W tym artykule zajmiemy się tematem Park Krajobrazowy Góry Łosiowe i zbadamy jego wiele aspektów. Park Krajobrazowy Góry Łosiowe to temat, który w ostatnich latach przyciągnął uwagę wielu osób, wywołując debatę, zainteresowanie i refleksję w różnych obszarach. Od wpływu na społeczeństwo po znaczenie w środowisku akademickim, Park Krajobrazowy Góry Łosiowe zachęca nas do refleksji nad jego znaczeniem i zanurzenia się w jego złożoności. W tym artykule przeanalizujemy różne perspektywy i podejścia związane z Park Krajobrazowy Góry Łosiowe, aby zrozumieć jego zasięg i wpływ na nasze codzienne życie.
park krajobrazowy | |
Państwo | |
---|---|
Województwo | |
Położenie | |
Mezoregion |
Pojezierze Łasińskie, Dolina Kwidzyńska, Kotlina Grudziądzka |
Data utworzenia |
2018 |
Akt prawny |
Uchwała Nr XLV/748/18 Sejmiku Województwa Kujawsko-Pomorskiego z dnia 28 maja 2018 r.[1] |
Powierzchnia |
48,60 km² |
Położenie na mapie województwa kujawsko-pomorskiego ![]() | |
Położenie na mapie Polski ![]() | |
![]() | |
Strona internetowa |
Park Krajobrazowy Góry Łosiowe – park krajobrazowy utworzony w 2018 roku w północnej części województwa kujawsko-pomorskiego. Zajmuje powierzchnię 4859,97 ha na terenie gmin Rogóźno i Grudziądz w powiecie grudziądzkim[1]. Park powołano w celu zachowania mozaikowatości krajobrazu prawobrzeżnej części Doliny Dolnej Wisły oraz ochrony walorów przyrodniczych i historycznych[1].
Park Krajobrazowy Góry Łosiowe graniczy od zachodu z Nadwiślańskim Parkiem Krajobrazowym, a granica między nimi przebiega na rzece Wiśle[2]. Oba te parki wraz z Chełmińskim Parkiem Krajobrazowym tworzą Zespół Parków Krajobrazowych nad Dolną Wisłą[3].
Teren parku jest urozmaicony krajobrazowo i obejmuje wysoczyznę morenową pokrytą najlepiej zachowanym w Polsce polem wydmowym, rozległy kompleks lasów, a także terasę zalewową Wisły, międzywale oraz dno doliny Wisły i jej dopływu – Osy[3]. Góry Łosiowe to niewysokie wzniesienia, z których najwyższe liczy 88 m n.p.m.[4] Stanowią dobry punkt widokowy na pobliski Grudziądz[4].
Na terenie Parku stwierdzono występowanie prawie tysiąca gatunków roślin naczyniowych. Naliczono tu ponad 1100 gatunków chrząszczy[5], 119 gatunków ptaków (lęgowych i przelotnych) oraz kilkudziesiąt gatunków ryb[3]. Z płazów występują tu m.in. kumak nizinny, żaba jeziorkowa i ropucha zielona[3]. Park stanowi korytarz migracyjny łosi, to od nich wzięła się nazwa tutejszych wzniesień i samego parku[3][4]. W granicach parku nie utworzono żadnych rezerwatów przyrody[2], ale za to znajduje się tu ponad 50 pomników przyrody[3], m.in. unikatowe okazy jarzębu brekini[6], oraz jedyne w województwie kujawsko-pomorskim stanowisko dokumentacyjne – „Białochowo”[2][7]. Na terenie Parku znajdują się też ślady osadnictwa olęderskiego, stanowiska archeologiczne, miejsca pamięci narodowej, a także obiekty architektury wiejskiej – budownictwo drewniane i zabudowy z kamieni polnych[3]. We wsi Dusocin zachowały się ruiny domu rodzinnego prof. Ludwika Rydygiera – światowej sławy chirurga[3][4]. Całe to gospodarstwo zostało wykupione przez gminę i ma zostać poddane rewitalizacji, powstanie tu muzeum poświęcone chirurgowi[4][6].
Planowane jest także utworzenie ścieżki krajoznawczej o długości 13 km, prowadzącej od podnóża Gór Łosiowych do Dusocina[6].