W tym artykule zbadamy fascynujący świat Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich i jego wpływ na nasze życie w niewyobrażalny sposób. Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich był przedmiotem badań, kontrowersji i podziwu na przestrzeni dziejów, a jego wpływ rozciąga się na praktycznie wszystkie aspekty naszego społeczeństwa. Od swoich początków po współczesną ewolucję, Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich pozostawił niezatarty ślad w ludzkości, kwestionując nasze postrzeganie i prowokując głębokie refleksje na temat tego, kim jesteśmy i dokąd zmierzamy. Dołącz do nas w tej podróży, aby odkryć znaczenie Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich w naszym życiu i otaczającym nas świecie.
![]() Tablica informacyjna w Jedlinie-Zdroju | |
park krajobrazowy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie |
Czarny Bór, Mieroszów, Głuszyca, Boguszów-Gorce, Wałbrzych, Jedlina-Zdrój |
Mezoregion | |
Data utworzenia |
1998 |
Akt prawny |
Rozporządzenie Nr 20/98 Wojewody Wałbrzyskiego z dnia 29 grudnia 1998 r.[1] |
Powierzchnia |
64,93 km² |
Powierzchnia otuliny |
28,94 km² |
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Park Krajobrazowy Sudetów Wałbrzyskich – park krajobrazowy w województwie dolnośląskim leżący na terenie gmin: Czarny Bór, Mieroszów, Głuszyca, m. Wałbrzych, m. Boguszów-Gorce, m. Jedlina-Zdrój.
Park utworzono w 1998 r. Powierzchnia parku wynosi 6493 ha, jego otuliny – 2894 ha[2].
Park położony jest w Sudetach Środkowych, na południe od Wałbrzycha (stąd nazwa, mimo iż nie ma pasma górskiego o nazwie Sudety Wałbrzyskie). Obejmuje środkową, najwyższą część Gór Kamiennych – Pasmo Lesistej (851 m n.p.m.), zachodnią część Gór Suchych z Waligórą (936 m n.p.m.) oraz wschodni fragment Gór Wałbrzyskich (masyw Borowej – Borowa (854 m n.p.m.) i Rybnicki Grzbiet. Od południa graniczy z czeskim (parkiem krajobrazowym) CHKO „Broumovsko”. Najwyższy punkt 936 m n.p.m. – Waligóra, a najniższy ok. 400 m n.p.m.
Obszar Parku należy do zlewni Morza Bałtyckiego. Słabo rozwinięta sieć hydrograficzna. Wody podziemne nie mają dużego znaczenia ze względu na brak warstw wodonośnych. Ważniejsze potoki to: Rybna, Sokołowiec, Złota Woda i Grzędzki Potok. Interesującym zjawiskiem jest kaptaż Rybnej, która w wyniku erozji wstecznej „przechwyciła” górny, źródliskowy odcinek Ścinawki i płynie głęboką przełomową doliną do Bystrzycy.
Na terenie parku nie występują rezerwaty przyrody ani użytki ekologiczne, za to istnieje kilkanaście pomników przyrody, głównie chroniących unikatowe formacje skalne:[3]