóre mają wartość historyczną, czego dowodem są umieszczone na nich tablice, upamiętniające ważne wydarzenia w regionie.
Dodatkowym walorem Parku jest nagromadzenie cennych obiektów kulturowych, m.in. średniowieczne grodzisko w Starych Skoszewach (z VI–IX wieku), klasycystyczny dwór w Byszewach (gdzie często bywał Jarosław Iwaszkiewicz), parki podworskie i zespoły pałacowo-parkowe w Łagiewnikach, Klęku, Dobieszkowie (oraz zachowany w stanie szczątkowym park w Niesułkowie), czy obiekty sakralne w Dobrej, Niesułkowie, Starych Skoszewach, Łagiewnikach i Łodzi (przy ul. Wycieczkowej).
Sąsiedztwo dużej aglomeracji jest czynnikiem ułatwiającym wykorzystanie Parku do celów turystycznych, rekreacyjnych i dydaktycznych. Sieć szlaków pieszych, a także doskonale oznakowanych tras rowerowych (szlak rowerowy po Parku Krajobrazowym Wzniesień Łódzkich) przebiegających przez najatrakcyjniejsze obszary umożliwia łatwe dotarcie do interesujących miejsc.