W tym artykule poruszony zostanie temat Order Korony Wendyjskiej, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od postępu technologicznego po zmiany w dynamice pracy, Order Korony Wendyjskiej wywołał duże zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym kontekście zostanie przeanalizowany wpływ Order Korony Wendyjskiej w różnych kontekstach, a także jego krótko- i długoterminowe implikacje. Zbadane zostaną również przyszłe perspektywy dotyczące Order Korony Wendyjskiej i tego, jak będzie on nadal wpływać na nasze środowisko.
Awers IV klasy | |
![]() Awers odznaki oraz gwiazdy I i II klasy | |
![]() Awers odznaki III klasy | |
![]() Baretka | |
Ustanowiono |
1864 |
---|---|
Wycofano |
2001 (w Schwerinie) |
Poniżej |
Order Korony Wendyjskiej[1] lub Order Korony Wendów[2] (niem. Orden der Wendischen Krone), a także Order Domowy Korony Wendyjskiej (Hausorden der Wendischen Krone)[3] – odznaczenie nadawane w latach 1864–1918 przez dwa księstwa meklemburskie (Schwerin i Strelitz), później order domowy obu dynastii meklemburskich, którego nadania wstrzymano od momentu powstania Republiki Weimarskiej. Order wygasł w linii meklembursko-schwerińskiej w 2001 roku wraz ze śmiercią ostatniego pretendenta do tronu.
Został ustanowiony 12 maja 1864 jako wspólne odznaczenie dwóch władców: Wielkiego Księcia Meklemburgii-Schwerinu Fryderyka Franciszka II oraz Wielkiego Księcia Meklemburgii-Strelitz Fryderyka Wilhelma. Władcy tych księstw jednocześnie pełnili rolę wielkiego mistrza[4]. Po śmierci ostatniego pretendenta order wygasł w linii schwerińskiej[5].
Order posiadał dwie różne łacińskie dewizy:
Władcy obu księstw nosili order na łańcuchu, który w Schwerinie nadawano wszystkim męskim członkom rodu panującego. Pozostałym order nadawano w czterech klasach:
oraz dodatkowo:
Ordery schwerińskie mogły być nadane z mieczami w najwyższej klasie (za zasługi wojenne), lub z diamentami w trzech najwyższych klasach[7].
Liczba odznaczonych obywateli Schwerinu i Strelitz, poza członkami książęcych rodów, była limitowana w następujących proporcjach:
Kobiety mogły być odznaczone wyłącznie dwoma najwyższymi klasami[9].
Odznaka orderowa miała kształt emaliowanego na biało krzyża maltańskiego ze złotymi krawędziami. Na awersie, w miejscu zetknięcia się ramion, umieszczono okrągły medalion z wielkoksiążęcą koroną wendyjską na niebieskim polu, otoczoną czerwonym pierścieniem, na którym wypisano złotymi literami dewizę orderową. Pomiędzy ramionami umieszczono złote gryfy, a u szczytu górnego ramienia koronę, przymocowaną za pomocą kółka do wstęgi lub wstążki. Gwiazda orderowa przysługiwała odznaczonym klasą I (ośmiopromienna) i II (czteropromienna), wewnątrz których umieszczano medalion identyczny z medalionem odznaki. Wstęga orderowa była błękitna z dwoma paskami wzdłuż boków, żółtym od wewnątrz i czerwonym na zewnątrz (w przypadku wielkich wstęg, ich górna część powyżej węzła nie miała bocznych pasków)[8][10][9].
Krzyże Zasługi miały ten sam wygląd, co odznaka orderowa, ale nie były emaliowane na różne kolory, tylko wykonane w całości ze złota lub srebra i wieszane na ciemnoczerwonej wstążce, mającej wzdłuż obu boków niebiesko-żółte paski[9].