Ludwik I Bragança
W tym artykule szczegółowo zbadamy Ludwik I Bragança, temat, który przykuł uwagę zarówno ekspertów, jak i entuzjastów. Od jego początków po obecną ewolucję, przeanalizujemy jego wpływ w różnych obszarach i jego znaczenie we współczesnym społeczeństwie. W tym celu zbadamy różne aspekty związane z Ludwik I Bragança, takie jak jego implikacje historyczne, wpływ na kulturę popularną i jego przyszły potencjał. Na tych stronach odkryjemy złożoność i niuanse, które sprawiają, że Ludwik I Bragança jest fascynującym i wielowymiarowym tematem, wartym badań i debaty.
| |
| |
| Król Portugalii | |
| Okres | |
|---|---|
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Dane biograficzne | |
| Dynastia | |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | |
| Matka | |
| Żona | |
| Dzieci |
Karol I Dyplomata, |
| Odznaczenia | |
                                      _ribbon.svg){kind=small}  _-_ribbon_bar.gif){kind=small} 
| |
Ludwik I, port. Luís Filipe Maria Fernando Pedro de Alcântara António Miguel Rafael Gabriel Gonzaga Xavier Francisco de Assis João Augusto Júlio Valfando de Bragança (ur. 31 października 1838 w Lizbonie – zm. 19 października 1889 w Cascais) – od 1861 do 1889 roku król Portugalii.
Życiorys
Był drugim synem Marii II, królowej Portugalii z dynastii Bragança oraz Ferdynanda, księcia Saksonii-Coburga-Gothy. Okoliczności, w których wstąpił na tron nie były zbyt dobre. W listopadzie i grudniu 1861 zmarło na dur brzuszny trzech jego braci: Piotr, król Portugalii, Ferdynand oraz Jan[1].
W czasie panowania króla Ludwika premierem rządu był utalentowany portugalski polityk Fontes Pereira de Melo, między innymi inicjator szeroko zakrojonego programu robót publicznych zwanego polityką fontyzmu. W polityce zagranicznej Portugalia rywalizowała z Wielką Brytanią o wpływy w Afryce Południowej. Chodziło o łączenie kolonii, którego celem było umacnianie kolonialnego imperium. Rywalizacja ta zakończyła się niepowodzeniem portugalskiego rządu i króla Ludwika, co wywołało pierwsze rewolucyjne wstrząsy pod koniec jego panowania.
Małżeństwo i rodzina
W 1862 roku ożenił się z Marią Pią Sabaudzką (ur. 16 października 1847 w Turynie; zm. 5 lipca 1911 tamże), córką Wiktora Emanuela II – króla Włoch. Para miała dwóch synów:
- Karola I (ur. 28 września 1863; zm. 1 lutego 1908) – króla Portugalii
- ∞ 1886 księżniczka Amelia Orleańska (ur. 28 września 1865, zm. 25 października 1951),
- Alfonsa Henryka (ur. 31 lipca 1865; zm. 21 lutego 1920) – diuka Porto
- ∞ 1917 Nevada Stoody Hayes.
Odznaczenia
- Wielki Mistrz Trzech Orderów (Chrystusa, Św. Benedykta z Avis i Św. Jakuba od Miecza)[2]
- Wielki Mistrz Orderu Wojskowego Wieży i Miecza, Męstwa, Wierności i Zasługi[2]
- Wielki Mistrz Orderu Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Marii Panny z Vila Viçosa[2]
- Order Świętego Andrzeja Apostoła Pierwszego Powołania (Rosja)[2]
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (Rosja)[2]
- Order Świętej Anny I klasy (Rosja)[2]
- Order Orła Białego I klasy (Rosja)
- Order Królewski Serafinów (Szwecja)[2]
- Order Orła Czarnego (Prusy)[2]
- Order Złotego Runa (Hiszpania)[2]
- Order Podwiązki (Wlk. Brytania)[2]
- Order Słonia z Brylantami (Dania)[2]
- Order Świętego Huberta (Bawaria)[2]
- Order Korony Rucianej (Saksonia)[2]
- Order Annuncjaty (Włochy)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Zbawiciela (Grecja)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Niderlandzkiego (Holandia)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Olafa (Norwegia)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Ferdynanda (Hiszpania)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Wojskowej (Hiszpania)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Zasługi Morskiej (Hiszpania)[2]
- Wielki Łańcuch Orderu Krzyża Południa (Brazylia)[2]
- Wielki Łańcuch Orderu Piotra I (Brazylia)[2]
- Wielki Łańcuch Orderu Róży (Brazylia)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Korony Wendyjskiej (Meklemburgia)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Stefana (Węgry)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Karola (Monako)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Świętego Maryna (San Marino)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Legii Honorowej (Francja)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Ernestyńskiego (Saksonia)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Krzyża Takowy (Serbia)
- Krzyż Wielki Orderu Lwa Zeryngeńskiego (Badenia)
- Krzyż Wielki Orderu Ludwika (Hesja)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Gwiazdy (Rumunia)[2]
- Krzyż Wielki Orderu Sokoła Białego (Weimar)[2]
- Order Medżydów z Brylantami I klasy (Turcja)[2]
- Order Dziewięciu Kamieni Drogocennych (Syjam)[2]
- Order Sławy z Brylantami I klasy (Tunezja)[2]
- Order Słońca Złotego (Birma)[2]
- Order Oswobodzenia Afryki (Liberia)[2]
- Order Meluzyny (Cypr)[2]
Przypisy
- ↑ Harold Victor Livermore: A new history of Portugal.. Wyd. 2. Cambridge University Press, 1976, s. 291. ISBN 0-521-21320-7. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z aa ab ac ad ae af ag ah ai aj ak al Albano Anthero da Silveira Pinto: Resenha das familias titulares e grandes de Portugal. Lizbona: 1883, s. XIV, LXVI.
| Hrabstwo Portugalii |
| ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Królestwo Portugalii |
|
.svg)