Rezerwat przyrody Jamno
W tym artykule zbadany zostanie wpływ Rezerwat przyrody Jamno na współczesne społeczeństwo. Od momentu powstania Rezerwat przyrody Jamno wzbudza ciągłe zainteresowanie i debatę w różnych dziedzinach, czy to w polityce, kulturze popularnej, nauce, czy w życiu codziennym. Przez lata Rezerwat przyrody Jamno był przedmiotem studiów i badań, które miały na celu zrozumienie jego wpływu na sposób, w jaki odnosimy się do siebie, myślimy i działamy w świecie. Bez wątpienia Rezerwat przyrody Jamno był bohaterem ważnych przemian, wywołując kontrowersje, podziw i refleksje, które pozycjonują go jako temat aktualny. W tym sensie interesująca będzie analiza różnych aspektów związanych z Rezerwat przyrody Jamno i jego wpływem na współczesne społeczeństwo.
| rezerwat leśny | |
| Typ rezerwatu |
fitocenotyczny[1] |
|---|---|
| Podtyp rezerwatu |
zbiorowisk leśnych[1] |
| Państwo | |
| Województwo | |
| Mezoregion | |
| Data utworzenia |
1959 |
| Akt prawny | |
| Powierzchnia |
22,35 ha |
| Ochrona | |
Położenie na mapie gminy Szadek  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa łódzkiego  | |
Położenie na mapie powiatu zduńskowolskiego  | |
 51°42′09″N 18°54′00″E/51,702500 18,900000
| |
Rezerwat przyrody Jamno – leśny rezerwat przyrody położony w gminie Szadek, powiecie zduńskowolskim (województwo łódzkie)[1].
Znajduje się na terenie sołectwa Kotliny, obok przysiółka Jamno. Dojechać do niego można szosą Szadek – Rossoszyca. Z tej szosy kierunkowskaz ze wsi Kotliny do Jamna. Jest to leśnictwo Jamno, uroczysko „Kobyla-Jamno”, w obrębie nadleśnictwa Poddębice[2].
Utworzony Zarządzeniem nr 401 Ministra Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego z 25 listopada 1959 r.[2] Zajmuje powierzchnię 22,35 ha[1]. Celem ochrony rezerwatu jest zachowanie ze względów naukowych i dydaktycznych naturalnego lasu dębowo-jodłowego o cechach grądu subkontynentalnego[1]. Gatunkiem przeważającym jest jodła pospolita i występuje tu ona w pobliżu północnej granicy zasięgu tego gatunku[3]. Najstarsze osobniki jodły mają ponad 160 lat, osiągają do 35 m wysokości i 2 m w obwodzie[3]. Jodła stanowi blisko 60% drzewostanu, a dąb szypułkowy prawie 40%[3]. Gatunki towarzyszące to: sosna, świerk, buk i grab[3].
Roślinność rezerwatu, której wiek jest różny, ma układ wielowarstwowy. Runo składa się głównie z gatunków borowych (borówka czarna, brusznica, widłak jałowcowaty, paprocie, orlica pospolita i in.), a także nielicznych gatunków grądowych (np. zawilec gajowy i perłówka zwisła)[3].
Naliczono tu 152 gatunki roślin naczyniowych oraz 32 gatunki mszaków[2][3]. Z ciekawych roślin tu występujących należy wymienić: paprotkę zwyczajną, gruszyczkę, widłaka jałowcowatego i gwiaździstego[2]. Z grzybów występują m.in.: borowik szlachetny, podgrzybek zajączek, mleczaj rydz, koźlarz czerwony, pieprznik pomarańczowy, muchomor czerwony[2].
Według obowiązującego planu ochrony ustanowionego w 2018 roku, obszar rezerwatu objęty jest ochroną czynną[1][4]. Dokonuje się m.in. zabiegów wprowadzania jodły, wycinania posuszu i ograniczania ekspansji grabu[2]. Rezerwat stanowi przykład dynamicznego odnawiania się w sposób naturalny jodły na północnej granicy jej zasięgu.
Przypisy
- ↑ a b c d e f Rezerwat przyrody Jamno. Centralny Rejestr Form Ochrony Przyrody . Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. .
- ↑ a b c d e f K. Gara, E. Milczarski, Rezerwat "Jamno", „Na sieradzkich szlakach”, nr 1/33/1994/IX, s. 7.
- ↑ a b c d e f Grzegorz Socha (red.): Rezerwaty przyrody województwa łódzkiego. Łódź: Regionalna Dyrekcja Ochrony Środowiska w Łodzi, 2011, s. 76. ISBN 978-83-934396-0-7.
- ↑ Zarządzenie Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Łodzi z dnia 4 stycznia 2018 r. w sprawie ustanowienia planu ochrony dla rezerwatu przyrody „Jamno”. Dz. Urz. Województwa Łódzkiego poz. 94 . 2018-01-09. .