Lionel Messi

Lionel Messi

Lionel Messi (2018)
Pełne imię i nazwisko	Lionel Andrés Messi Cuccittini
Data i miejsce urodzenia	24 czerwca 1987 Rosario
Obywatelstwo	argentyńskie, hiszpańskie
Wzrost	169 cm[1]
Pozycja	napastnik, pomocnik
Informacje klubowe
Klub	Inter Miami CF
Numer w klubie	10
Kariera juniorska
Lata Klub 1992–1994 Grandoli 1994–2000 Newell’s Old Boys 2001–2003 FC Barcelona
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole 2003–2004 FC Barcelona C 10 (5) 2004–2005 FC Barcelona B 22 (6) 2004–2021 FC Barcelona 520 (474) 2021–2023 Paris Saint-Germain 58 (22) 2023– Inter Miami CF 30 (24) W sumie: 640 (531)
Kariera reprezentacyjna[b]
Lata Reprezentacja Wyst. Gole 2005  Argentyna U-20 16 (11) 2008  Argentyna U-23 5 (2) 2005–  Argentyna 191 (112) W sumie: 212 (125)
↑ Aktualne na: 14 kwietnia 2025. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe. ↑ Aktualne na: 20 listopada 2024.
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata złoto Katar 2022 srebro Brazylia 2014 Copa América złoto Brazylia 2021 złoto Stany Zjednoczone 2024 srebro Wenezuela 2007 srebro Chile 2015 srebro Stany Zjednoczone 2016 brąz Brazylia 2019 Superpuchar CONMEBOL–UEFA złoto Anglia 2022 Letnie igrzyska olimpijskie złoto Pekin 2008 Mistrzostwa Świata U-20 złoto Holandia 2005 Mistrzostwa Ameryki Południowej U-20 brąz Kolumbia 2005
Odznaczenia
Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach
Strona internetowa

Leo Messi, właśc. Lionel Andrés Messi Cuccittini (wym. ; ur. 24 czerwca 1987 w Rosario) – argentyński piłkarz, występujący na pozycji napastnika, skrzydłowego lub ofensywnego pomocnika w amerykańskim klubie Inter Miami oraz w reprezentacji Argentyny, której jest kapitanem.

Karierę seniorską rozpoczął w młodzieżowym zespole FC Barcelony (FC Barcelona C), skąd przeszedł do drugiego zespołu katalońskiego klubu. W 2004 zanotował debiut dla pierwszej drużyny^[2]. W sezonie 2008/2009 stał się kluczowym piłkarzem swojej drużyny^[3], która po raz pierwszy w historii sięgnęła po potrójną koronę, zdobywając mistrzostwo Hiszpanii, puchar Hiszpanii i rozgrywki Ligi Mistrzów UEFA. W sezonie 2014/2015 powtórzył osiągnięcie z 2008/2009. W 2018 został kapitanem FC Barcelony^[4]. Pozostaje zawodnikiem z największą liczbą strzelonych goli i występów w historii FC Barcelony^[5][6]. Wraz z klubem wywalczył 35 trofeów: 10 tytułów Mistrza Hiszpanii, cztery puchary Ligi Mistrzów UEFA, siedem Pucharów Króla, ponadto ośmiokrotnie wygrał Superpuchar Hiszpanii, trzykrotnie Superpuchar Europy UEFA i trzy razy Klubowe Mistrzostwa Świata^[7]. W 2021 został zawodnikiem francuskiego klubu Paris Saint-Germain, w barwach którego dwukrotnie zdobył mistrzostwo Francji, a także Superpuchar Francji. Od 2023 jest zawodnikiem Interu Miami, z którym zdobył Leagues Cup oraz Supporters’ Shield. Jest także jej najskuteczniejszym strzelcem.

Od 2005 występuje w reprezentacji Argentyny^[8], a od 2011 jest jej kapitanem^[9]. Z 191 występami i 112 bramkami jest rekordzistą pod względem liczby występów w reprezentacji Argentyny i jej najlepszym strzelcem w historii^[10][11]. Zwycięzca, najlepszy piłkarz i król strzelców Młodzieżowych Mistrzostw Świata 2005^[12], a także zwycięzca, najlepszy piłkarz i król strzelców Copa América 2021^[13][14][15]. Triumfator Copa América 2024, trzykrotny finalista Copa América z 2007, 2015, i 2016^[16][17][18], laureat trzeciego miejsca w edycji z 2019 oraz uczestnik Copa América 2011. Z Argentyną został mistrzem świata i najlepszym piłkarzem na Mistrzostwach Świata 2022^[19], a finalistą i najlepszym piłkarzem Mistrzostw Świata 2014^[20], a także wystąpił z nią na Mistrzostwach Świata 2006, 2010, 2018. Pozostaje najmłodszym Argentyńczykiem, który zagrał na mistrzostwach świata^[21]. Złoty medalista Igrzysk Olimpijskich 2008^[22].

Ośmiokrotny zdobywca Złotej Piłki^{[23][24][25][26][27]}. Najlepszy piłkarz 25–lecia 1994–2019 według magazynu „FourFourTwo”^[28], najlepszy piłkarz i najlepszy rozgrywający dekady 2011–2020 według IFFHS^[29][30]. Strzelec największej liczby goli w ciągu jednego roku kalendarzowego – 91 goli (2012) oraz w sezonie – 73 (sezon 2011/2012) w historii piłki nożnej^[31], a także strzelec największej liczby goli dla jednego klubu piłkarskiego w historii^[32]. Czterokrotnie zdobywał nagrodę Piłkarza Roku FIFA, a dwukrotnie Piłkarza Roku UEFA^[33]. Sześciokrotnie otrzymał nagrodę Europejskiego Złotego Buta^[34]. Z 46 trofeami jest najbardziej utytułowanym piłkarzem w historii piłki nożnej. Powszechnie uważany za jednego z najlepszych piłkarzy wszech czasów^{[35][36][37][38][39][40]}, a przez wiele prestiżowych czasopism takich jak Marca, FourFourTwo czy Radio Times za najlepszego piłkarza w historii^[41][42][43].

Posiada również hiszpańskie obywatelstwo^[44].

Lionel Messi urodził się 24 czerwca 1987 w Rosario, w prowincji Santa Fe, jako dziecko Jorge Horácio Messiego, pracownika huty oraz Celii Maríi (z domu Cuccittini), pracującej na pół etatu sprzątaczki^[45][46][47]. Rodzina piłkarza ze strony ojca pochodzi z włoskiego miasta Ankona, skąd jeden z przodków, Angelo Messi, wyemigrował w 1883 do Argentyny. Piłkarz ma starsze rodzeństwo: braci Rodrigo i Matíasa oraz siostrę Marię Sol. Mając pięć lat, Messi zaczął grać w piłkę w lokalnym zespole Grandoli, który to prowadził jego ojciec Jorge^[48][49]. W 1995 trafił do Newell’s Old Boys, klubu mającego siedzibę w Rosario, rodzinnym mieście piłkarza^[48].

W wieku 11 lat zdiagnozowano u niego karłowatość przysadkową. Występujące w argentyńskiej Primera División River Plate zainteresowało się jego pozyskaniem, jednak klubu nie było stać na leczenie, którego miesięczne koszty wynosiły 900 dolarów^[47]. Ojciec piłkarza skontaktował się ze skautami hiszpańskiej Barcelony, którzy po obserwacji gry Messiego zgodzili się opłacać koszty kuracji^[48][49][50]. Dyrektor sportowy klubu Carles Rexach zaproponował Messiemu kontrakt na serwetce, ponieważ nie miał przy sobie innego papieru^[47][50]. Piłkarz wraz z ojcem przeprowadził się do Hiszpanii i zaczął występować w młodzieżowych drużynach klubu^[48][50].

W latach 2000–2003 występował w zespołach Infantil B oraz Cadete B i A (w tym ostatnim zdobył 37 bramek w 30 meczach). W sezonie 2003/2004 pobił klubowy rekord, występując w aż pięciu drużynach^[52]. Rozegrał jedno spotkanie w Juvenil B, na którym zdobył bramkę i otrzymał szansę gry w Juvenil A, gdzie strzelił 21 goli w 14 meczach, a 29 listopada 2003 zadebiutował w meczu Tercera División w Barcelonie C^[53]. 6 marca 2004 rozegrał pierwsze spotkanie w Segunda División B w barwach zespołu B^[54]. Przez cały sezon grał w obydwu tych drużynach (kolejno osiem meczów, pięć goli i pięć spotkań bez żadnej bramki)^[55].

Jeszcze wcześniej, bo 16 listopada 2003, w wieku 16 lat i 145 dni, zadebiutował w pierwszej drużynie Barcelony w towarzyskim meczu z FC Porto^[56][57].

16 października 2004 wystąpił po raz pierwszy w Primera División, w wygranym 1:0 derbowym spotkaniu z Espanyolem^[58]. W czasie występu miał 17 lat i 114 dni, stając się trzecim najmłodszym piłkarzem w historii klubu oraz najmłodszym, który zadebiutował w Primera División^[56][a]. 1 maja 2005 w meczu z Albacete Balompié zdobył swojego pierwszego gola w lidze, co uczyniło go najmłodszym strzelcem ligowej bramki dla klubu (17 lat i 311 dni)^[59][60][b]. W tamtym sezonie grał także w zespole B, dla którego zdobył 6 bramek w 17 ligowych spotkaniach.

16 września, po raz drugi w ciągu trzech miesięcy, klub zmienił warunki kontraktu piłkarza – Messi zaczął być opłacany jak pełnoprawny członek pierwszego zespołu, a samą umowę przedłużono do czerwca 2014^[48]. 26 września uzyskał hiszpańskie obywatelstwo^[61], dzięki czemu mógł grać w Primera División (wcześniej nie mógł zagrać w lidze, bo Barcelona miała wyczerpany limit posiadania w drużynie zawodników spoza Unii Europejskiej). Pierwszym spotkaniem Ligi Mistrzów rozegranym na Camp Nou, w którym wziął udział Messi, był pojedynek z Udinese Calcio^[56]. Wchodząc na boisko, otrzymał od fanów owacje, a w czasie meczu imponował spokojem oraz udaną współpracą z Ronaldinho^[62].

Zdobył sześć bramek w 17 ligowych występach, a w sześciu rozegranych meczach w Lidze Mistrzów strzelił jednego gola. 7 marca 2006 w meczu z Chelsea doznał naderwania mięśnia w prawym udzie, przez co nie mógł grać do końca sezonu^[63]. Barcelona zakończyła rozgrywki, zwyciężając w Primera División oraz w Lidze Mistrzów^[64][65].

W sezonie 2006/07 był podstawowym zawodnikiem Barcelony, zdobywając 14 bramek w 26 ligowych spotkaniach^[66]. 12 listopada w spotkaniu z Realem Saragossa doznał kontuzji kości śródstopia, która wyeliminowała go z gry na trzy miesiące^[67]. 11 marca odegrał kluczową rolę w El Clásico, zdobywając hat tricka, dzięki czemu grająca z jednym zawodnikiem mniej Barcelona zremisowała z Realem 3:3. Ostatnią bramkę Messi zdobył w doliczonym czasie gry^[68], stał się tym samym pierwszym piłkarzem od czasu Ivána Zamorano oraz pierwszym zawodnikiem Barcelony od czasu Romário, któremu udało się zdobyć trzy bramki w El Clásico. Jest również najmłodszym piłkarzem, który zdobył bramkę w tych spotkaniach. Im bliżej było końca sezonu, tym Messi uzyskiwał więcej trafień – 11 z 14 ligowych goli zdobył w ostatnich 13 spotkaniach^[69].

Starał się udowodnić, że porównania do Maradony nie były przesadzone, zdobywając na przestrzeni jednego sezonu bramki podobne do najsłynniejszych trafień byłego napastnika^[70]. 18 kwietnia 2007 strzelił dwie bramki w półfinałowym meczu Copa del Rey przeciwko Getafe CF, a jeden z goli przypominał bramkę Maradony w ćwierćfinałowym meczu Mistrzostw Świata 1986 przeciwko Anglii^[71]. Dziennikarze sportowi wnikliwie doszukiwali się podobieństwa do gola Maradony, a hiszpańska prasa nazwała Messiego „Messidona”^[72]. Przebiegł ten sam dystans co Maradona (62 metry), minął tę samą liczbę przeciwników (sześciu, w tym bramkarza), oddał strzał z podobnej pozycji, a – celebrując bramkę – również podbiegł do bocznej chorągiewki boiska^[70]. Na pomeczowej konferencji, kolega z drużyny, Deco, powiedział: „Nie ma takiego drugiego jak Leo”^[73]. W meczu z RCD Espanyol zdobył bramkę podobną do tej strzelonej przez Maradonę w spotkaniu z Anglią – ręką przerzucił piłkę nad interweniującym bramkarzem, Carlosem Kamenim^[74], lecz mimo powtórek zagrania i protestów piłkarzy Espanyolu gol został uznany.

W rozegranym 22 września spotkaniu z Sevillą dwukrotnie wpisał się na listę strzelców^[75]. Kilka dni wcześniej strzelił gola w wygranym 3:0 meczu Ligi Mistrzów z Olympique Lyon^[76], z kolei 26 września zdobył dwie bramki w zwycięskiej potyczce (4:1) z Realem Zaragoza^[77]. 27 lutego, przeciwko Valencii, rozegrał swój 100. oficjalny mecz w barwach klubu^[78].

Został nominowany do nagrody FIFPro w kategorii Napastnik^[79]. W internetowym sondażu hiszpańskiej gazety „Marca” został wybrany najlepszym piłkarzem na świecie, uzyskując 77 procent wszystkich głosów^[80]. Zdaniem felietonistów katalońskich gazet „El Mundo Deportivo” i „Sport” oraz byłego niemieckiego piłkarza, Franza Beckenbauera, Messi powinien otrzymać Złotą Piłkę^[81]. Wiele piłkarskich osobistości, m.in. Ronaldinho, Samuel Eto’o, Frank Rijkaard, Bernd Schuster, Raúl, Gianluca Zambrotta, Francesco Totti, Alfredo Di Stéfano, Diego Maradona oraz Pelé przyznało, że uważają Messiego za jednego z najlepszych obecnie piłkarzy świata^[82][83].

Po raz czwarty w ciągu trzech sezonów doznał kontuzji kości śródstopia, tym razem 4 marca w meczu Ligi Mistrzów z Celtikiem Glasgow, przez co musiał pauzować przez kolejne sześć tygodni^[84].

Po tym, jak Ronaldinho odszedł z klubu, Messi przejął po nim numer „10” na koszulce^[85]. 1 października 2008 w meczu Ligi Mistrzów z Szachtarem Donieck zmienił na boisku Thierry’ego Henry’ego i po siedmiu minutach zdołał dwukrotnie wpisać się na listę strzelców, dzięki czemu Barcelona, przegrywająca 0:1, zdołała ostatecznie zwyciężyć 2:1^[86]. Następna ligowa potyczka przeciwko Atlético Madryt określana była mianem „przyjacielskiej rywalizacji” pomiędzy Messim i jego przyjacielem, Sergio Agüero^[87]. Messi zdobył w tym meczu gola z rzutu wolnego oraz asystował przy jednej z bramek, a Barcelona wygrała spotkanie 6:1^[88]. Kolejny dobry występ zaliczył w meczu z Sevillą, zdobywając dwie bramki – jedną z woleja z odległości 23 metrów, a przy kolejnej ominął bramkarza i oddał strzał z ostrego kąta boiska^[89]. 13 grudnia w El Clásico Barcelona zwyciężyła 2:0, a Messi zdobył drugiego gola dla zespołu^[90]. Argentyńczyk został wybrany drugim piłkarzem świata podczas gali FIFA, gromadząc 678 punktów^[91].

W meczu z Atlético Madryt zdobył swojego pierwszego hat tricka w 2009, a Barcelona wygrała spotkanie 3:1^[92]. Niespełna miesiąc później po wejściu na zmianę w potyczce z Racingiem Santander, przy stanie 1:0 dla Racingu, zdobył dwie bramki, zapewniając swojej drużynie zwycięstwo. Strzelony przez niego drugi gol w tym meczu był zarazem 5000. bramką Barcelony w historii jej ligowych występów^[93]. Messi w 28. kolejce rozgrywek ligowych zdobył swojego 30. gola w sezonie (we wszystkich rozgrywkach), przyczyniając się do wygranej 6:0 nad Málagą^[94]. 8 kwietnia 2009 uzyskał dwa trafienia w spotkaniu Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium^[95]. Dziesięć dni później, zdobywając 20. gola w sezonie, zapewnił drużynie zwycięstwo w meczu z Getafe, dzięki czemu Barcelona utrzymała sześć punktów przewagi nad drugim w tabeli Realem Madryt^[96].

Pieczętując dominację klubu w sezonie, Messi dwukrotnie wpisał się na listę strzelców w zwycięskiej 6:2 potyczce z Realem Madryt rozegranej na Santiago Bernabéu^[97]; była to najwyższa porażka madryckiego klubu od 1930^[98]. Po zdobyciu tych bramek podbiegł do kibiców i przed kamerami zdjął koszulkę, pokazując podkoszulek z napisem Síndrome X Fràgil (pol. Zespół łamliwego chromosomu X), by wesprzeć dzieci cierpiące na tę dolegliwość^[99]. 13 maja po raz pierwszy zwyciężył w rozgrywkach o Puchar Króla, zdobywając bramkę i asystując przy kolejnych dwóch, prowadząc zespół do wygranej 4:1 przeciwko Athletic Bilbao^[100]. 27 maja w finale Ligi Mistrzów Barcelona wygrała z Manchesterem United 2:0, a Messi strzałem głową w 70. minucie spotkania zdobył drugą bramkę^[101]. Z dziewięcioma trafieniami został królem strzelców rozgrywek^[101]. Barcelona sezon zakończyła, triumfując w Copa del Rey, Primera División i Lidze Mistrzów^[102], dzięki czemu stała się pierwszym hiszpańskim klubem w historii, któremu udało się zdobyć potrójną koronę^[103].

Przed rozpoczęciem sezonu przedłużył kontrakt z klubem do 2016, stając się najwyżej opłacanym zawodnikiem w lidze hiszpańskiej – miał zarabiać ok. 9,5 mln euro rocznie przy klauzuli wykupu wynoszącej 250 mln euro^[104]. W rozegranym 28 sierpnia meczu o Superpuchar Europy z Szachtarem Donieck asystował przy bramce Pedro, dającej drużynie zwycięstwo 1:0^[105]. Po tym spotkaniu Josep Guardiola powiedział, że Messi jest „prawdopodobnie najlepszym piłkarzem, jakiego kiedykolwiek widział”^[106]. Wcześniej zdobył dwie bramki w finale Superpucharu Hiszpanii, przyczyniając się tym samym do zwycięstwa w tych rozgrywkach. Udanie rozpoczął zmagania ligowe, strzelając gola w wygranym 2:0 meczu z Getafe oraz zaliczając po dwa trafienia i jednej asyście podczas spotkań z Atlético Madryt i Racingiem Santander. W półfinałowym meczu Klubowych Mistrzostw Świata przeciwko Atlante FC wszedł na boisko w 55. minucie, a dwie minuty później strzelił bramkę na 2:1; był to jego pierwszy kontakt z piłką w tym spotkaniu. Barcelona ostatecznie zwyciężyła 3:1^[107]. W finale Klubowych Mistrzostw Świata Duma Katalonii z Messim w składzie pokonała po dogrywce Estudiantes La Plata 2:1, a Argentyńczyk klatką piersiową strzelił gola dającego swojej drużynie tytuł najlepszej drużyny globu^[108]. Został również wybrany najlepszym zawodnikiem turnieju. Kilka tygodni później w meczu z Sevillą na Camp Nou (4:0) strzelił dwie bramki, zdobywając tym samym setnego gola dla FC Barcelony.

Podczas kolejnych czterech meczów ligowych z Malagą, Almerią, Valencią i Saragossą strzelił łącznie dziewięć bramek. W przerwie pomiędzy nimi w rewanżu Ligi Mistrzów z VFB Stuttgart zdobył dwa gole. Zagrał też w następnej fazie Champions League i stał się bohaterem spotkania z Arsenalem, któremu strzelił cztery bramki, niwecząc tym samym marzenia Anglików o awansie do półfinału^[109]. Rozegrał również udane zawody podczas Klasyku w Madrycie i zdobył bramkę na 1:0 dla Barcelony^[110]. W Lidze Mistrzów FC Barcelona z Messim w składzie dotarła do półfinału, gdzie w kontrowersyjnych okolicznościach przegrała z Interem^[111][112]. Messi został królem strzelców turnieju z ośmioma trafieniami na koncie, w tym sześcioma w fazie pucharowej. Sezon 2009/10 zakończył się dla klubu z Katalonii zwycięstwem w lidze z dorobkiem 99 punktów^[113]. Messi zdołał wyrównać rekord Ronaldo z sezonu 1996/97 (któremu udało się zdobyć 34 bramki), za co otrzymał pierwszego w swojej karierze Europejskiego Złotego Buta^[114].

21 sierpnia 2010 skompletował hat tricka w swoim pierwszym meczu sezonu, a Barcelona wygrała 4:0 z Sevillą w Superpucharze Hiszpanii^[115]. Sezon ligowy rozpoczął 29 sierpnia od zdobycia gola po zaledwie trzech minutach w meczu przeciwko Racingowi Santander^[116]. 19 września 2010, zdobyła gola w meczu przeciwko Atlético Madryt (2:1) przez interwencję obrońcy rywali, Tomáša Ujfalusiego, doznał skręcenia wewnętrznych wiązadeł prawej kostki^[117]. 3 października powrócił do gry, zdobywając gola na 1:1 przeciwko RCD Mallorca^[118]. Później zdobył dwie kolejne bramki w rozgrywkach Ligi Mistrzów przeciwko København i pomógł zespołowi wygrać 2:0 na Camp Nou^[119]. Przeciwko Almeríi zdobył swojego drugiego hat tricka w sezonie w imponującym zwycięstwie 8:0 na wyjeździe^[120]. 29 listopada na Camp Nou zanotował dwie asysty w wygranym 5:0 starciu przeciwko Realowi Madryt^[121].

W styczniu 2011 otrzymał swoją drugą Złotą Piłkę. Dwa dni po otrzymaniu nagrody skompletował swojego pierwszego hat tricka w roku i trzeciego w sezonie, przeciwko Realowi Betis w ramach rozgrywek Pucharu Króla^[122]. 11 maja 2011 FC Barcelona zdobyła kolejne Mistrzostwo Hiszpanii. W półfinale Ligi Mistrzów Messi zdobył dwa gole na Santiago Bernabéu przeciwko Realowi Madryt^[123], a jego bramki dały Barcelonie awans do finału (0:2 w pierwszym meczu i 1:1 w drugim)^[124]. Mecz finałowy został rozegrany 28 maja przeciwko Manchesterowi United. Barcelona wygrała Ligę Mistrzów, zwyciężając w spotkaniu 3:1, a jednego z goli strzelił Messi, który został królem strzelców rozgrywek^[125]. Z 31 trafieniami został również wicekrólem strzelców La Liga, za Cristiano Ronaldo.

Messi zaczął sezon od występów w Superpucharze Hiszpanii. W dwumeczu przeciwko Realowi Madryt (5:4) strzelił trzy gole i zaliczył dwie asysty, zapewniając FC Barcelonie zwycięstwo i zdobycie pierwszego trofeum w sezonie^[126]. Wraz z FC Barceloną jako zwycięzca Ligi Mistrzów rozegrał także spotkanie ze zwycięzcą Ligi Europejskiej, portugalskim FC Porto, w ramach Superpucharu Europy^[127]. W tym meczu strzelił gola oraz asystował przy bramce Cesca Fàbregasa, który ustalił wynik na 2:0 dla Barcelony, tym samym zapewniając klubowi drugie trofeum w sezonie. W sierpniu, w meczu Ligi Mistrzów przeciwko BATE Borysów, strzelił 195. gola, bijąc klubowy rekord pod względem strzelonych bramek, który ustanowił Ladislao Kubala^[127]. W kolejnym meczu Ligi Mistrzów przeciwko Viktorii Pilzno strzelił swojego 200. gola w oficjalnych rozgrywkach. Podczas finału Klubowych Mistrzostw Świata strzelił dwa gole brazylijskiemu klubowi Santos FC (4:0), zdobywając trzecie trofeum w sezonie dla FC Barcelony. Został również wybrany najlepszym zawodnikiem tego turnieju, a także zdobył nagrodę dla najlepszego piłkarza Europy^[128]. Wygrał też Złotą Piłkę, stając się tym samym czwartym zawodnikiem, który trzy razy zdobył tę statuetkę^[129]. 19 stycznia 2011 w ligowym meczu z Valencią CF (5:1) strzelił swojego 200. gola w Primera División. 7 marca w meczu z Bayernem Leverkusen (7:1) stał się zawodnikiem, który jako pierwszy w historii Ligi Mistrzów strzelił pięć goli w jednym meczu. 20 marca, strzelając hat tricka w meczu ligowym przeciwko Granada CF, pobił klubowy rekord 232 goli ustanowiony przez Césara Rodrígueza i stał się najlepszym strzelcem w historii FC Barcelony. 2 maja, strzelając hat tricka z Málagą, pobił rekord w liczbie goli strzelonych w sezonie, wcześniej ustanowiony przez Gerda Müllera (67 trafień). 5 maja w derbach Barcelony z Espanyolem strzelił cztery gole, a sezon zakończył z 73 golami i 28 asystami w 60 meczach^[130].

Sezon 2012/13 zaczął od porażki w Superpucharze Hiszpanii z Realem Madryt 4:4 (o wygranej zdecydowała liczba bramek strzelonych na wyjeździe). Podczas tych finałów dwa razy wpisywał się na listę strzelców. W pierwszym meczu Primera División FC Barcelona zmierzyła się z Realem Sociedad i wygrała 5:1, a Messi zaliczył dwie bramki^[131]. 19 września rozegrał pierwszy mecz fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA ze Spartakiem Moskwa (3:2), w którym zanotował dwa trafienia^[132]. 7 października strzelił dwa gole w zremisowanym 2:2 meczu z Realem Madryt^[133]. 20 października w ligowym meczu z Deportivo La Coruña, Messi zanotował pierwszego hat tricka w sezonie 2012/2013^[134]. 11 listopada w meczu 11. kolejki La Liga strzelił dwie bramki przeciwko zespołowi RCD Mallorca (4:2) i tym samym rozpoczął serię 21 ligowych meczów z golem^[135][136]. W meczu 15. kolejki, rozegranym 9 grudnia przeciwko Real Betis, Messi, notując dublet, pobił rekord Césara Rodrígueza i stał się najskuteczniejszym strzelcem Primera División jako piłkarz Barcelony (190 goli), a także pobił rekord Gerda Müllera, który wynosił 85 bramek i stał się piłkarzem z największą liczbą bramek w roku kalendarzowym^[137]. Messi zdołał strzelić jeszcze 5 bramek i ustanowił nowy rekord na 91 goli^[138]. Za wspomniany rekord został wpisany do Księgi rekordów Guinnessa^[139].

Zgodnie z przewidywaniami wygrał Złotą Piłkę FIFA 2012^[140]. Plebiscyt wygrał po raz czwarty i tym samym został zawodnikiem z największą liczbą zwycięstw, bijąc osiągnięcie Johana Cruyffa, Michela Platiniego, Marco van Bastena i siebie samego^[141]. 27 stycznia 2013 strzelił 4 gole w meczu z Osasuną (5:1)^[142]. 12 marca strzelił dwa gole w wygranym 4:0 meczu rewanżowym 1/8 finału Ligi Mistrzów UEFA z A.C. Milan (w dwumeczu 4:2)^[143]. 23 kwietnia wystąpił w przegranym 4:0 meczu półfinału Ligi Mistrzów z Bayernem Monachium^[144]. W drugim meczu Barcelona ponownie przegrała (0:3) i tym samym odpadła, a Bayern później został triumfatorem, pokonując w finale Borussię Dortmund^[145]. 12 maja w meczu Primera División z Atlético Madryt, Messi nie zanotował trafienia, tym samym kończąc serię meczów z golem^[146]. Łącznie w sezonie rozegrał 50 meczów, zanotował 17 asyst i strzelił 60 goli, z czego 46 w lidze i tym samym został królem strzelców, a także dostał nagrodę Europejskiego Złotego Buta, zdobywając wyróżnienie trzeci raz^[147]. W Lidze Mistrzów strzelił osiem bramek, co dało mu trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców.

Sezon rozpoczął od rozegrania Superpucharu Hiszpanii, w którym drużyna FC Barcelony wygrała z Atlético Madryt^[148]. W pierwszej kolejce Barcelona pokonała Levante UD 7:0, a Messi strzelił dwie bramki i zaliczył asystę^[149]. Następnie w spotkaniu 3. kolejki Primera División z Valencią CF zdobył trzy bramki w wygranym 3:2 meczu^[150]. 18 września strzelił 24. hat tricka w barwach katalońskiego klubu w meczu fazy grupowej Pucharu Europy z AFC Ajax (4:0)^[151]. 6 listopada ustrzelił dublet w wygranym 3:1 meczu z Milanem^[152]. Z powodu kontuzji, Messi nie rozegrał meczów: 2. kolejki, 8. kolejki, a także od 14. do 18. kolejki La Liga^[153]. Kontuzje wykluczyły go również z części meczów rozgrywek Ligi Mistrzów (2. kolejka oraz 5. i 6.); pauzował również w rozgrywkach krajowego pucharu^[153].

Do gry powrócił 8 stycznia 2014, strzelając dwa gole w 90. i 90+3. minucie przeciwko Getafe w Pucharze Króla^[154]. 13 stycznia zajął drugie miejsce w plebiscycie Złotej Piłki, za Cristiano Ronaldo^[155]. 22 stycznia w ćwierćfinale Pucharu Króla z Levante (4:1) zaliczył hat trick asyst^[156]. 16 marca w meczu ligowym przeciwko Osasunie strzelił hat tricka, dzięki czemu stał się najskuteczniejszym strzelcem wszech czasów FC Barcelony z 371 bramkami na koncie (wliczając mecze towarzyskie), bijąc rekord Paulino Alcántary (369 goli)^[157]. Tydzień później wystąpił w El Clásico przeciwko Realowi Madryt, w którym zdobył trzy gole i zanotował asystę, a jego zespół wygrał 4:3^[158]. Dzięki hat trickowi pobił rekord Alfredo di Stéfano i został najskuteczniejszym strzelcem w historii Klasyków^[159].

Sezon zakończył z 41 golami i 14 asystami, rozgrywając łącznie 46 spotkań. Barcelona zakończyła sezon ze zdobytym Superpucharem Hiszpanii, a na 2. miejscu zakończyła rozgrywki ligowe, w finale Pucharu Króla przegrała z Realem Madryt, w Lidze Mistrzów odpadła na etapie ćwierćfinałów, w którym poległa przeciwko Atlético^[160].

Sezon rozpoczął od strzelenia dwóch bramek w meczu 1. kolejki La Liga przeciwko Elche CF (3:0)^[161]. 22 listopada w wygranym 5:1 meczu przeciwko Sevilli strzelił swojego pierwszego hat tricka w sezonie^[162]. Trzy gole pozwoliły mu wyprzedzić Telmo Zarrę w klasyfikacji strzelców hiszpańskiej ligi, który ustanowił rekord rozgrywek na 251 goli^[163]. 25 listopada wystąpił z opaską kapitańską podczas meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA przeciwko APOEL FC. W czasie spotkania udało mu się skompletować drugiego hat tricka w sezonie^[164]. 7 grudnia w wygranym 5:1 meczu z Espanyolem trzykrotnie trafił do siatki, a trafienia te pozwoliły mu stać się najlepszym strzelcem w historii derbów Barcelony^[165].

Na początku 2015 ogłoszono, że zajął drugie miejsce w plebiscycie Złotej Piłki, ustępując Cristiano Ronaldo. 18 stycznia 2015 w meczu Primera División z Deportivo La Coruña zanotował pierwszego hat tricka w 2015^[166]. 15 lutego rozegrał swój 300. mecz w lidze hiszpańskiej, w którym ustrzelił hat tricka drużynie Levante, a trafienia pozwoliły na wygraną 5:0^[167]. 8 marca w meczu 26. kolejki przeciwko Rayo Vallecano (6:1) ponownie zanotował trzy trafienia, zdobywając 32. hattricka, tym samym bijąc rekord Telmo Zarry w liczbie hat tricków w hiszpańskiej piłce nożnej^[168]. 17 maja strzelił jedyną bramkę w wygranym 1:0 meczu 37. kolejki z Atlético Madryt, zapewniając Barcelonie mistrzostwo Hiszpanii^[169]. 30 maja skompletował dublet przeciwko Athletic Bilbao w finale Pucharu Króla, który Barça wygrała 3:1^[170].

6 maja w meczu półfinału Ligi Mistrzów UEFA przeciwko Bayernowi Monachium, dwukrotnie pokonał Manuela Neuera, a dzięki jego trafieniom Barcelona pokonała w pierwszym meczu Bayern 3:0^[171]. W meczu rewanżowym jego drużyna uległa Bayernowi 2:3, jednak rezultat z poprzedniego meczu oznaczał awans Barcelony^[172]. Finał Ligi Mistrzów UEFA 2014/2015 został rozegrany 6 czerwca w Berlinie. Przeciwnikiem Barcelony był Juventus, a mecz zakończył się zwycięstwem hiszpańskiego klubu 3:1, a Messi zanotował asystę przy golu Luisa Suáreza na 2:1^[173].

Z 10 golami na koncie Messi został królem strzelców edycji 2014/2015 (ex aequo z Neymarem oraz Cristiano Ronaldo)^[174]. Łącznie w sezonie rozegrał 57 meczów, w których strzelił 58 goli oraz zanotował 31 asyst.

Messi rozpoczął sezon 2015/2016 od strzelenia dwóch goli z rzutów wolnych przeciwko Sevilli w ramach Superpucharu Europy UEFA, który Barcelona wygrała po doliczonym czasie gry 5:4^[175]. 17 sierpnia strzelił honorowego gola przeciwko Athletic Bilbao w Superpucharze Hiszpanii, przegranym w dwumeczu 1:5^[176]. 20 grudnia wygrał Klubowe mistrzostwo świata 2015, zdobywając swoje piąte klubowe trofeum w 2015^[177]. 9 stycznia, występując jako kapitan, strzelił hat tricka w meczu 19. kolejki Primera División z Granadą (4:0)^[178].

11 stycznia 2016 został laureatem Złotej Piłki FIFA, wygrywając z Cristiano Ronaldo oraz Neymarem^[179]. Była to jego piąta nagroda w karierze. 23 lutego ustrzelił dublet przeciwko Arsenalowi (2:0) w 1/8 finału Ligi Mistrzów UEFA^[180]. 3 marca, w wygranym 5:1 meczu ligi hiszpańskiej z Rayo Vallecano, Messi zdobył trzy gole, notując swojego 35. hat tricka w karierze^[181]. 22 maja zanotował dwie asysty przy golach Jordiego Alby oraz Neymara i, pokonując 2:0 zespół Seviili FC, zdobył wraz z drużyną Puchar Króla^[182].

Sezone rozgrywki klubowe zakończył z dorobkiem 41 bramek i 24 asyst, uzyskanych w 49 występach, zdobywając mistrzostwo Hiszpanii, puchar Hiszpanii, Superpuchar Hiszpanii oraz Superpuchar Europy, a także zostając królem strzelców krajowego pucharu^[183].

Sezon 2016/2017 rozpoczął od wygrania Superpucharu Hiszpanii, w którym w drugim meczu, wygranym przez Barcelonę, 3:0 przeciwko Sevilli strzelił bramkę^[184]. 20 sierpnia strzelił dwa gole oraz zanotował asystę przy jednym z trzech trafień Luisa Suáreza w meczu 1. kolejki La Liga przeciwko Realowi Betis (6:2)^[185]. 13 września, w pierwszym meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA przeciwko szkockiemu klubowi Celtic (7:0), strzelił swojego szóstego hat tricka w karierze w tych rozgrywkach^[186]. 19 października, po trzytygodniowej kontuzji, Messi strzelił hat tricka w wygranym 4:0 meczu Ligi Mistrzów z Manchesterem City^[187]. Był to jego 41. hat trick w karierze, a siódmy w Lidze Mistrzów^[188]. 1 listopada, wystąpił po raz 100. w rozgrywkach Ligi Mistrzów w przegranym 3:1 meczu z Manchesterem^[189], strzelając swoją 54. bramkę w fazie grupowej tych rozgrywek, bijąc rekord Raúla wynoszący 53 trafienia^[190].

Messi zajął 2. miejsce w plebiscycie Złotej Piłki, ustępując Cristiano Ronaldo. Na drugim miejscu znalazł się również w nagrodzie Piłkarza Roka FIFA, ponownie ustępując Portugalczykowi. 14 stycznia strzelił gola w meczu z Las Palmas (5:0). Był to 35. zespół w Primera División, przeciwko któremu strzelił bramkę – tym samym wyrównał osiągnięcie Raúla, który również strzelał przeciwko 35 zespołom z najwyższej klasy rozgrywkowej w Hiszpanii^[191]. 23 kwietnia w meczu 33. kolejki La Ligi z Realem Madryt (3:2), Messi strzelił dwa gole, a jego drugie trafienie, strzelone na 3:2, było 500. w barwach Barcelony^[192]. 6 maja zdobył swoje 49. i 50. trafienie w sezonie, dwukrotnie trafiając w wygranym 4:1 starciu przeciwko Villarrealowi^[193]. 27 maja strzelił gola i zanotował asystę w finale Pucharu Króla, wygranym przez Dumę Katalonii 3:1 z Deportivo Alavés^[194]. W rozgrywkach Ligi Mistrzów jego zespół poległ w ćwierćfinale, w którym przegrał 0:3 z Juventusem^[195].

Łącznie w sezonie 2016/2017 strzelił 54 gole oraz zanotował 20 asyst w 52 meczach. Z klubem wygrał Puchar Króla oraz Superpuchar Hiszpanii. Z 37 golami został królem strzelców hiszpańskiej ligi, a także dostał nagrodę Europejskiego Złotego Buta dla najskuteczniejszego strzelca Europy^[196].

Na inaugurację sezonu Messi strzelił bramkę z rzutu karnego w przegranym 1:3 pierwszym meczu o Superpuchar Hiszpanii z Realem Madryt^[197]. Kolejne trafienie zanotował 26 sierpnia w meczu 2. kolejki La Liga z Deportivo Alavés, kiedy to strzelił dublet^[198]. 9 września podczas meczu z Espanyolem zdobył 3 gole, które pozwoliły zwyciężyć Barcelonie 5:0 nad lokalnym rywalem^[199]. 12 września strzelił dwa gole Juventusowi w meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów^[200]. 19 września w meczu z Eibarem (6:1) udało mu się strzelić 4 bramki, był to piąty raz w jego karierze, kiedy to uczynił^[201]. 4 listopada, rozgrywając mecz 11. kolejki z Sevillą (2:1), zanotował swój 600. występ dla Barcelony^[202]. Takim dorobkiem mogło wtedy pochwalić się dwóch piłkarzy: Xavi i Andrés Iniesta^[202]. 7 grudnia ogłoszono, że został laureatem 2. miejsca w plebiscycie Złotej Piłki (laureatem został Cristiano Ronaldo).

4 marca zdobył swoją 600. bramkę w karierze, strzelając z rzutu wolnego w meczu 27. kolejki Primera División przeciwko Atlético Madryt (1:0)^[203]. 14 marca w wygranym 3:0 meczu 1/8 finałów Ligi Mistrzów UEFA z Chelsea zdobył dublet. Jego drugie trafienie było jego 100. w karierze w europejskich pucharach^[204]. 7 kwietnia zdobył hat tricka w meczu ligowym z Leganés (3:1), był to jego 40. hat trick dla Barcelony we wszystkich rozgrywkach^[205]. Wyczyn powtórzył 29 kwietnia, kiedy to trzykrotnie pokonał bramkarza Deportivo La Coruña, Rubéna Martíneza^[206]. 21 kwietnia strzelił gola w finale Pucharu Króla przeciwko Sevilli, który został wygrany przez Katalończyków 5:0^[207]. Triumf Barcelony w edycji 2017/2018 był łącznie 30. w historii.

W sezonie 2017/2018 zdobył 45 goli i zaliczył 20 asyst. W lidze strzelił 34 gole, zdobywając tym samym Trofeo Pichichi dla króla strzelców ligi hiszpańskiej. Prócz tego zdobył nagrodę Europejskiego Złotego Buta po raz piąty w swojej karierze^[208]. Ze swoim zespołem został mistrzem Hiszpanii, zdobył również Puchar Króla. W Lidze Mistrzów UEFA poległ na etapie ćwierćfinałów, w których Barcelonę wyeliminowała AS Roma.

Po odejściu Andrésa Iniesty, Messi został mianowany nowym kapitanem Barcelony^[209]. Pierwszym trofeum, jakie wzniósł jako kapitan był Superpuchar Hiszpanii, który Barcelona wygrała 2:1 z Sevillą. Wspomniane trofeum było 33. w jego karierze, czym pobił klubowy rekord^[210]. 19 sierpnia w pierwszym ligowym meczu przeciwko Alavés strzelił dwie bramki^[211]. 2 września w wygranym 8:2 meczu z Huescą strzelił dwa gole oraz zanotował dwie asysty^[212]. 18 września w meczu przeciwko PSV Eindhoven (4:0) strzelił swojego ósmego hat tricka w rozgrywkach Ligi Mistrzów UEFA, stając się samodzielnym liderem klasyfikacji^[213]. W meczu 2. kolejki fazy grupowej Ligi Mistrzów z Tottenhamem (4:2) strzelił dwa gole^[214]. 30 listopada w meczu z PSV zdobył 106. bramkę dla FC Barcelony w Lidze Mistrzów, bijąc rekord rozgrywek ustanowiony przez Cristiano Ronaldo, który podczas występów dla Realu Madryt zanotował 105 trafień^[215]. Trafieniem przeciwko holendreskiej drużynie przebił również osiągnięcie Gerda Müllera w liczbie bramek dla jednego klubu, przed nim plasował się ówcześnie Pelé. 8 grudnia zanotował dublet przeciwko RCD Espanyol (4:0)^[216].

3 grudnia został sklasyfikowany na 5. miejscu w plebiscycie Złotej Piłki, było to jego najgorsze od 2006 miejsce w głosowaniu^[217]. 16 grudnia zaliczył trzy trafienia w wygranym 5:0 meczu Primera División z Levante^[218]. Nowy rok rozpoczął od zdobycia bramki przeciwko Getafe (2:1) w meczu 18. kolejki^[219]. 13 stycznia strzelił swoją 400. bramkę w 435. meczu w lidze hiszpańskiej, stając się pierwszym, który tego dokonał spośród pięciu najmocniejszych lig Europy^[220]. 23 lutego w meczu z Sevillą strzelił swojego 50. hat tricka w karierze, który pozwolił mu przekroczyć granicę 650 goli w karierze seniorskiej^[221]. 13 lutego, po bezbramkowym remisie w 1/8 finału Pucharu Europy z Lyon, strzelił dwie bramki i zanotował dwie asysty w wygranym 5:1 drugim meczu, zapewniając tym samym awans do ćwierćfinału rozgrywek^[222]. Tam Barcelona pokonała w dwumeczu Manchester United 4:0, a Lionel Messi strzelił dublet w rewanżowym starciu^[223]. 17 marca w meczu 28. kolejki La Ligi strzelił trzy bramki przeciwko Realowi Betis (4:1)^[224]. 1 maja dwukrotnie pokonał bramkarza Liverpoolu, Alissona w półfinale Ligi Mistrzów UEFA, a mecz pomiędzy Barceloną i angielskim klubem zakończył się zwycięstwem Katalończyków 3:0^[225]. Drugi gol Messiego z rzutu wolnego był jego 600. dla FC Barcelony^[226], a także został wybrany Golem Sezonu według UEFA.com^[227]. W spotkaniu rewanżowym Barça przegrała 0:4 (dwumecz: 3:4), odpadając z walki o trofeum Ligi Mistrzów UEFA^[228]. 25 maja Barcelona poległa w finale Copa del Rey 1:2 z Valencią, tym samym kończąc passę czterech zwycięstw Barcelony z rzędu w tych rozgrywkach^[229].

Łącznie w sezonie strzelił 51 goli i zaliczył 22 asysty w 50 występach. W lidze hiszpańskiej strzelił 36 bramek, zostając królem strzelców ligi po raz szósty. W wyścigu o Europejski Złoty But przegonił Kyliana Mbappé, który zakończył kampanię ligową z 33 golami^[230]. Był to jego szósty łącznie, a trzeci z rzędu triumf^[231]. Z klubem zdobył mistrzostwo Hiszpanii oraz Superpuchar Hiszpanii.

Z powodu kontuzji, jaką doznał przed tournée Barcelony do Stanów Zjednoczonych^[232], Messi zaliczył swój pierwszy występ w sezonie 17 września, w meczu 1. kolejki fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA, bezbramkowo zremisowanym z Borussią Dortmund^[233]. Pierwszego gola strzelił 6 października w meczu ligowym z Sevillą (4:0)^[234]. 9 listopada, strzelając jedną bramkę z rzutu karnego, a pozostałe dwie wykorzystując rzut wolny, w meczu 13. kolejki z Celtą Vigo (4:1) zanotował swojego 34. hat tricka w lidze, dzięki czemu zrównał się w klasyfikacji hat tricków La Liga z Cristiano Ronaldo^[235]. 27 listopada rozegrał 700. mecz dla FC Barcelony, w którym zmierzył się z Borussią Dortmund. Messi zakończył jubileuszowy mecz z bramką i dwiema asystami. Borussia była 34. zespołem przeciwko, któremu strzelił gola w Lidze Mistrzów – tym samym Messi pobił wcześniejszy rekord rozgrywek należący do Raúla i Cristiano Ronaldo^[236].

2 października, z 686 punktami, został laureatem Złotej Piłki 2019, wygrywając plebiscyt po raz szósty w karierze. Tym samym wyprzedził Cristiano Ronaldo, z którym dzielił rekord pod względem zdobytych Złotych Piłek^[237]. 7 grudnia strzelił trzy gole przeciwko Mallorce (5:2)^[238]. 25 lutego w meczu z Eibarem (5:0) strzelił cztery gole^[239]. 7 marca w meczu 27. kolejki ligi hiszpańskiej z Realem Sociedad (1:0) strzelił ostatniego gola przed zawieszeniem rozgrywek, spowodowanym pandemią COVID-19^[240]. Do gry powrócił 13 czerwca, strzelając bramkę w meczu z Mallorcą, wygranym 4:0; było to jego 20. ligowe trafienie w sezonie – dzięki temu pobił ligowy rekord, zostając pierwszym piłkarzem, który strzelał 20 goli w 12 sezonach z rzędu^[241]. 30 czerwca, w meczu z Atlético Madryt (2:2), zdobył swoją 700. bramkę w karierze seniorskiej^[242]. 19 lipca, w starciu przeciwko Alavés, strzelił swoją 24. i 25. bramkę w ligowym sezonie, dzięki czemu został królem strzelców Primera División po raz siódmy w karierze^[243][244]. Jednocześnie z 21 asystami, został drugim piłkarzem w historii (po Thierrym Henrym, który w sezonie 2002/2003 strzelił 24 bramek i zanotował 20 asyst), który strzelił 20 goli i zanotował 20 asyst w jednym sezonie w pięciu najsilniejszych ligach Europy^[245]. 9 lipca powrócił z Barceloną do rozgrywek Ligi Mistrzów UEFA. W meczu rewanżowym 1/8 finału z Napoli strzelił gola i wywalczył rzut karny, który wykorzystał Luis Suárez. Mecz zakończył się zwycięstwem Dumy Katalonii 3:1, a w dwumeczu 4:2^[246]. W ćwierćfinale Barcelona przegrała 2:8 z Bayernem Monachium^[247], późniejszym triumfatorem tej edycji^[248].

Łącznie w sezonie, Messi zdobył 31 goli i zanotował 25 asyst, występując w 44 meczach. Z klubem nie zdobył żadnego trofeum, była to pierwsza taka sytuacja od sezonu 2007/2008^[249].

Pomimo narastających spekulacji odnośnie odejścia Messiego^[250][251], Argentyńczyk ostatecznie pozostał w FC Barcelonie^[252]. 27 sierpnia strzelił pierwszego gola w nowym sezonie, a spotkanie w ramach Primera División z Villarealem zakończyło się wygraną 4:0^[253]. 20 października strzelił gola z rzutu karnego w rozgrywkach Ligi Mistrzów UEFA przeciwko Ferencváros, tym samym zostając pierwszym piłkarzem w historii, który zdobył gola 16 sezonach z rzędu Ligi Mistrzów^[254]. 29 listopada, po strzeleniu gola przeciwko Osasunie (4:0), zdjął koszulkę meczową Barcelony i zaprezentował się z koszulką Newell’s Old Boys w hołdzie dla Diego Maradony, który zmarł 4 dni wcześniej^[255]. 23 grudnia w wygranym 3:0 meczu z Realem Valladolid, Messi strzelił swoją 644. bramkę dla Dumy Katalonii, stając się tym samym zawodnikiem z największą liczbą bramek dla jednego klubu, biją rekord Pelé^[256].

15 marca 2021, występując w starciu z Realem Sociedad, rozegrał 768. spotkanie w barwach Blaugrany, bijąc klubowy rekord Xaviego^[257]. 17 kwietnia w finale Pucharu Króla z Atheltic Bilbao strzelił dwa gole, a jego zespół wygrał 4:0^[258]. 16 maja strzelił gola przeciwko Celta Vigo, a jego występ okazał się później ostatnim w barwach katalońskiego klubu^[259]. Z 30 trafieniami został po raz ósmy łącznie, a piąty z rzędu królem strzelców La Liga^[260]. Sezon zakończył z 38 golami i 14 asystami, które zanotował występując w 47 meczach.

Z powodu problemów finansowych i organizacyjnych FC Barcelona zwlekała z przedłużeniem kontaktu z Lionelem Messim, wskutek czego 30 czerwca 2021 umowa wygasła i Messi stał się on wolnym zawodnikiem^[261]. Ta nietypowa sytuacja miała trwać do powrotu Messiego z Copa América 2021, w którym brał on udział z reprezentacją Argentyny. Około trzech tygodni po powrocie Messiego z wakacji wydawało się, że zostanie podpisana nowa umowa z Messim, jednak wieczorem 5 sierpnia 2021 roku zarząd FC Barcelony nieoczekiwanie poinformował, że z powodów finansowych nie jest w stanie podpisać umowy z Messim, który miał zgodzić się na obniżkę zarobków o 50 procent^[262]. 8 sierpnia 2021 roku na stadionie Camp Nou zorganizowano pożegnalną konferencję prasową, podczas której Lionel Messi przemawiał i pożegnał się z kolegami z drużyny i z pracownikami klubu^[263].

10 sierpnia 2021 klub Paris Saint-Germain poinformował o podpisaniu kontraktu z Lionelem Messim na okres dwóch lat z opcją przedłużenia o rok^[264][265]. Został zaprezentowany z numerem 30 na koszulce meczowej^[266], który nosił wcześniej na początku występów dla Barcelony^[267]. 29 sierpnia 2021 zadebiutował w Ligue 1 w wygranym ze Stade de Reims (2:0), gdzie wszedł w 66. minucie spotkania, a dwie bramki zdobył Kylian Mbappé^[268]. 28 września podczas drugiej kolejki Ligi Mistrzów w sezonie 2021/2022 w wygranym meczu przeciwko Manchesterowi City (2:0) w 74. minucie spotkania strzelił pierwszego gola w barwach PSG w Lidze Mistrzów^[269]. 20 listopada 2021 w 14. kolejce ligi francuskiej strzelił pierwszego gola w tych rozgrywkach w 87. minucie w wygranym meczu 3:1 z FC Nantes^[270]. 29 listopada 2021 odebrał swoją siódmą Złotą Piłkę, pokonując w głosowaniu Roberta Lewandowskiego^[271]. 23 kwietnia strzelił gola w zremisowanym 1:1 meczu francuskiej ligi z Lens, dzięki czemu przypieczętował 10. ligowy tytuł paryskiej drużyny^[272].

Messi zakończył sezon z 11 golami i 14 asystami, które zdobył, rozgrywając 34 mecze. W Ligue 1 strzelił 6 goli, tym samym nie przekraczając granicy 10 ligowych trafień po raz pierwszy od sezonu 2005/2006^[273]. W tym sezonie Paris Saint-Germain wywalczył mistrzostwo Francji, natomiast w Pucharze Francji jego zespół poległ w 1/8 finału, przegrywając z Niceą w konkursie rzutów karnych 6:5^[274]. W Lidze Mistrzów PSG dotarło również do etapu 1/8 finału, w którym poległo w dwumeczu 3:2 z Realem Madryt^[275].

31 lipca 2022 w wygranym 4:0 meczu o Superpuchar Francji przeciwko FC Nantes strzelił gola w 22. minucie spotkania, a dwie bramki zdobył Neymar i jedną Sergio Ramos^[276]. 6 sierpnia 2022 podczas 1. kolejki Lique 1 w sezonie 2022/2023 w wygranym meczu 5:0 przeciw Clermont Foot 63 strzelił dwie bramki, w tym jedną z przewrotki^[277]. Było to jego 400. zwycięstwo ligowe w 547 spotkaniu w karierze. 1 października w meczu z OGC Nice (2:1) strzelił swoją 60. bramkę z rzutu wolnego, a pierwszą taką w barwach paryskiego klubu^[278]. 5 października zdobył bramkę w zremisowanym 1:1 meczu fazy grupowej Ligi Mistrzów UEFA z Benfiką. Trafienie pozwoliło mu stać się pierwszym piłkarzem w historii rozgrywek, który strzelił gola przeciwko 40. drużynom^[279]. 25 października dwukrotnie trafił w wygranym 7:2 meczu z Maccabi Hajfą w ramach fazy grupowej LM, tym samym zapewniając sobie awans do fazy pucharowej tych rozgrywek^[280].

12 stycznia 2023 został nominowany do nagrody dla najlepszego piłkarza na świecie, przyznawaną przez FIFA^[281]. 10 lutego znalazł się w finałowej trójce plebiscytu, wraz z Kylianem Mbappé oraz Karimem Benzemą^[282]. Przez media wymieniany był jako główny faworyt do zwycięstwa^[283]. Wygrał plebiscyt, uzyskując 52 punkty, z przewagą ośmiu punktów nad laureatem 2. miejsca Kylianem Mbappé^[284][285].

26 lutego w wygranym 3:0 meczu Ligue 1 z Olympique Marsylia zdobył gola i zanotował dwie asysty^[286], a jego trafienie było 700. w karierze klubowej i tym samym został pierwszym piłkarzem w historii pięciu czołowych lig w Europie, który tego dokonał^[287]. 8 kwietnia, trafiając przeciwko Nice (2:0) w meczu 30. kolejki Ligue 1, strzelił swoją 702. bramkę w karierze klubowej i został najskuteczniejszym piłkarzem w historii europejskich rozgrywek klubowych, bijąc rekord, który dzielił wcześniej z Cristiano Ronaldo^[288]. 8 maja został wybrany sportowcem roku w plebiscycie Laureus World Sports Awards^[289].

Rozgrywki klubowe zakończył z dorobkiem 21 bramek i 20 asyst uzyskanych w 41 meczach. W sezonie 2022/2023 zdobył mistrzostwo Francji oraz Superpuchar Francji.

W kwietniu pojawiły się informacje o możliwym przejściu zawodnika do swojego poprzedniego klubu – FC Barcelony^[290]. Jednak w maju ujawniono, że Messi może przejść do saudyjskiego klubu Al-Hilal, który miałby mu zaoferować kontrakt w wysokości 400 milionów euro^[291]. Później pojawiły się informacje o zwiększeniu oferty i zaoferowaniu 500 milionów euro za sezon^[292]. 3 czerwca 2023 Paris Saint-Germain oficjalnie poinformował o odejściu Messiego^[293]. W klubie rozegrał łącznie 75 meczów, w których strzelił 32 bramki i zanotował 35 asyst.

7 czerwca 2023 Lionel Messi potwierdził przenosiny do Major League Soccer, kiedy ogłosił osiągnięcie porozumienia z zespołem Inter Miami CF^{[294][295][296]}. 15 lipca 2023 klub ogłosił podpisanie z Messim dwuipółletniego kontraktu^[297], a dzień później zaprezentował go podczas transmitowanego na żywo wydarzenia o nazwie „La PresentaSÍon” na stadionie DRV PNK^[298]. 22 lipca 2023 zaliczył swój debiut w klubie, wchodząc z ławki rezerwowych w 54. minucie, strzelając zwycięską bramkę z rzutu wolnego w 90+4 minucie na 2:1 w rozgrywkach Leagues Cup^[299]. 25 lipca został ogłoszony kapitanem drużyny^[300]. W swoim drugim meczu dla Interu Miami, w którym wystąpił od pierwszej minuty, strzelił dwa gole i zanotował asystę przeciwko Atlancie United (4:0). Atlanta była 100. klubem, przeciwko któremu udało mu się zdobyć co najmniej dwie bramki^[301]. 7 sierpnia, w zremisowanym 4:4 meczu z FC Dallas, strzelił dwa gole, co pozwoliło mu awansować na 4. pozycję w klasyfikacji strzelców wszech czasów Interu Miami^[302]. Jego pierwszy gol we wspomnianym spotkaniu był 20. w roku kalendarzowym – dorobek taki osiągał w 17 latach z rzędu (2007–2023)^[303]. 16 sierpnia, podczas wygranego 4:1 meczu półfinałowego Leagues Cup przeciwko Philadelphii Union, Messi strzelił bramkę z odległości 32,1 metra – był to gol strzelony z najdalszej odległości podczas jego kariery seniorskiej^[304][305]. 20 sierpnia, w finale rozgrywek przeciwko Nashville, strzelił bramkę w 23. minucie. Z powodu wyrównującej bramki ze strony rywali odbył się konkurs rzutów karnych, w których Messi wykorzystał „jedenastkę”, a Inter wygrał 10:9. Po meczu został ogłoszony najlepszym zawodnikiem turnieju, a z 10 bramkami został królem strzelców turnieju^[306]. Zdobyte trofeum było 44. w seniorskiej karierze Messiego i tym samym stał się on najbardziej utytułowanym piłkarzem w historii^[307].

17 sierpnia został nominowany do nagrody Piłkarza Roku UEFA. W trójce nominowanych znalazł się wraz z Erlingiem Haalandem oraz Kevinem De Bruyne^[308]. 31 sierpnia znalazł się na drugim miejscu w plebiscycie, przegrywając z Erlingiem Haalandem^[309]. 24 sierpnia zanotował dwie asysty przy golach Leonardo Campany w meczu półfinału U.S. Open Cup przeciwko Cincinnati (3:3, k. 5:4)^[310]. Trzy dni później Messi zadebiutował w barwach Interu w rozgrywkach Major League Soccer w meczu z New York Red Bulls (2:0) w którym strzelił swoją pierwszą bramkę dla klubu w rozgrywkach ligowych, trafiając na 2:0 w 89. minucie^[311]. 6 września 2023 Messi znalazł się wśród 30 zawodników nominowanych do Złotej Piłki France Football^[312]. Zgodnie z przewidywaniami^[313][314], podczas gali w Paryżu, która odbyła się 30 października w Théâtre du Châtelet, Lionel Messi został po raz ósmy laureatem Złotej Piłki^[315].

15 stycznia 2024 został uznany Piłkarzem Roku FIFA^[316]. W głosowaniu zdobył 48 głosów – tyle samo co Erling Haaland, jednak o wyborze Messiego przesądziła większa liczba głosów, na których znalazł się on na 1. miejscu^[317]. Prócz tego został także wybrany po raz 17. do Jedenastki Roku FIFA FIFPro^[318].

22 lutego 2024 rozegrał pierwszy mecz nowego sezonu, w którym Inter Miami pokonał Real Salt Lake 2:0, a on sam asystował przy golu Roberta Taylora^[319]. Cztery dni później zdobył wyrównującą bramkę w drugiej minucie doliczonego czasu w zremisowanym 1:1 meczu z Los Angeles Galaxy^[320]. 2 marca, w wygranym 5:0 meczu przeciwko Orlando City, zanotował dublet^[321]. Jego drugi gol był 500. w 587. meczach w lidze, stając się czwartym piłkarzem w historii, który tego dokonał, po Cristiano Ronaldo (534 goli), Josefie Bicanie oraz Ferencu Puskásie (obaj 514 goli)^[322]. 8 marca strzelił swoją pierwszą bramkę w rozgrywkach Pucharu Mistrzów CONCACAF, trafiając w 52. minucie przeciwko Nashville (2:2)^[323]. 21 kwietnia strzelił dwa gole i zanotował asystę przy bramce Sergio Busquetsa w wygranym 3:1 meczu z Nashville^[324]; jego druga bramka była 20. w barwach Interu Miami^[325]. Tydzień później ponownie ustrzelił dublet i zanotował dwie asysty – przeciwko New England Revolution (4:1), asystując przy bramce Benjamina Cremaschiego i Luisa Suáreza^[c]. Dzięki bramkom i asystom, Messi został pierwszym piłkarzem w historii MLS, który w siedmiu pierwszych meczach miał udział w 16 golach^[326]. 5 maja w wygranym 6:2 meczu przeciwko New York Red Bulls, Messi zanotował jedno trafienie i pięć asyst, przy dwóch golach Matíasa Rojasa i trzech golach Luisa Suáreza^[327]. 15 września po powrocie z kontuzji w wygranym meczu z Philadelphia Union 3:1, zaliczył dublet oraz asystę przy trafieniu Luisa Suáreza^[328]. 29 września strzelił wyrównującą bramkę w zremisowanym 1:1 starciu przeciwko Charlotte, odpowiadając na trafienie Karola Świderskiego^[329].

4 dni później zdobył dublet w wygranym spotkaniu 3:2 z Columbus Crew, zapewniając swojej drużynie MLS Supporters Shield, trofeum za najwięcej zdobytych punktów w sezonie zasadniczym^[330]. Druga bramka w meczu była jego 30. trafieniem w barwach Interu Miami, dzięki której stał się jej drugim najskuteczniejszym strzelcem, wyprzedzając Gonzalo Higuaína (29 goli)^[331]. Gol był także jego 66. strzelonym rzutem wolnym w karierze, co pozwoliło mu przebić wyczyn Davida Beckhama (65 goli) oraz zrównać się z Ronaldinho i Víctorem Legrotaglie, stając się trzecim najlepszym wykonawcom w historii zaraz po Pelé (70 goli) oraz Juninho (77 goli)^[332]. 20 października w starciu przeciwko New England Revolution (6:2), wchodząc na boisko z ławki rezerwowych w 58. minucie, strzelił swojego pierwszego hat-tricka w barwach Interu Miami. Drugi gol pozwolił mu wyrównać, a trzeci zdetronizować dotychczasowego lidera Leonardo Campanę (32 gole) i stać się jej najskuteczniejszym strzelcem w historii^[333].

Po zwycięstwach w ostatnich dwóch kolejkach ligowych, jego drużynie udało się ustanowić nowy rekord punktów w sezonie (74 pkt), pobijając dotychczasowy rekord New England Revolution z sezonu 2021 (73 pkt)^[334]. W ramach wygrania MLS Supporters Shield, drużyna z Miami zakwalifikowała się do przyszłorocznych Klubowych Mistrzostw Świata, gdzie będzie reprezentować gospodarzy turnieju^[335].

26 października rozegrał swój pierwszy mecz w ramach MLS Cup Playoffs przeciwko Atlancie United (2:1), w którym zanotował asystę przy zwycięskim trafieniu Jordiego Alby^[336]. 10 listopada w meczu rewanżowym z Atlantą zdobył swoją 850. bramkę w karierze^[337]. Sezon 2024 zakończył z 23 golami i 13 asystami, rozgrywając 25 spotkań.

Pierwszy mecz w nowym sezonie rozegrał 19 stycznia 2025, występując w towarzyskim spotkaniu z meksykańskim Club América (2:2, 3:2 w rzutach karnych), w którym strzelił pierwszą w nowym roku bramkę^[338].

W czerwcu 2004 zadebiutował w reprezentacji Argentyny U-20 w towarzyskim spotkaniu z rówieśnikami z Paragwaju^[339]. Rok później zwyciężył z drużyną na Młodzieżowych Mistrzostwach Świata 2005 rozegranych w Holandii. Został królem strzelców i uznano go za najlepszego gracza turnieju^[340].

4 sierpnia 2005 selekcjoner José Pekerman powołał Messiego do pierwszej reprezentacji. Zadebiutował w niej 17 sierpnia w spotkaniu z Węgrami; miał 18 lat i 54 dni. Został wprowadzony na boisko w 63. minucie, jednak 40 sekund później arbiter Markus Merk pokazał mu czerwoną kartkę za uderzenie łokciem węgierskiego obrońcy, Vilmosa Vanczáka. Decyzja sędziego wywołała kontrowersje, a Diego Maradona stwierdził, że arbiter postąpił zbyt pochopnie^[8][341]. Messi powrócił do drużyny 3 września w przegranym 0:1 meczu z Paragwajem. Przed meczem powiedział: „Dzisiaj będzie mój prawdziwy debiut. Poprzedni mecz trwał dla mnie zbyt krótko...”^[342]. Po kolejnym spotkaniu, przeciwko Peru, Pekerman nazwał Messiego „diamentem”^[343].

Kontuzja odniesiona pod koniec sezonu 2005/2006 narażała Messiego na absencję na Mistrzostwach Świata 2006. Mimo to, 15 maja 2006 piłkarz otrzymał powołanie do kadry na turniej. Zagrał również swój ostatni mecz w barwach Argentyny U-20, zaś później wystąpił w towarzyskim spotkaniu z Angolą^[344][345]. W pierwszym meczu Argentyny na mistrzostwach przeciwko Wybrzeżu Kości Słoniowej, Messi wszedł na boisko z ławki rezerwowych^[346]. W następnym spotkaniu z Serbią i Czarnogórą zastąpił w 74 minucie Maxiego Rodrigueza, stając się tym samym najmłodszym reprezentantem Argentyny na Mistrzostwach Świata w historii. Asystował przy trafieniu Hernana Crespo oraz zdobył ostatnią bramkę w wygranym 6:0 meczu, dzięki czemu został najmłodszym strzelcem w turnieju oraz szóstym najmłodszym zdobywcą gola w historii Mistrzostw Świata^[347]. Wystąpił w zakończonym bezbramkowym remisem spotkaniu z Holandią^[348]. W kolejnym meczu z Meksykiem Messi pojawił się na murawie w 84. minucie przy stanie 1:1 i zdołał trafić do siatki, uczynił to jednak z pozycji spalonej i bramka nie została uznana^[349][350], jednak drużyna zdołała w dogrywce strzelić gola dającego awans. Ćwierćfinałowe spotkanie z Niemcami spędził na ławce rezerwowych, a Argentyna przegrała w rzutach karnych 2:4^[351].

Messi został najmłodszym zawodnikiem powołanym na Copa América 2007. Pierwszy mecz rozegrał 29 czerwca, a jego drużyna wygrała 4:1 ze Stanami Zjednoczonymi. W tym spotkaniu pokazał swoje zdolności jako rozgrywający. Wypracował sytuację, dzięki której Hernán Crespo zdobył gola oraz sam kilkakrotnie oddał celne strzały na bramkę. Został zastąpiony w 79. minucie przez Carlosa Teveza, który kilka minut później wpisał się na listę strzelców^[352].

W swoim drugim spotkaniu, przeciwko Kolumbii, wywalczył rzut karny, który wykorzystał Crespo, doprowadzając tym samym do remisu 1:1. Miał również udział przy drugiej bramce Argentyny, kiedy to po faulu na nim podyktowany został rzut wolny, z którego gola zdobył Juan Román Riquelme, podwyższając prowadzenie na 3:1. Ostatecznie mecz zakończył się zwycięstwem Argentyny 4:2, dzięki czemu zespół awansował do ćwierćfinału turnieju^[353].

W trzecim meczu z Paragwajem trener dał odpocząć Messiemu przed kolejną fazą rozgrywek. Na boisko wszedł w 64. minucie, zastępując Estebana Cambiasso. W 79. minucie wypracował sytuację bramkową Javierowi Mascherano, którą ten wykorzystał^[354]. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła z Peru 4:0, a Messi po podaniu Riquelme zdobył jedną z bramek^[355]. W półfinałowej potyczce z Meksykiem, strzelił gola, lobując bramkarza Oswaldo Sancheza, przyczyniając się do wygranej zespołu 3:0^[356]. W finale Argentyna przegrała z Brazylią 0:3^[357].

Początkowo Messi nie otrzymał zgody klubu na wyjazd na Igrzyska Olimpijskie 2008^[358], jednak po odbyciu rozmowy z trenerem Josepem Guardiolą ostatecznie dostał pozwolenie na uczestnictwo w zawodach^[359]. Dołączył do kadry zespołu i pierwszą bramkę zdobył w wygranym 2:1 meczu z Wybrzeżem Kości Słoniowej^[359]. W spotkaniu z Holandią otworzył wynik spotkania oraz asystował przy bramce Ángela Di Maríi, dzięki czemu Argentyna zwyciężyła spotkanie po dogrywce 2:1^[360]. Zagrał również w wygranym 3:0 meczu z Brazylią^[361]. W finale ponownie asystował przy trafieniu Di Maríi, dającemu zwycięstwo 1:0 nad Nigerią^[362].

28 marca 2009 w spotkaniu z Wenezuelą rozegranym w ramach kwalifikacji do Mistrzostw Świata, Messi po raz pierwszy zagrał z numerem „10” na koszulce. Mecz ten był również debiutem Diego Maradony w roli selekcjonera reprezentacji. Argentyna zwyciężyła 4:0, a Messi w 25. minucie otworzył wynik spotkania^[363].

Messi wystąpił w meczu otwarcia Mistrzostw Świata 2010, w którym Argentyna pokonała Nigerię 1:0. Argentyńczyk miał wiele okazji do strzelenia bramki, jednak został zatrzymany przez bramkarza Vincenta Enyeamę. Messi wyszedł w podstawowej jedenastce Argentyny w kolejnym meczu mistrzostw przeciwko Korei Południowej zakończonym zwycięstwem 4:1. Uczestniczył we wszystkich bramkowych akcjach zespołu, ponadto pomógł zdobyć hat trick Gonzalo Higuaínowi. W trzecim, ostatnim meczu grupowym, Argentyna wygrała 2:0 z Grecją, a Messi był kapitanem drużyny oraz został wybrany „graczem meczu”. W pierwszym spotkaniu drugiej rundy, wygranym 3:1 z Meksykiem, Messi asystował przy bramce Carlosa Téveza. Argentyna zakończyła występ w mistrzostwach po przegranej w ćwierćfinale z Niemcami 0:4.

9 lutego 2011 strzelił bramkę oraz zanotował asystę w wygranym 2:1 meczu towarzyskim z reprezentacją Portugalii^[364].

2 lipca 2011 rozegrał pierwszy mecz Copa América 2011, a spotkanie z Boliwią zakończyło się remisem 1:1. Po meczu został wybrany zawodnikiem meczu. W kolejnym meczu Argentyna również zremisowała (0:0), a Messi kilkukrotnie był wygwizdywany przez kibiców^[365]. W ostatnim, kluczowym spotkaniu, Albiceleste wygrali 3:0 z Kostaryką, a Messi był jednym z wyróżniających się graczy, notując dwie asysty^[366]. Za dobrą postawę został wybrany mvp starcia^[367]. W ćwierćfinale przeciwko Urugwajowi zaliczył asystę przy golu Gonzalo Higuaína, ale reprezentacja Argentyny po zremisowanym 1:1 meczu, przegrała 4:5 w rzutach karnych^[368]. Messi trafił w serii rzutów karnych; strzelał jako pierwszy^[368]. Z 3 asystami został królem asyst turnieju (razem z Ganso).

28 sierpnia nowy selekcjoner reprezentacji Argentyny Alejandro Sabella poinformował o objęciu przez Messiego funkcji kapitana, którym dotychczas był Javier Mascherano^[9].

29 lutego 2012 w meczu towarzyskim z reprezentacją Szwajcarii (3:1) skompletował pierwszego hat tricka dla Argentyny^[369]. 9 czerwca ponownie strzelił trzy bramki, tym razem w wygranym 4:3 meczu z Brazylią^[370]. 12 października zanotował dublet w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2014 z Urugwajem (3:0)^[371]. Łącznie w 2012 wystąpił w 9 meczach, w których zdobył 12 bramek, co pozwoliło mu wyrównać rekord reprezentacji w liczbie goli w jednym roku kalendarzowym, który został ustanowiony w 1998 przez Gabriela Batistutę^[372].

14 czerwca 2013 w meczu towarzyskim z Gwatemalą (4:0) strzelił kolejnego reprezentacyjnego hat tricka, notując swoje 33, 34 i 35. trafienie i w klasyfikacji najskuteczniejszych zawodników reprezentacji Argentyny pobił Diego Maradonę^[373]. 10 września, strzelając dwa gole w meczu eliminacji do MŚ 2014 z Paragwajem, zapewnił Argentynie awans na Mistrzostwa Świata 2014 w Brazylii. Dublet w meczu z Paragwajem pozwolił mu wyprzedzić o dwie bramki zdobywcę 35 goli dla Argentyny, Hernána Crespo, w klasyfikacji strzelców Argentyny i awansować na pozycję wicelidera tego rankingu – za zdobywcą 56 goli, Gabrielem Batistutą^[374].

Łącznie w eliminacjach do Mistrzostw Świata 2014 strzelił 10 goli i został wicekrólem strzelców eliminacji, za zdobywcą 11 bramek, Luisem Suárezem^[375].

Messi rozpoczął mundial w Brazylii od rozegrania meczu fazy grupowej z Bośnią i Hercegowiną. Starcie zakończyło się wygraną Argentyny 2:1, a Messi został strzelcem drugiej bramki swojego zespołu^[376]. Był to jego pierwszy, od jego debiutu w 2006, gol na MŚ^[376]. W drugim meczu (z Iranem), Messi strzelił swojego kolejnego gola. Do bramki trafił w pierwszej minucie doliczonego czasu; było to jedyne trafienie meczu^[377]. 25 czerwca rozegrał ostatnie spotkanie fazy grupowej. W meczu przeciwko Nigerii (3:2) strzelił dwie bramki (w tym jedną z rzutu wolnego), tym samym zapewniając Argentynie awans do fazy pucharowej^[378]. W każdym z trzech grupowych meczów, Lionel Messi był wybierany najlepszym zawodnikiem meczu^[379]. W 1/8 finału zaliczył asystę przy golu Ángela Di Maríi w 118. minucie meczu i został wybrany mvp meczu^[379]. W ćwierćfinale pokonał reprezentację Belgii 1:0, awansując pierwszy raz od 1990 do półfinału mundialu, gdzie zmierzył się z Holandią^[380]. Po bezbramkowym remisie, Argentyna pokonała rywali 4:2 w konkursie rzutów karnych, a Messi strzelił pierwszego „karnego” dla swojej drużyny^[381].

W finale Argentyna zmierzyła się z reprezentacją Niemiec, która na etapie półfinałów pokonała 7:1 gospodarzy. Mecz zakończył się porażką Albiceleste 0:1 po golu Mario Götzego w 113. minucie^[382]. Po meczu odebrał statuetkę dla najlepszego zawodnika turnieju^[383]. Z 4 bramkami zajął trzecie miejsce w klasyfikacji strzelców (ex aequo z Neymarem i Robinem van Persiem).

Copa América 2015 rozpoczął od remisu 2:2 z Paragwajem, gdzie strzelił jedyną bramkę w turnieju^[384]. W drugim meczu Argentyna pokonała 1:0 mistrzów z 2011, reprezentację Urugwaju. Rozgrywając trzeci mecz fazy grupowej, Lionel Messi wystąpił po raz 100. dla narodowej drużyny, mając na koncie 46 goli, tym samym zostając piątym Argentyńczykiem, który rozegrał 100 meczów dla reprezentacji swojego kraju^[385]. W ćwierćfinale Argentyna zwyciężyła po doliczonym czasie gry w rzutach karnych (5:4) z Kolumbią. W półfinale, w którym Argentyna pokonała 6:1 reprezentację Paragwaju, Messi okazał się świetnym rozgrywającym, notując trzy asysty i zbierając owacje od kibiców^[386]. Finał został rozegrany przeciwko Chile. Argentyna przystępowała do meczu jako faworyt, jednakże po zakończeniu meczu bezbramkowym remisem, Argentyńczycy polegli w konkursie rzutów karnych 1:4. Messi został jedynym ze swojego zespołu, który wykorzystał „jedenastkę”^[387]. Po zakończonym turnieju został wybrany MVP Copa América 2015, które jednak odrzucił^[388].

4 września w towarzyskim meczu z Boliwią (7:0) strzelił dwie bramki^[389]. 29 marca 2016, strzelając gola przeciwko reprezentacji Boliwii (2:0), zanotował swoje 50. trafienie w narodowych barwach, czyniąc to jako drugi Argentyńczyk, po Gabrielu Batistucie^[390].

Z powodu kontuzji, jaką Messi doznał w meczu towarzyskim z Hondurasem (1:0), jego występ na Copa América 2016 był zagrożony^[391]. W pierwszym meczu fazy grupowej (przeciwko Chile), Messi przebywał na ławce rezerwowych, koncentrując się na przygotowaniach do kolejnego meczu^[392]. W drugim spotkaniu, wygranym 5:0 z Panamą, Messi wszedł na boisko w 61. minucie, a zaledwie 19 minut później świętował zdobycie hat tricka, później notując jeszcze asystę przy trafieniu Sergio Agüero^[393]. Za znakomity występ został wybrany najlepszym zawodnikiem meczu. W ostatnim starciu fazy grupowej, Argentyna wygrała 3:0 z Boliwią^[394]. Z 9 punktami Argentyńczycy pewnie awansowali do fazy pucharowej. 19 czerwca Argentyna rozegrała mecz ćwierćfinału z Wenezuelą. W trakcie spotkania, Messi strzelił gola i zanotował dwie asysty, czym zapracował na kolejny tytuł mvp spotkania^[395]. Trafienie przeciwko Wenezueli było jego 54. w barwach narodowej drużyny; wyrównał tym samym rekord Gabriela Batistuty, który był dotychczasowym najskuteczniejszym zawodnikiem w historii reprezentacji Argentyny^[395]. Rekord ten pobił 3 dni później, kiedy to w meczu półfinałowym ze Stanami Zjednoczonymi (4:0) strzelił gola z rzutu wolnego; w meczu zanotował także dwie asysty^[396]. Za dobrą postawę został ponownie nagrodzony tytułem mvp meczu.

26 czerwca rozegrano finał turnieju, gdzie spotkały się te same drużyny (Argentyna i Chile) z poprzedniej edycji^[397]. Spotkanie zakończyło się przegraną 2:4 w serii rzutów karnych, a Messi był jednym z dwóch Argentyńczyków, którzy nie strzelili swojej „jedenastki”^[398]. Był to jego trzeci z rzędu, a czwarty łącznie przegrany finał w barwach Argentyny^[399]. Po przegranym meczu, Messi zdecydował się na rezygnację z gry dla reprezentacji Argentyny^[399]. W oświadczeniu napisał: „To ciężka chwila do analizowania. Przede wszystkim jednak już wystarczy. Dla mnie skończyła się reprezentacja”^[400]. Turniej zakończył z 5 golami, zostając wicekrólem strzelców, tuż za Eduardo Vargasem (6 goli), z 4 asystami został królem asyst (ex aequo z Jorge Valdivią). Łącznie uzbierał trzy nagrody najlepszego zawodnika meczu, lecz Złota Piłka dla najlepszego zawodnika turnieju trafiła do Alexisa Sáncheza^[401].

Po ogłoszeniu decyzji o zakończeniu kariery reprezentacyjnej, w Argentynie rozpoczęła się kampania, która miała przekonać Messiego do powrotu do gry dla reprezentacji^[402]. Po przyjeździe do Argentyny, Messi został powitany hasłami „Nie odchodź, Leo”. W akcję włączył się także prezydent Argentyny Mauricio Macri oraz prezydent Buenos Aires Horacio Rodríguez Larreta^[403]. Dopiero po spotkaniu z nowym selekcjonerem reprezentacji Argentyny, Edgardo Bauzą, zdecydował się wrócić do reprezentacji^[404]. 1 września, w pierwszym meczu po powrocie do reprezentacji, strzelił zwycięską bramkę przeciwko reprezentacji Urugwaju (1:0) w ramach eliminacji do Mistrzostw Świata 2018^[405]. 10 października, w meczu rozgrywanym w Quito, skompletował hat tricka przeciwko reprezentacji Ekwadoru (3:1). Była to pierwsza od 2001 wygrana w stolicy Ekwadoru; zwycięstwo zapewniło także Argentynie awans na Mistrzostwa Świata 2018^[406].

29 maja 2018 strzelił trzy gole w meczu towarzyskim z reprezentacją Haiti (4:0)^[407].

12 czerwca znalazł się na liście powołanych przez Jorge Sampaoliego na Mistrzostwa Świata 2018^[408]. Mundial w Rosji rozpoczął od meczu fazy grupowej z Islandią. Spotkanie zakończyło się remisem 1:1, a Messi nie wykorzystał rzutu karnego^[409]. W drugim meczu Argentyna przegrała z reprezentacją Chorwacji 3:0^[410]. Z 1 punktem po dwóch meczach, Argentyna musiała wygrać ostatni mecz fazy grupowej, aby awansować do fazy pucharowej. Decydujące starcie przeciwko Nigerii zakończyło się wygraną 2:1; Messi strzelił pierwszą bramkę (w 14. minucie) i dostał nagrodę dla najlepszego zawodnika meczu^[411][412]. Z 4 punktami, Argentyna awansowała za Chorwacją (z 9 punktami) do fazy pucharowej^[413].

30 czerwca rozegrał mecz 1/8 finału przeciwko Francji. W przegranym 3:4 spotkaniu, Lionel Messi dwukrotnie asystował (przy golach Gabriela Mercado i Sergio Agüero)^[414]. Z dwoma asystami został królem asystentów (Ex aequo z Éverem Banegą, Kevinem De Bruyne, Edenem Hazardem, Thomasem Meunierem, Yourim Tielemansem, Philippe Coutinho, Juanem Fernando Quintero, Jamesem Rodríguezem, Antoinem Griezmannem, Lucasem Hernándezem, Artiomem Dziubą, Aleksandrem Gołowinem, Viktorem Claessonem, Wahbim Khazrim i Carlosem Sánchezem)^[415].

Argentyna rozpoczęła Copa América 2019 od przegrania 2:0 z Kolumbią^[416]. W drugim meczu fazy grupowej grupy B, Messi wykorzystał rzut karny w 57. minucie, tym samym zapewniając swojemu zespołowi remis 1:1 z reprezentacją Paragwaju; było to jego piąte trafienie przeciwko temu zespołowi – żadnej innej reprezentacji nie strzelał tak często^[417]. W trzecim meczu Argentyna zwyciężyła z Katarem (2:0) i awansowała do fazy pucharowej turnieju^[418].

W ćwierćfinale Albiceleste pokonali Wenezuelę 2:0, jednakże Messi był krytykowany za słaby występ, a sam stwierdził, że nie są to jego najlepsze mistrzostwa^[419]. W czasie przegranego starcia o finał z Brazylią (0:2), Messi krytykował pracę sędziów^[420], a później stwierdził, że rozgrywki zostały tak „ustawione”, aby gospodarz je wygrał^[421]. W starciu o trzecie miejsce, Messi asystował w 12. minucie przy bramce Sergio Agüero, lecz już w 37. minucie został wyrzucony z boiska za sprzeczkę z chijiskim obrońcą Gary Medelem^[422]. Pomimo zwycięstwa 2:1, Messi odrzucił odebranie brązowego medalu, a w pomeczowym wywiadzie przyznał, że jego komentarze z poprzedniego spotkania poskutkowały czerwoną kartką^[423]. Później Messi przeprosił za swoje komentarze, lecz CONMEBOL ukarał go grzywną 1500 $ i opuszczeniem jednego reprezentacyjnego meczu^[424]. 15 listopada zdobył bramkę w wygranym 1:0 meczu Superclásico de las Américas z Brazylią^[425].

8 października 2020 strzelił gola z rzutu karnego w meczu eliminacji do MŚ 2022 z Ekwadorem (1:0)^[426].

10 czerwca 2021 został powołany przez Lionela Scaloniego na Copa América 2021^[427]. Pierwszy mecz turnieju, Messi rozegrał 14 czerwca przeciwko reprezentacji Chile (1:1), jednocześnie strzelając swoją pierwszą bramkę na turnieju^[428]; za dobry występ zgarnął później nagrodę mvp spotkania^[429]. Wystąpił w drugim meczu fazy grupowej, gdzie Argentyna wygrała 1:0 z Urugwajem, a Messi asystował przy golu Guido Rodrígueza i ponownie został wyróżniony tytułem najlepszego zawodnika meczu^[429][430]. W trzecim meczu Argentyna pokonała Paragwaj 1:0^[431], a Messi rozgrywając spotkanie, zrównał się z Javierem Mascherano w liczbie występów dla reprezentacji (147 meczów)^[432]. Rekord ten pobił 29 czerwca w ostatnim meczu fazy grupowej przeciwko Boliwii (4:1), gdzie strzelił dwa gole i zanotował asystę (przy golu Papu Gómeza)^[433], a po meczu zdobył trzecią statuetkę dla mvp spotkania^[429].

W ćwierćfinale, rozegranym 4 lipca, Argentyna zmierzyła się z reprezentacją Ekwadoru. Argentyńczycy wygrali 3:0, a Lionel Messi brał udział we wszystkich bramkach swojego zespołu: strzelił gola z rzutu wolnego i zanotował dwie asysty^[434]; po zakończeniu się spotkania czwarty raz dostał nagrodę mvp meczu^[429]. 7 lipca w półfinale przeciwko Kolumbii rozegrał 150. mecz dla narodowej drużyny, w którym zanotował asystę przy golu Lautaro Martíneza, a Argentyna awansowała do finału po wygranym 3:2 konkursie rzutów karnych, w którym Messi wykorzystał swoją „jedenastkę”^[435]. W finale Argentyna zmierzyła się z gospodarzem turnieju, Brazylią i wygrała 1:0 po golu Ángela Di Maríi^[436]. Triumf na Copa América 2021 był pierwszym seniorskim reprezentacyjnym trofeum Messiego i pierwszym od 1993 triumfem Argentyny na Copa América^[437]. Z 4 golami i 5 asystami został najlepszym zawodnikiem turnieju, królem strzelców (razem z Luisem Díazem), jednakże to Messi zgarnął nagrodę Złotego Buta dla najskuteczniejszego zawodnika (Luis Díaz nie dostał nagrody z uwagi na większą liczbę asyst Messiego) i został królem asyst^[438].

9 września 2021 strzelił hat tricka w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2022 z Boliwią. Trzy trafienia pozwoliły mu wyprzedzić Pelégo i, z 79 golami, stać się najskuteczniejszym strzelcem w historii strefy CONMEBOL^[439].

1 czerwca 2022 zanotował dwie asysty w wygranym 3:0 meczu z reprezentacją Włoch o Superpuchar CONMEBOL–UEFA^[440]. 5 czerwca w meczu towarzyskim z reprezentacją Estonii strzelił 5 bramek. Ten wyczyn pozwolił mu wyprzedzić Ferenca Puskása w klasyfikacji najskuteczniejszych strzelców reprezentacyjnych i awansować na 4. miejsce za: Moktarem Daharim (89 goli), Alim Daeim (109) i Cristiano Ronaldo (117)^[441]. Został ponadto trzecim piłkarzem w historii reprezentacji Argentyny, który zdobył 5 goli w jednym meczu po: Juanie Marvezzim (w 1941) oraz José Manuelu Moreno (w 1942)^[442]. 23 września zanotował dublet w meczu z Hondurasem (3:0)^[443]. 27 września zdobył dwa gole w meczu z Jamajką (3:0) i dorobkiem 90. bramek awansował na 3. miejsce najlepszych strzelców reprezentacyjnych^[444].

21 października 2022 został powołany przez Lionela Scaloniego do szerokiej kadry na Mistrzostwa Świata 2022 w Katarze, a 11 listopada do ścisłego składu^[445]. 22 listopada w pierwszym meczu fazy grupowej grupy C przeciwko Arabii Saudyjskiej (1:2) otworzył wynik, strzelając z rzutu karnego^[446]. W drugim meczu fazy grupowej z Meksykiem ponownie otworzył wynik, strzelając gola z ok. 20 metrów, a starcie zakończyło się zwycięstwem 2:0^[447]. W trzecim meczu, z reprezentacją Polski, nie strzelił bramki z rzutu karnego, który został obroniony przez Wojciecha Szczęsnego^[448], ale jego drużyna wygrała 2:0, dzięki czemu awansowała do fazy pucharowej^[449].

3 grudnia w wygranym 2:1 meczu 1/8 finału z Australią strzelił gola^[450], a rozgrywając spotkanie, został zawodnikiem z 1000. meczów na koncie^[451]; wyrównał również osiągnięcie Ivána Hurtado, z którym dotychczas dzierżył rekord największej liczby występów ze strefy CONMEBOL^[452]. 9 grudnia wystąpił w meczu ćwierćfinału przeciwko reprezentacji Holandii, w którym strzelił gola i zanotował asystę przy trafieniu Nahuela Moliny, a później w serii rzutów karnych skutecznie wykorzystał swoją „jedenastkę” i dzięki wygranej 4:3 awansował do półfinału^[453]. Tam zmierzył się z Chorwacją, a podczas spotkania strzelił gola z rzutu karnego w 34. minucie spotkania, a później asystował przy bramce Juliána Álvareza na 3:0, dzięki czemu dokonał znacznego wkładu w zwycięstwo 3:0^[454]. Mecz półfinału był jego 25. na Mundialu, zrównał się tym samym z Lotharem Matthäusem w liczbie występów w Pucharze Świata^[455]. Przed finałowym meczem zapowiedział, że będzie to jego ostatni mecz na Mistrzostwach Świata^[456].

18 grudnia 2022 zmierzył się w finale z reprezentacją Francji^[457]. Wyszedł w podstawowym składzie drużyny, a w 23. minucie, pokonując bramkarza rywali Hugo Llorisa, strzałem z rzutu karnego otworzył wynik spotkania^[458]. Po remisie 2:2 w podstawowym czasie strzelił gola na 3:2 w 109. minucie^[459]. Z powodu wyrównującej bramki Kyliana Mbappé doszło do konkursu rzutów karnych, w których Argentyna wygrała 4:2, a Messi strzelił gola jako pierwszy z drużyny^[460]. Po meczu odebrał statuetkę dla najlepszego piłkarza turnieju^[19], a później trofeum Pucharu Świata FIFA^[461]. Turniej zakończył z 7 golami i 3 asystami, zostając wicekrólem strzelców (za Kylianem Mbappé, który zdobył 8 bramek) i królem asystentów (razem z Antoinem Griezmannem, Bruno Fernandesem, Harrym Kane’em, Ivanem Perišićem)^[462]. Rok zakończył z 18 trafieniami, co pozwoliło mu pobić jego rekord z 2012 roku, kiedy to zanotował 12 goli^[d][463].

23 marca 2023 strzelił bramkę z rzutu wolnego w wygranym 2:0 meczu towarzyskim z reprezentacją Panamy^[464]. Było to jego 800. trafienie w karierze seniorskiej^[465]. 28 marca, podczas wygranego 7:0 meczu towarzyskiego z reprezentacją Curaçao, Lionel Messi zanotował swoje 100, 101 i 102. trafienie w narodowej drużynie, tym samym zostając trzecim piłkarzem w historii, który strzelił 100 goli dla reprezentacji kraju^[466]. 18 października, w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2026 przeciwko reprezentacji Peru (2:0), Messi strzelił dwa gole i z 31 golami na koncie w eliminacjach do MŚ stał się samodzielnym liderem tej klasyfikacji w strefie CONMEBOL, wyprzedzając Luisa Suáreza, z którym dzielił ten rekord^[467][468].

15 czerwca 2024 został powołany na turniej Copa América 2024 rozgrywanym w Stanach Zjednoczonych^[469]. 20 czerwca w pierwszym meczu grupowym i zarazem meczu otwarcia rozegrał całe spotkanie wygrane z Kanadą 2:0 i zaliczył asystę przy drugim golu^[470]. 25 czerwca w drugim meczu grupowym przeciwko Chile zagrał całe spotkanie, gdzie Argentyna zapewniła sobie awans do ćwierćfinału, wygrywając 1:0 po golu Lautaro Martíneza^[471]. 29 czerwca w trzecim meczu grupowym wygranym 2:0 z Peru i zapewniając wyjście z grupy z pierwszego miejsca z 9 punktami w grupie, nie zagrał z powodu kontuzji^[472][473]. 4 lipca w meczu ćwierćfinałowym zakończonym remisem 1:1 przeciwko reprezentacji Ekwadoru nie wykorzystał jedenastki w serii rzutów karnych, gdzie Argentyna wygrała w karnych 4:2, awansując do półfinału^[474]. 9 lipca w meczu półfinałowym przeciwko Kanadzie strzelił gola w 51' minucie spotkania na 2:0 i tym samym awansując do finału turnieju^[475]. 14 lipca w finale Copa America 2024 przeciwko Kolumbii w 66' minucie musiał opuścić boisko z powodu urazu kostki, w dogrywce 112' minucie meczu Lautaro Martínez strzelił gola na wagę zwycięstwa i powtórzyła dokonanie Hiszpanii z lat 2008–2012, kiedy „La Roja” została dwa razy z rzędu mistrzem kontynentu, a w międzyczasie triumfowała także w mundialu^[476], a także tym samym stając się najbardziej utytułowanym zawodnikiem w historii. Jego gablotę zdobi już 45 trofeów, wliczając w to również nagrody indywidualne^[477].

15 października 2024 w meczu eliminacji do Mistrzostw Świata 2026 przeciwko Boliwii strzelił hat tricka i zaliczył dwie asysty przy golach Lautaro Martíneza i Juliána Álvareza^[478].

Szczegółowe informacje o golach (stan na 10.04.2025)
Lp.	Data	Miejsce	Klub	Przeciwnik	Gol	Wynik	Rozgrywki
1.	1 maja 2005	Barcelona, Hiszpania	FC Barcelona	Albacete Balompié	2 – 0	2 – 0	Primera División
2.	2 listopada 2005			Panathinaikos	3 – 0	5 – 0	Liga Mistrzów UEFA
3.	27 listopada 2005			Racing Santander	2 – 0	4 – 1	Primera División
4.	15 stycznia 2006			Athletic Bilbao	2 – 1	2 – 1
5.	22 stycznia 2006			Deportivo Alavés	2 – 0	2 – 0
6. 7.	29 stycznia 2006	Palma, Hiszpania		RCD Mallorca	0 – 2 0 – 3	0 – 3
8.	1 lutego 2006	Barcelona, Hiszpania		Real Saragossa	1 – 0	2 – 1	Puchar Króla
9.	18 lutego 2006			Real Betis	5 – 1	5 – 1	Primera División
10.	28 sierpnia 2006	Vigo, Hiszpania		Celta Vigo	1 – 2	2 – 3
11.	9 września 2006	Barcelona, Hiszpania		CA Osasuna	3 – 0	3 – 0
12.	27 września 2006	Brema, Niemcy		Werder Brema	1 – 1	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
13.	15 października 2006	Barcelona, Hiszpania		Sevilla FC	3 – 1	3 – 1	Primera División
14. 15. 16.	10 marca 2007			Real Madryt	1 – 1 2 – 2 3 – 3	3 – 3
17.	17 marca 2007	Huelva, Hiszpania		Recreativo Huelva	0 – 4	0 – 4
18.	31 marca 2007	Barcelona, Hiszpania		Deportivo La Coruña	1 – 0	2 – 1
19. 20.	18 kwietnia 2007			Getafe CF	2 – 0 3 – 0	5 – 2	Puchar Króla
21. 22.	20 maja 2007	Madryt, Hiszpania		Atlético Madryt	0 – 1 0 – 5	0 – 6	Primera División
23. 24.	9 czerwca 2007	Barcelona, Hiszpania		RCD Espanyol	1 – 1 2 – 1	2 – 2
25. 26.	17 czerwca 2007	Tarragona, Hiszpania		Gimnàstic Tarragona	0 – 2 0 – 4	1 – 5
27.	19 września 2007	Barcelona, Hiszpania		Olympique Lyon	2 – 0	3 – 0	Liga Mistrzów UEFA
28. 29.	22 września 2007			Sevilla FC	1 – 0 2 – 0	2 – 1	Primera División
30. 31.	26 września 2007			Real Saragossa	1 – 0 2 – 1	4 – 1
32.	29 września 2007	Walencja, Hiszpania		Levante UD	0 – 4	1 – 4
33.	2 października 2007	Stuttgart, Niemcy		VfB Stuttgart	0 – 2	0 – 2	Liga Mistrzów UEFA
34.	7 października 2007	Barcelona, Hiszpania		Atlético Madryt	2 – 0	3 – 0	Primera División
35.	28 października 2007			UD Almería	2 – 0	2 – 0
36.	7 listopada 2007			Rangers F.C.	2 – 0	2 – 0	Liga Mistrzów UEFA
37,	24 listopada 2007	Huelva, Hiszpania		Recreativo Huelva	3 – 0	3 – 0	Primera División
38.	27 listopada 2007	Lyon, Francja		Olympique Lyon	1 – 2	2 – 2	Liga Mistrzów UEFA
39. 40.	20 lutego 2008	Glasgow, Szkocja		Celtic F.C	1 – 1 2 – 3	2 – 3
41.	24 lutego 2008	Barcelona, Hiszpania		Levante UD	2 – 1	5 – 1	Primera División
42.	4 maja 2008			Valencia CF	1 – 0	6 – 0
43.	13 września 2008			Racing Santander	1 – 0	1 – 1
44. 45.	21 września 2008	Gijón, Hiszpania		Sporting Gijón	1 – 5 1 – 6	1 – 6
46.	27 września 2008	Barcelona, Hiszpania		RCD Espanyol	1 – 2	1 – 2
47. 48.	1 października 2008	Donieck, Ukraina		Szachtar Donieck	1 – 1 1 – 2	1 – 2	Liga Mistrzów UEFA
49.	4 października 2008	Barcelona, Hiszpania		Atlético Madryt	6 – 1	6 – 1	Primera División
50.	22 października 2008	Bazylea, Szwajcaria		FC Basel	0 – 1	0 – 5	Liga Mistrzów UEFA
51.	1 listopada 2008	Malaga, Hiszpania		Málaga CF	1 – 2	1 – 4	Primera División
52.	4 listopada 2008	Barcelona, Hiszpania		FC Basel	1 – 0	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
53.	12 listopada 2008			Benidorm CF	1 – 0	1 – 0	Puchar Króla
54.	16 listopada 2008	Huelva, Hiszpania		Recreativo Huelva	0 – 1	0 – 2	Primera División
55.	26 listopada 2008	Lizbona, Portugalia		Sporting CP	0 – 3	2 – 5	Liga Mistrzów UEFA
56. 57.	29 listopada 2008	Sewilla, Hiszpania		Sevilla FC	0 – 2 0 – 3	0 – 3	Primera División
58.	13 grudnia 2008	Barcelona, Hiszpania		Real Madryt	2 – 0	2 – 0
59. 60. 61.	6 stycznia 2009	Madryt, Hiszpania		Atlético Madryt	0 – 1 0 – 2 1 – 3	1 – 3	Puchar Króla
62.	11 stycznia 2009	Pampeluna, Hiszpania		CA Osasuna	2 – 3	2 – 3	Primera División
63.	17 stycznia 2009	Barcelona, Hiszpania		Deportivo La Coruña	1 – 0	5 – 0
64. 65.	24 stycznia 2009			CD Numancia	1 – 0 4 – 1	4 – 1
66. 67.	2 lutego 2009	Santander, Hiszpania		Racing Santander	1 – 1 1 – 2	1 – 2
68.	1 marca 2009	Madryt, Hiszpania		Atlético Madryt	0 – 2	4 – 3
69.	4 marca 2009	Palma, Hiszpania		RCD Mallorca	1 – 1	1 – 1	Puchar Króla
70.	7 marca 2009	Barcelona, Hiszpania		Athletic Bilbao	2 – 0	2 – 0	Primera División
71.	11 marca 2009			Olympique Lyon	3 – 0	5 – 2	Liga Mistrzów UEFA
72.	22 marca 2009			Málaga CF	2 – 0	6 – 0	Primera División
73. 74.	8 kwietnia 2009			Bayern Monachium	1 – 0 3 – 0	4 – 0	Liga Mistrzów UEFA
75.	18 kwietnia 2009	Getafe, Hiszpania		Getafe CF	0 – 1	0 – 1	Primera División
76.	25 kwietnia 2009	Walencja, Hiszpania		Valencia CF	0 – 1	2 – 2
77. 78.	2 maja 2009	Madryt, Hiszpania		Real Madryt	1 – 3 2 – 5	2 – 6
79.	13 maja 2009	Walencja, Hiszpania		Athletic Bilbao	2 – 1	4 – 1	Puchar Króla
80.	27 maja 2009	Rzym, Włochy		Manchester United	2 – 0	2 – 0	Liga Mistrzów UEFA
81. 82.	23 sierpnia 2009	Barcelona, Hiszpania		Athletic Bilbao	1 – 0 2 – 0	3 – 0	Superpuchar Hiszpanii
83.	12 września 2009	Getafe, Hiszpania		Getafe CF	0 – 2	0 – 2	Primera División
84. 85.	19 września 2009	Barcelona, Hiszpania		Atlético Madryt	2 – 0 5 – 2	5 – 2
86. 87.	22 września 2009	Santander, Hiszpania	Racing Santander	0 – 2 0 – 4	1 – 4
88.	29 września 2009	Barcelona, Hiszpania	Dynamo Kijów	1 – 0	2 – 0	Liga Mistrzów UEFA
89.	25 października 2009		Real Saragossa	5 – 1	6 – 1	Primera División
90.	7 listopada 2009		RCD Mallorca	4 – 1	4 – 2
91.	10 listopada 2009		Cultural Leonesa	4 – 0	5 – 0	Puchar Króla
92. 93.	5 grudnia 2009	A Coruña, Hiszpania	Deportivo La Coruña	0 – 1 1 – 2	1 – 3	Primera División
94.	9 grudnia 2009	Kijów, Ukraina	Dynamo Kijów	1 – 2	1 – 2	Liga Mistrzów UEFA
95.	16 grudnia 2009	Abu Zabi, ZEA	Atlante Cancún	1 – 2	1 – 3	KMŚ 2009
96.	19 grudnia 2009		Estudiantes La Plata	1 – 2	1 – 2
97. 98. 99.	10 stycznia 2010	Teneryfa, Hiszpania	CD Tenerife	0 – 1 0 – 3 0 – 4	0 – 5	Primera División
100. 101.	16 stycznia 2010	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	3 – 0 4 – 0	4 – 0
102.	23 stycznia 2010	Valladolid, Hiszpania	Real Valladolid	0 – 3	0 – 3
103.	6 lutego 2010	Barcelona, Hiszpania	Getafe CF	1 – 0	2 – 1
104.	27 lutego 2010		Málaga CF	2 – 1	2 – 1
105. 106.	6 marca 2010	Almería, Hiszpania	UD Almería	1 – 1 2 – 2	2 – 2
107. 108. 109.	14 marca 2010	Barcelona, Hiszpania	Valencia CF	1 – 0 2 – 0 3 – 0	3 – 0
110. 111.	17 marca 2010		VfB Stuttgart	1 – 0 3 – 0	4 – 0	Liga Mistrzów UEFA
112. 113. 114.	21 marca 2010	Saragossa, Hiszpania	Real Saragossa	0 – 1 0 – 2 0 – 3	2 – 4	Primera División
115.	3 kwietnia 2010	Barcelona, Hiszpania	Athletic Bilbao	4 – 0	4 – 1
116. 117. 118. 119.	6 kwietnia 2010		Arsenal F.C.	1 – 1 2 – 1 3 – 1 4 – 1	4 – 1	Liga Mistrzów UEFA
120.	10 kwietnia 2010	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	0 – 1	0 – 2	Primera División
121. 122.	1 maja 2010	Vila-real, Hiszpania	Villarreal CF	0 – 1 1 – 4	1 – 4
123. 124.	4 maja 2010	Barcelona, Hiszpania	CD Tenerife	1 – 0 4 – 1	4 – 1
125.	8 maja 2010	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	0 – 1	2 – 3
126. 127.	16 maja 2010	Barcelona, Hiszpania	Real Valladolid	3 – 0 4 – 0	4 – 0
128. 129. 130.	21 sierpnia 2010		Sevilla FC	2 – 0 3 – 0 4 – 0	4 – 0	Superpuchar Hiszpanii
131.	29 sierpnia 2010	Santander, Hiszpania	Racing Santander	0 – 1	0 – 3	Primera División
132. 133.	14 września 2010	Barcelona, Hiszpania	Panathinaikos	1 – 1 3 – 1	5 – 1	Liga Mistrzów UEFA
134.	19 września 2010	Madryt, Hiszpania	Atlético Madryt	0 – 1	1 – 2	Primera División
135.	3 października 2010	Barcelona, Hiszpania	RCD Mallorca	1 – 0	1 – 1
136. 137.	20 października 2010		FC København	1 – 0 2 – 0	2 – 0	Liga Mistrzów UEFA
138. 139.	23 października 2010	Saragossa, Hiszpania	Real Saragossa	0 – 1 0 – 2	0 – 2	Primera División
140. 141.	30 października 2010	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	1 – 0 4 – 0	5 – 0
142.	2 listopada 2010	Kopenhaga, Dania	FC København	0 – 1	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
143.	7 listopada 2010	Getafe, Hiszpania	Getafe CF	0 – 1	1 – 3	Primera División
144.	10 listopada 2010	Barcelona, Hiszpania	AD Ceuta FC	5 – 1	5 – 1	Puchar Króla
145. 146.	13 listopada 2010		Villarreal CF	2 – 1 3 – 1	3 – 1	Primera División
147. 148. 149.	20 listopada 2010	Almería, Hiszpania	UD Almería	0 – 1 0 – 5 0 – 7	0 – 8
150.	24 listopada 2010	Ateny, Grecja	Panathinaikos	0 – 2	0 – 3	Liga Mistrzów UEFA
151. 152.	4 grudnia 2010	Pampeluna, Hiszpania	CA Osasuna	0 – 2 0 – 3	0 – 3	Primera División
153. 154.	12 grudnia 2010	Barcelona, Hiszpania	Real Sociedad	3 – 0 4 – 0	5 – 0
155.	8 stycznia 2011	A Coruña, Hiszpania	Deportivo La Coruña	0 – 2	0 – 4
156. 157. 158.	12 stycznia 2011	Barcelona, Hiszpania	Real Betis	1 – 0 2 – 0 3 – 0	5 – 0	Puchar Króla
159.	19 stycznia 2011	Sewilla, Hiszpania	Real Betis	2 – 1	3 – 1
160.	22 stycznia 2011	Barcelona, Hiszpania	Racing Santander	2 – 0	3 – 0	Primera División
161. 162.	26 stycznia 2011		UD Almería	1 – 0 3 – 0	5 – 0	Puchar Króla
163. 164.	29 stycznia 2011	Alicante, Hiszpania	Hércules CF	0 – 2 0 – 3	0 – 3	Primera División
165. 166. 167.	5 lutego 2011	Barcelona, Hiszpania	Atlético Madryt	1 – 0 2 – 0 3 – 0	3 – 0
168.	20 lutego 2011		Athletic Bilbao	2 – 1	2 – 1
169.	26 lutego 2011	Palma, Hiszpania	RCD Mallorca	0 – 1	0 – 3
170.	2 marca 2011	Walencja, Hiszpania	Valencia CF	0 – 1	0 – 1
171. 172.	8 marca 2011	Barcelona, Hiszpania	Arsenal F.C.	1 – 0 3 – 1	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
173. 174.	9 kwietnia 2011		UD Almería	1 – 0 3 – 1	3 – 1	Primera División
175.	12 kwietnia 2011	Donieck, Ukraina	Szachtar Donieck	0 – 1	0 – 1	Liga Mistrzów UEFA
176.	16 kwietnia 2011	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	0 – 1	1 – 1	Primera División
177.	23 kwietnia 2011	Barcelona, Hiszpania	CA Osasuna	2 – 0	2 – 0
178. 179.	27 kwietnia 2011	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	0 – 1 0 – 2	0 – 2	Liga Mistrzów UEFA
180.	28 maja 2011	Londyn, Wielka Brytania	Manchester United	2 – 1	3 – 1
181.	14 sierpnia 2011	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	1 – 2	2 – 2	Superpuchar Hiszpanii
182. 183.	17 sierpnia 2011	Barcelona, Hiszpania	Real Madryt	2 – 1 3 – 2	3 – 2	Superpuchar Hiszpanii
184.	26 sierpnia 2011	Monako	FC Porto	1 – 0	2 – 0	Superpuchar UEFA
185. 186.	29 sierpnia 2011	Barcelona, Hiszpania	Villarreal CF	4 – 0 5 – 0	5 – 0	Primera División
187. 188. 189.	17 września 2011		CA Osasuna	1 – 0 5 – 0 8 – 0	8 – 0
190. 191. 192.	24 września 2011		Atlético Madryt	3 – 0 4 – 0 5 – 0	5 – 0
193. 194.	28 września 2011	Borysów, Białoruś	BATE Borysów	0 – 3 0 – 4	0 – 5	Liga Mistrzów UEFA
195. 196.	15 października 2011	Barcelona, Hiszpania	Racing Santander	1 – 0 3 – 0	3 – 0	Primera División
197. 198. 199.	29 października 2011		RCD Mallorca	1 – 0 2 – 0 3 – 0	5 – 0
200. 201. 202.	1 listopada 2011	Pilzno, Czechy	Viktoria Pilzno	0 – 1 0 – 2 0 – 4	0 – 4	Liga Mistrzów UEFA
203.	6 listopada 2011	Bilbao, Hiszpania	Athletic Bilbao	2 – 2	2 – 2	Primera División
204.	19 listopada 2011	Barcelona, Hiszpania	Real Saragossa	2 – 0	4 – 0
205.	23 listopada 2011	Mediolan, Włochy	A.C. Milan	1 – 2	2 – 3	Liga Mistrzów UEFA
206.	29 listopada 2011	Barcelona, Hiszpania	Rayo Vallecano	4 – 0	4 – 0	Primera División
207.	3 grudnia 2011		Levante UD	4 – 0	5 – 0
208. 209.	18 grudnia 2011	Toyota, Japonia	Santos FC	0 – 1 0 – 4	0 – 4	KMŚ 2011
210. 211.	4 stycznia 2012	Barcelona, Hiszpania	CA Osasuna	3 – 0 4 – 0	4 – 0	Puchar Króla
212. 213.	15 stycznia 2012		Real Betis	2 – 0 4 – 2	4 – 2	Primera División
214. 215. 216.	22 stycznia 2012	Malaga, Hiszpania	Málaga CF	0 – 1 0 – 3 0 – 4	1 – 4
217.	4 lutego 2012	Barcelona, Hiszpania	Real Sociedad	2 – 0	2 – 1
218.	14 lutego 2012	Leverkusen, Niemcy	Bayer Leverkusen	1 – 3	1 – 3	Liga Mistrzów UEFA
219. 220. 221. 222.	19 lutego 2012	Barcelona, Hiszpania	Valencia CF	1 – 1 2 – 1 3 – 1 4 – 1	5 – 1	Primera División
223.	26 lutego 2012	Madryt, Hiszpania	Atlético Madryt	1 – 2	1 – 2
224. 225. 226. 227. 228.	7 marca 2012	Barcelona, Hiszpania	Bayer Leverkusen	1 – 0 2 – 0 3 – 0 5 – 0 7 – 0	7 – 1	Liga Mistrzów UEFA
229. 230.	11 marca 2012	Santander, Hiszpania	Racing Santander	0 – 1 0 – 2	0 – 2	Primera División
231.	17 marca 2012	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	0 – 2	0 – 2
232. 233. 234.	20 marca 2012	Barcelona, Hiszpania	Granada CF	2 – 0 3 – 2 5 – 2	5 – 3
235.	24 marca 2012	Palma, Hiszpania	RCD Mallorca	0 – 1	0 – 2
236.	31 marca 2012	Barcelona, Hiszpania	Athletic Bilbao	2 – 0	2 – 0
237. 238.	3 kwietnia 2012		A.C. Milan	1 – 0 2 –1	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
239. 240.	7 kwietnia 2012	Saragossa, Hiszpania	Real Saragossa	1 – 2 1 – 3	1 – 4	Primera División
241.	10 kwietnia 2012	Barcelona, Hiszpania	Getafe CF	2 –0	4 – 0
242. 243.	14 kwietnia 2012	Walencja, Hiszpania	Levante UD	1 – 1 1 – 2	1 – 2
244. 245.	29 kwietnia 2012	Madryt, Hiszpania	Rayo Vallecano	0 – 1 0 – 7	0 – 7
246. 247. 248.	2 maja 2012	Barcelona, Hiszpania	Málaga CF	2 – 1 3 – 1 4 – 1	4 – 1
249. 250. 251. 252.	5 maja 2012		RCD Espanyol	1 – 0 2 – 0 3 – 0 4 – 0	4 – 0
253.	25 maja 2012	Madryt, Hiszpania	Athletic Bilbao	2 – 0	3 – 0	Puchar Króla
254. 255.	19 sierpnia 2012	Barcelona, Hiszpania	Real Sociedad	2 – 1 3 – 1	5 – 1	Primera División
256.	23 sierpnia 2012		Real Madryt	2 – 1	3 – 2	Superpuchar Hiszpanii
257. 258.	26 sierpnia 2012	Pampeluna, Hiszpania	CA Osasuna	1 – 1 1 – 2	1 – 2	Primera División
259.	29 sierpnia 2012	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	2 – 1	2 – 1	Superpuchar Hiszpanii
260. 261.	15 września 2012	Getafe, Hiszpania	Getafe CF	0 – 2 0 – 3	1 – 4	Primera División
262. 263.	19 września 2012	Barcelona, Hiszpania	Spartak Moskwa	2 – 2 3 – 2	3 – 2	Liga Mistrzów UEFA
264. 265.	7 października 2012		Real Madryt	1 – 1 2 – 1	2 – 2	Primera División
266. 267. 268.	20 października 2012	A Coruña, Hiszpania	Deportivo La Coruña	0 – 3 2 – 4 3 – 5	4 – 5
269. 270.	27 października 2012	Madryt, Hiszpania	Rayo Vallecano	0 – 2 0 – 5	0 – 5
271.	7 listopada 2012	Glasgow, Szkocja	Celtic F.C	2 – 1	2 – 1	Liga Mistrzów UEFA
272. 273.	11 listopada 2012	Palma, Hiszpania	RCD Mallorca	0 – 2 2 – 4	2 – 4	Primera División
274. 275.	17 listopada 2012	Barcelona, Hiszpania	Real Saragossa	1 – 0 3 – 1	3 – 1
276. 277.	20 listopada 2012	Moskwa, Rosja	Spartak Moskwa	0 – 2 0 – 3	0 – 3	Liga Mistrzów UEFA
278. 279.	25 listopada 2012	Walencja, Hiszpania	Levante UD	0 – 1 0 – 2	0 – 4	Primera División
280. 281.	1 grudnia 2012	Barcelona, Hiszpania	Athletic Bilbao	2 – 0 5 – 1	5 – 1
282. 283.	9 grudnia 2012	Sewilla, Hiszpania	Real Betis	0 – 1 0 – 2	1 – 2
284. 285.	12 grudnia 2012	Kordoba, Hiszpania	Córdoba CF	0 – 1 0 – 2	0 – 2	Puchar Króla
286. 287.	16 grudnia 2012	Barcelona, Hiszpania	Atlético Madryt	3 – 1 4 – 1	4 – 1	Primera División
288.	22 grudnia 2012	Valladolid, Hiszpania	Real Valladolid	0 – 2	1 – 3
289.	6 stycznia 2013	Barcelona, Hiszpania	RCD Espanyol	4 – 0	4 – 0
290.	13 stycznia 2013	Malaga, Hiszpania	Málaga CF	0 – 1	1 – 3
291.	16 stycznia 2013	Barcelona, Hiszpania	Málaga CF	1 – 1	2 – 2	Puchar Króla
292.	19 stycznia 2013	San Sebastián, Hiszpania	Real Sociedad	0 – 1	3 – 2	Primera División
293.	24 stycznia 2013	Malaga, Hiszpania	Málaga CF	2 – 4	2 – 4	Puchar Króla
294. 295. 296. 297.	27 stycznia 2013	Barcelona, Hiszpania	CA Osasuna	1 – 0 2 – 1 4 – 1 5 – 1	5 – 1	Primera División
298.	3 lutego 2013	Walencja, Hiszpania	Valencia CF	1 – 1	1 – 1
299.	10 lutego 2013	Barcelona, Hiszpania	Getafe CF	2 – 0	6 – 1
300. 301.	16 lutego 2013	Grenada, Hiszpania	Granada CF	1 – 1 1 – 2	1 – 2
302.	23 lutego 2013	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	2 – 1	2 – 1
303.	2 marca 2013	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	1 – 1	2 – 1
304.	9 marca 2013	Barcelona, Hiszpania	Deportivo La Coruña	2 – 0	2 – 0
305. 306.	12 marca 2013		A.C. Milan	1 – 0 2 – 0	4 – 0	Liga Mistrzów UEFA
307. 308.	17 marca 2013		Rayo Vallecano	2 – 0 3 – 0	2 – 1	Primera División
309.	30 marca 2013	Vigo, Hiszpania	Celta Vigo	1 – 2	2 – 2
310.	2 kwietnia 2013	Paryż, Francja	Paris Saint-Germain	0 – 1	2 – 2	Liga Mistrzów UEFA
311.	27 kwietnia 2013	Bilbao, Hiszpania	Athletic Bilbao	1 – 1	2 – 2	Primera División
312. 313.	5 maja 2013	Barcelona, Hiszpania	Real Betis	3 – 2 4 – 2	4 – 2
314. 315.	18 sierpnia 2013		Levante UD	2 – 0 5 – 0	7 – 0
316. 317. 318.	1 września 2013	Walencja, Hiszpania	Valencia CF	0 – 1 0 – 2 0 – 3	2 – 3
319.	14 września 2013	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	2 – 0	3 – 2
320. 321. 322.	18 września 2013		AFC Ajax	1 – 0 2 – 0 4 – 0	4 – 0	Liga Mistrzów UEFA
323.	24 września 2013		Real Sociedad	2 – 0	4 – 1	Primera División
324.	28 września 2013	Almería, Hiszpania	UD Almería	0 – 1	0 – 2
325.	22 października 2013	Mediolan, Włochy	A.C. Milan	1 – 1	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
326. 327.	6 listopada 2013	Barcelona, Hiszpania	A.C. Milan	1 – 0 3 – 1	3 – 1
328. 329.	8 stycznia 2014		Getafe CF	3 – 0 4 – 0	4 – 0	Puchar Króla
330. 331.	16 stycznia 2014	Getafe, Hiszpania	Getafe CF	0 – 1 0 – 2	0 – 2
332.	1 lutego 2014	Barcelona, Hiszpania	Valencia CF	2 – 2	2 – 3	Primera División
333. 334.	9 lutego 2014	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	1 – 2 1 – 3	1 – 4
335.	12 lutego 2014	Barcelona, Hiszpania	Real Sociedad	0 – 1	1 – 1	Puchar Króla
336. 337.	15 lutego 2014	Madryt, Hiszpania	Rayo Vallecano	2 – 0 5 – 0	6 – 0	Primera División
338.	18 lutego 2014	Manchester, Wielka Brytania	Manchester City	0 – 1	0 – 2	Liga Mistrzów UEFA
339.	22 lutego 2014	San Sebastián, Hiszpania	Real Sociedad	1 – 1	3 – 1	Primera División
340.	2 marca 2014	Barcelona, Hiszpania	UD Almería	2 – 0	4 – 1
341.	12 marca 2014		Manchester City	1 – 0	2 – 1	Liga Mistrzów UEFA
342. 343. 344.	16 marca 2014		CA Osasuna	1 – 0 4 – 0 6 – 0	7 – 0	Primera División
345. 346. 347.	23 marca 2014	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	2 – 2 3 – 3 3 – 4	3 – 4
348.	26 marca 2014	Barcelona, Hiszpania	Celta Vigo	2 – 0	3 – 0
349.	29 marca 2014		RCD Espanyol	0 – 1	0 – 1
350. 351.	5 kwietnia 2014		Real Betis	1 – 0 3 – 1	3 – 1
352.	20 kwietnia 2014		Athletic Bilbao	2 – 1	2 – 1
353.	27 kwietnia 2014	Vila-real, Hiszpania	Villarreal CF	2 – 3	2 – 3
354.	3 maja 2014	Barcelona, Hiszpania	Getafe CF	1 – 0	2 – 2
355. 356.	24 sierpnia 2014		Elche CF	1 – 0 3 – 0	3 – 0
357.	21 września 2014	Walencja, Hiszpania	Levante UD	0 – 5	0 – 5
358. 359.	27 września 2014	Barcelona, Hiszpania	Granada CF	4 – 0 6 – 0	6 – 0
360.	30 września 2014	Paryż, Francja	Paris Saint-Germain	1 – 1	3 – 2	Liga Mistrzów UEFA
361.	4 października 2014	Madryt, Hiszpania	Rayo Vallecano	0 – 1	0 – 2	Primera División
362.	18 października 2014	Eibar, Hiszpania	SD Eibar	3 – 0	3 – 0
363.	21 października 2014	Barcelona, Hiszpania	AFC Ajax	2 – 0	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
364. 365.	5 listopada 2014	Amsterdam, Holandia	AFC Ajax	0 – 1 0 – 2	0 – 2
366. 367. 368.	22 listopada 2014	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	1 – 0 4 – 1 5 – 1	5 – 1	Primera División
369. 370. 371.	25 listopada 2014	Nikozja, Cypr	APOEL FC	0 – 2 0 – 3 0 – 4	0 – 4	Liga Mistrzów UEFA
372. 373. 374.	7 grudnia 2014	Barcelona, Hiszpania	RCD Espanyol	1 – 1 2 – 1 5 – 1	5 – 1	Primera División
375.	10 grudnia 2014		Paris Saint-Germain	1 – 1	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
376. 377.	20 grudnia 2014		Córdoba CF	4 – 0 5 – 0	5 – 0	Primera División
378.	8 stycznia 2015		Elche CF	3 – 0	5 – 0	Puchar Króla
379.	11 stycznia 2015		Atlético Madryt	3 – 1	3 – 1	Primera División
380. 381. 382.	18 stycznia 2015	A Coruña, Hiszpania	Deportivo La Coruña	0 – 1 0 – 2 0 – 3	0 – 4
383.	21 stycznia 2015	Barcelona, Hiszpania	Atlético Madryt	1 – 0	1 – 0	Puchar Króla
384. 385.	24 stycznia 2015	Elche, Hiszpania	Elche CF	0 – 2 0 – 5	0 – 6	Primera División
386.	1 lutego 2015	Barcelona, Hiszpania	Villarreal CF	3 – 2	3 – 2
387.	8 lutego 2015	Bilbao, Hiszpania	Athletic Bilbao	0 – 1	2 – 5
388.	11 lutego 2015	Barcelona, Hiszpania	Villarreal CF	1 – 0	3 – 1	Puchar Króla
389. 390. 391.	15 lutego 2015		Levante UD	2 – 0 3 – 0 4 – 0	5 – 0	Primera División
392.	28 lutego 2015	Grenada, Hiszpania	Granada CF	1 – 3	1 – 3
393. 394. 395.	8 marca 2015	Barcelona, Hiszpania	Rayo Vallecano	3 – 0 4 – 0 5 – 0	6 – 1
396. 397.	14 marca 2015	Eibar, Hiszpania	SD Eibar	0 – 1 0 – 2	0 – 2
398.	8 kwietnia 2015	Barcelona, Hiszpania	UD Almería	1 – 0	4 – 0
399.	11 kwietnia 2015	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	0 – 1	2 – 2
400.	18 kwietnia 2015	Barcelona, Hiszpania	Valencia CF	2 – 0	2 – 0
401.	25 kwietnia 2015		RCD Espanyol	0 – 2	0 – 2
402. 403.	28 kwietnia 2015		Getafe CF	1 – 0 6 – 0	6 – 0
404. 405.	2 maja 2015	Kordoba, Hiszpania	Córdoba CF	0 – 3 0 – 6	0 – 8
406. 407.	6 maja 2015	Barcelona, Hiszpania	Bayern Monachium	1 – 0 2 – 0	3 – 0	Liga Mistrzów UEFA
408.	17 maja 2015	Madryt, Hiszpania	Atlético Madryt	0 – 1	0 – 1	Primera División
409. 410.	23 maja 2015	Barcelona, Hiszpania	Deportivo La Coruña	1 – 0 2 – 0	1 – 2
411. 412.	30 maja 2015		Athletic Bilbao	0 – 1 0 – 3	1 – 3	Puchar Króla
413. 414.	11 sierpnia 2015	Tbilisi, Gruzja	Sevilla FC	1 – 1 2 – 1	5 – 4	Superpuchar UEFA
415.	17 sierpnia 2015	Barcelona, Hiszpania	Athletic Bilbao	1 – 0	1 – 1	Superpuchar Hiszpanii
416.	12 września 2015	Madryt, Hiszpania	Atlético Madryt	1 – 2	1 – 2	Primera División
417. 418.	20 września 2015	Barcelona, Hiszpania	Levante UD	3 – 0 4 – 1	4 – 1
419. 420.	24 listopada 2015		AS Roma	2 – 0 5 – 0	6 – 1	Liga Mistrzów UEFA
421.	28 listopada 2015		Real Sociedad	4 – 0	4 – 0	Primera División
422.	9 grudnia 2015	Leverkusen, Niemcy	Bayer Leverkusen	0 – 1	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
423.	12 grudnia 2015	Barcelona, Hiszpania	Deportivo La Coruña	1 – 0	2 – 2	Primera División
424.	20 grudnia 2015	Osaka, Japonia	River Plate	0 – 1	0 – 3	KMŚ 2015
425.	30 grudnia 2015	Barcelona, Hiszpania	Real Betis	2 – 0	4 – 0	Primera División
426. 427.	6 stycznia 2016		RCD Espanyol	1 – 1 2 – 1	4 – 1	Puchar Króla
428. 429. 430.	9 stycznia 2016		Granada CF	1 – 0 2 – 0 3 – 0	4 – 0	Primera División
431.	17 stycznia 2016		Athletic Bilbao	1 – 0	6 – 0
432.	23 stycznia 2016	Malaga, Hiszpania	Málaga CF	1 – 2	1 – 2
433.	30 stycznia 2016	Barcelona, Hiszpania	Atlético Madryt	1 – 0	2 – 1
434. 435. 436.	3 lutego 2016		Valencia CF	3 – 0 4 – 0 5 – 0	7 – 0	Puchar Króla
437.	14 lutego 2016		Celta Vigo	1 – 0	6 – 1	Primera División
438. 439.	17 lutego 2016	Gijón, Hiszpania	Sporting Gijón	0 – 1 1 – 2	1 – 3
440. 441.	23 lutego 2016	Londyn, Wielka Brytania	Arsenal F.C.	0 – 1 0 – 2	0 – 2	Liga Mistrzów UEFA
442.	28 lutego 2016	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	1 – 1	2 – 1	Primera División
443. 444. 445.	3 marca 2016	Madryt, Hiszpania	Rayo Vallecano	0 – 2 0 – 3 1 – 4	1 – 5
446. 447.	6 marca 2016	Eibar, Hiszpania	SD Eibar	0 – 2 0 – 3	0 – 4
448.	12 marca 2016	Barcelona, Hiszpania	Getafe CF	4 – 0	6 – 0
449.	16 marca 2016		Arsenal F.C.	3 – 1	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
450.	17 kwietnia 2016		Valencia CF	1 – 2	1 – 2	Primera División
451.	20 kwietnia 2016	A Coruña, Hiszpania	Deportivo La Coruña	0 – 6	0 – 8
452.	23 kwietnia 2016	Barcelona, Hiszpania	Sporting Gijón	1 – 0	6 – 0
453.	8 maja 2016		RCD Espanyol	1 – 0	5 – 0
454.	17 sierpnia 2016		Sevilla FC	3 – 0	3 – 0	Superpuchar Hiszpanii
455. 456.	20 sierpnia 2016		Real Betis	2 – 1 5 – 1	6 – 2	Primera División
457. 458. 459.	13 września 2016		Celtic F.C	1 – 0 2 – 0 5 – 0	7 – 0	Liga Mistrzów UEFA
460. 461.	17 września 2016	Leganés, Hiszpania	CD Leganés	0 – 1 0 – 4	1 – 5	Primera División
462.	15 października 2016	Barcelona, Hiszpania	Deportivo La Coruña	4 – 0	4 – 0
463. 464. 465.	19 października 2016		Manchester City	1 – 0 2 – 0 3 – 0	4 – 0	Liga Mistrzów UEFA
466. 467.	22 października 2016	Walencja, Hiszpania	Valencia CF	0 – 1 2 – 3	2 – 3	Primera División
468	1 listopada 2016	Manchester, Wielka Brytania	Manchester City	0 – 1	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
469.	6 listopada 2016	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	1 – 1	1 – 2	Primera División
470. 471.	23 listopada 2016	Glasgow, Szkocja	Celtic F.C	0 – 1 0 – 2	0 – 2	Liga Mistrzów UEFA
472.	27 listopada 2016	San Sebastián, Hiszpania	Real Sociedad	1 – 1	1 – 1	Primera División
473.	6 grudnia 2016	Barcelona, Hiszpania	Borussia Mönchengladbach	1 – 0	4 – 0	Liga Mistrzów UEFA
474. 475.	10 grudnia 2016	Pampeluna, Hiszpania	CA Osasuna	0 – 1 2 – 3	0 – 3	Primera División
476.	18 grudnia 2016	Barcelona, Hiszpania	RCD Espanyol	4 – 1	4 – 1
477.	5 stycznia 2017	Bilbao, Hiszpania	Athletic Bilbao	2 – 1	2 – 1	Puchar Króla
478.	8 stycznia 2017	Vila-real, Hiszpania	Villarreal CF	1 – 1	1 – 1	Primera División
479.	11 stycznia 2017	Barcelona, Hiszpania	Athletic Bilbao	3 – 1	3 – 1	Puchar Króla
480.	14 stycznia 2017		UD Las Palmas	2 – 0	5 – 0	Primera División
481.	22 stycznia 2017	Eibar, Hiszpania	SD Eibar	0 – 2	0 – 4
482.	26 stycznia 2017	Barcelona, Hiszpania	Real Sociedad	2 – 0	5 – 2	Puchar Króla
483.	1 lutego 2017	Madryt, Hiszpania	Atlético Madryt	0 – 2	1 – 2
484.	4 lutego 2017	Barcelona, Hiszpania	Athletic Bilbao	2 – 0	3 – 0	Primera División
485.	11 lutego 2017	Vitoria-Gasteiz, Hiszpania	Deportivo Alavés	0 – 3	0 – 6
486. 487.	19 lutego 2017	Barcelona, Hiszpania	CD Leganés	1 – 0 2 – 1	2 – 1
488.	26 lutego 2017	Madryt, Hiszpania	Atlético Madryt	1 – 2	1 – 2
489.	1 marca 2017	Barcelona, Hiszpania	Sporting Gijón	1 – 0	6 – 1
490. 491.	4 marca 2017		Celta Vigo	1 – 0 5 – 0	5 – 0
492.	8 marca 2017		Paris Saint-Germain	3 – 0	6 – 1	Liga Mistrzów UEFA
493. 494.	19 marca 2017		Valencia CF	2 – 1 3 – 2	4 – 2	Primera División
495. 496.	5 kwietnia 2017		Sevilla FC	2 – 0 3 – 0	3 – 0
497. 498.	15 kwietnia 2017		Real Sociedad	1 – 0 2 – 0	3 – 2
499. 500.	23 kwietnia 2017	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	1 – 1 2 – 3	2 – 3
501. 502.	26 kwietnia 2017	Barcelona, Hiszpania	CA Osasuna	1 – 0 4 – 1	7 – 1
503. 504.	6 maja 2017		Villarreal CF	2 – 1 4 – 1	4 – 1
505. 506.	21 maja 2017		SD Eibar	3 – 2 4 – 2	4 – 2
507.	27 maja 2017	Madryt, Hiszpania	Deportivo Alavés	1 – 0	3 – 1	Puchar Króla
508.	13 sierpnia 2017	Barcelona, Hiszpania	Real Madryt	1 – 1	1 – 3	Superpuchar Hiszpanii
509. 510.	26 sierpnia 2017	Vitoria-Gasteiz, Hiszpania	Deportivo Alavés	0 – 1 0 – 2	0 – 2	Primera División
511. 512. 513.	9 września 2017	Barcelona, Hiszpania	RCD Espanyol	1 – 0 2 – 0 3 – 0	5 – 0
514. 515.	12 września 2017		Juventus F.C.	1 – 0 3 – 0	3 – 0	Liga Mistrzów UEFA
516. 517. 518. 519.	19 września 2017		SD Eibar	1 – 0 4 – 1 5 – 1 6 – 1	6 – 1	Primera División
520. 521.	1 października 2017		UD Las Palmas	2 – 0 3 – 0	3 – 0
522.	18 października 2017		Olympiakos SFP	2 – 0	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
523.	28 października 2017	Bilbao, Hiszpania	Athletic Bilbao	0 – 1	0 – 2	Primera División
524.	2 grudnia 2017	Barcelona, Hiszpania	Celta Vigo	1 – 1	2 – 2
525.	10 grudnia 2017	Vila-real, Hiszpania	Villarreal CF	0 – 2	0 – 2
526.	23 grudnia 2017	Madryt, Hiszpania	Real Madryt	0 – 2	0 – 3
527.	7 stycznia 2018	Barcelona, Hiszpania	Levante UD	1 – 0	3 – 0
528. 529.	11 stycznia 2018		Celta Vigo	1 – 0 2 – 0	5 – 0	Puchar Króla
530.	14 stycznia 2018	San Sebastián, Hiszpania	Real Sociedad	2 – 4	2 – 4	Primera División
531. 532.	21 stycznia 2018	Sewilla, Hiszpania	Real Betis	0 – 2 0 – 4	0 – 5
533.	25 stycznia 2018	Barcelona, Hiszpania	RCD Espanyol	2 – 0	2 – 0	Puchar Króla
534.	28 stycznia 2018		Deportivo Alavés	2 – 1	2 – 1	Primera División
535.	20 lutego 2018	Londyn, Wielka Brytania	Chelsea F.C.	1 – 1	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
536. 537.	24 lutego 2018	Barcelona, Hiszpania	Girona FC	2 – 1 3 – 1	6 – 1	Primera División
538.	1 marca 2018	Las Palmas, Hiszpania	UD Las Palmas	0 – 1	1 – 1
539.	4 marca 2018	Barcelona, Hiszpania	Atlético Madryt	1 – 0	1 – 0
540. 541.	14 marca 2018		Chelsea F.C.	1 – 0 3 – 0	3 – 0	Liga Mistrzów UEFA
542.	18 marca 2018		Athletic Bilbao	2 – 0	2 – 0	Primera División
543.	31 marca 2018	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	2 – 2	2 – 2
544. 545. 546.	7 kwietnia 2018	Barcelona, Hiszpania	CD Leganés	1 – 0 2 – 0 3 – 1	3 – 1
547.	21 kwietnia 2018	Madryt, Hiszpania	Sevilla FC	0 – 2	0 – 5	Puchar Króla
548. 549. 550.	29 kwietnia 2018	Vitoria-Gasteiz, Hiszpania	Deportivo La Coruña	0 – 2 2 – 3 2 – 4	2 – 4	Primera División
551.	6 maja 2018	Barcelona, Hiszpania	Real Madryt	2 – 1	2 – 2
552.	9 maja 2018		Villarreal CF	3 – 0	5 – 1
553. 554.	18 sierpnia 2018		Deportivo Alavés	1 – 0 3 – 0	3 – 0
555. 556.	2 września 2018		SD Huesca	1 – 1 6 – 2	8 – 2
557. 558. 559.	18 września 2018		PSV Eindhoven	1 – 0 3 – 0 4 – 0	4 – 0	Liga Mistrzów UEFA
560.	23 września 2018		Girona FC	1 – 0	2 – 2	Primera División
561. 562.	3 października 2018	Londyn, Wielka Brytania	Tottenham Hotspur	1 – 3 2 – 4	2 – 4	Liga Mistrzów UEFA
563.	7 października 2018	Walencja, Hiszpania	Valencia CF	1 – 1	1 – 1	Primera División
564.	20 października 2018	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	2 – 0	2 – 0
565. 566.	11 listopada 2018		Real Betis	1 – 2 3 – 4	3 – 4
567.	28 listopada 2018	Eindhoven, Holandia	PSV Eindhoven	0 – 1	1 – 2	Liga Mistrzów UEFA
568. 569.	8 grudnia 2018	Barcelona, Hiszpania	RCD Espanyol	0 – 1 0 – 4	0 – 4	Primera División
570. 571. 572.	16 grudnia 2018	Walencja, Hiszpania	Levante UD	0 – 2 0 – 3 0 – 4	0 – 5
573.	22 grudnia 2018	Barcelona, Hiszpania	Celta Vigo	2 – 0	2 – 0
574.	6 stycznia 2019	Getafe, Hiszpania	Getafe CF	0 – 1	1 – 2
575.	13 stycznia 2019	Barcelona, Hiszpania	SD Eibar	2 – 0	3 – 0
576,	17 stycznia 2019		Levante UD	3 – 0	3 – 0	Puchar Króla
577.	20 stycznia 2019		CD Leganés	3 – 1	3 – 1	Primera División
578.	27 stycznia 2019	Girona, Hiszpania	Girona FC	0 – 2	0 – 2
579.	30 stycznia 2019	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	6 – 1	6 – 1	Puchar Króla
580. 581.	2 lutego 2019		Valencia CF	1 – 2 2 – 2	2 – 2	Primera División
582.	16 lutego 2019		Real Valladolid	1 – 0	1 – 0
583. 584. 585.	23 lutego 2019	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	1 – 1 2 – 2 2 – 3	2 – 4
586.	9 marca 2019	Barcelona, Hiszpania	Rayo Vallecano	2 – 1	3 – 1
587. 588.	13 marca 2019		Olympique Lyon	1 – 0 3 – 1	5 – 1	Liga Mistrzów UEFA
589. 590. 591.	17 marca 2019	Sewilla, Hiszpania	Real Betis	0 – 1 0 – 2 1 – 4	1 – 4	Primera División
592. 593.	30 marca 2019	Barcelona, Hiszpania	RCD Espanyol	1 – 0 2 – 0	2 – 0
594.	2 kwietnia 2019	Vila-real, Hiszpania	Villarreal CF	4 – 3	4 – 4
595.	6 kwietnia 2019	Barcelona, Hiszpania	Atlético Madryt	2 – 0	2 – 0
596. 597.	16 kwietnia 2019		Manchester United	1 – 0 2 – 0	3 – 0	Liga Mistrzów UEFA
598.	27 kwietnia 2019		Levante UD	1 – 0	1 – 0	Primera División
599. 600.	1 maja 2019		Liverpool F.C.	2 – 0 3 – 0	3 – 0	Liga Mistrzów UEFA
601. 602.	19 maja 2019	Eibar, Hiszpania	SD Eibar	1 – 1 1 – 2	2 – 2	Primera División
603.	25 maja 2019	Sewilla, Hiszpania	Valencia CF	1 – 2	1 – 2	Puchar Króla
604.	6 października 2019	Barcelona, Hiszpania	Sevilla FC	4 – 0	4 – 0	Primera División
605.	19 października 2019	Eibar, Hiszpania	SD Eibar	0 – 2	0 – 3
606.	23 października 2019	Praga, Czechy	Slavia Praga	0 – 1	1 – 2	Liga Mistrzów UEFA
607. 608.	29 października 2019	Barcelona, Hiszpania	Real Valladolid	3 – 1 4 – 1	5 – 1	Primera División
609.	2 listopada 2019	Walencja, Hiszpania	Levante UD	0 – 1	3 – 1
610. 611. 612.	9 listopada 2019	Barcelona, Hiszpania	Celta Vigo	1 – 0 2 – 1 3 – 1	4 – 1
613.	27 listopada 2019		Borussia Dortmund	2 – 0	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
614.	1 grudnia 2019	Madryt, Hiszpania	Atlético Madryt	0 – 1	0 – 1	Primera División
615. 616. 617.	7 grudnia 2019	Barcelona, Hiszpania	RCD Mallorca	2 – 0 3 – 1 5 – 2	5 – 2
618.	21 grudnia 2019		Deportivo Alavés	3 – 1	4 – 1
619.	9 stycznia 2020	Dżudda, Arabia Saudyjska	Atlético Madryt	1 – 1	2 – 3	Superpuchar Hiszpanii
620.	19 stycznia 2020	Barcelona, Hiszpania	Granada CF	1 – 0	1 – 0	Primera División
621. 622.	30 stycznia 2020		CD Leganés	3 – 0 5 – 0	5 – 0	Puchar Króla
623. 624. 625. 626.	22 lutego 2020		SD Eibar	1 – 0 2 – 0 3 – 0 4 – 0	5 – 0	Primera División
627.	7 marca 2020		Real Sociedad	1 – 0	1 – 0
628.	13 czerwca 2020	Palma, Hiszpania	RCD Mallorca	0 – 4	0 – 4
629.	16 czerwca 2020	Barcelona, Hiszpania	CD Leganés	2 – 0	2 – 0
630.	30 czerwca 2020		Atlético Madryt	2 – 1	2 – 2
631.	16 lipca 2020		CA Osasuna	1 – 1	1 – 2
632. 633.	19 lipca 2020	Vitoria-Gasteiz, Hiszpania	Deportivo Alavés	0 – 2 0 – 5	0 – 5
634.	8 sierpnia 2020	Barcelona, Hiszpania	SSC Napoli	2 – 0	3 – 1	Liga Mistrzów UEFA
635.	27 września 2020		Villarreal CF	3 – 0	4 – 0	Primera División
636.	20 października 2020		Ferencvárosi TC	1 – 0	5 – 1	Liga Mistrzów UEFA
637.	28 października 2020	Turyn, Włochy	Juventus F.C.	0 – 2	0 – 2
638.	4 listopada 2020	Barcelona, Hiszpania	Dynamo Kijów	1 – 0	2 – 1
639. 640.	7 listopada 2020		Real Betis	3 – 1 4 – 2	5 – 2	Primera División
641.	29 listopada 2020		CA Osasuna	4 – 0	4 – 0
642.	13 grudnia 2020		Levante UD	1 – 0	1 – 0
643.	19 grudnia 2020		Valencia CF	1 – 1	2 – 2
644.	22 grudnia 2020	Valladolid, Hiszpania	Real Valladolid	0 – 3	0 – 3
645. 646.	6 stycznia 2021	Bilbao, Hiszpania	Athletic Bilbao	1 – 2 1 – 3	2 – 3
647. 648.	9 stycznia 2021	Grenada, Hiszpania	Granada CF	0 – 2 0 – 3	0 – 4
649.	27 stycznia 2021	Madryt, Hiszpania	Rayo Vallecano	1 – 1	1 – 2	Puchar Króla
650.	31 stycznia 2021	Barcelona, Hiszpania	Athletic Bilbao	1 – 0	2 – 1	Primera División
651.	7 lutego 2021	Sewilla, Hiszpania	Real Betis	1 – 1	2 – 3
652. 653.	13 lutego 2021	Barcelona, Hiszpania	Deportivo Alavés	2 – 0 4 – 1	5 – 1
654.	16 lutego 2021		Paris Saint-Germain	1 – 0	1 – 4	Liga Mistrzów UEFA
655.	21 lutego 2021		Cádiz CF	1 – 0	1 – 1	Primera División
656. 657.	24 lutego 2021		Elche CF	1 – 0 2 – 0	3 – 0
658.	27 lutego 2021	Sewilla, Hiszpania	Sevilla FC	0 – 2	0 – 2
659.	10 marca 2021	Paryż, Francja	Paris Saint-Germain	1 – 1	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
660. 661.	15 marca 2021	Barcelona, Hiszpania	SD Huesca	1 – 0 2 – 0	4 – 1	Primera División
662. 663.	21 marca 2021	San Sebastián, Hiszpania	Real Sociedad	0 – 4 1 – 6	1 – 6
664. 665.	17 kwietnia 2021	Sewilla, Hiszpania	Athletic Bilbao	0 – 3 0 – 4	0 – 4	Puchar Króla
666. 667.	22 kwietnia 2021	Barcelona, Hiszpania	Getafe CF	1 – 0 3 – 1	5 – 2	Primera División
668.	29 kwietnia 2021		Granada CF	1 – 0	1 – 2
669. 670.	2 maja 2021	Walencja, Hiszpania	Valencia CF	1 – 1 1 – 3	2 – 3
671.	11 maja 2021		Levante UD	0 – 1	3 – 3
672.	16 maja 2021	Barcelona, Hiszpania	Celta Vigo	1 – 0	1 – 2
673.	28 września 2021	Paryż, Francja	Paris Saint-Germain	Manchester City	2 – 0	2 – 0	Liga Mistrzów UEFA
674. 675.	19 października 2021			RB Leipzig	2 – 2 3 – 2	3 – 2
676.	20 listopada 2021			FC Nantes	3 – 1	3 – 1	Ligue 1
677. 678.	7 grudnia 2021			Club Brugge	3 – 0 4 – 1	4 – 1	Liga Mistrzów UEFA
679.	6 lutego 2022	Lille, Francja		Lille OSC	1 – 3	1 – 5	Ligue 1
680.	3 kwietnia 2022	Paryż, Francja		FC Lorient	4 – 1	5 – 1
681.	23 kwietnia 2022			RC Lens	1 – 0	1 – 1
682. 683.	14 maja 2022	Montpellier, Francja		Montpellier HSC	0 – 1 0 – 2	0 – 4
684.	31 lipca 2022	Tel Awiw, Izrael		FC Nantes	1 – 0	4 – 0	Superpuchar Francji
685. 686.	6 sierpnia 2022	Clermont-Ferrand, Francja		Clermont Foot 63	0 – 4 0 – 5	0 – 5	Ligue 1
687.	21 sierpnia 2022	Lille, Francja		Lille OSC	0 – 2	1 – 7
688.	14 września 2022	Hajfa, Izrael		Maccabi Hajfa	1 – 1	1 – 3	Liga Mistrzów UEFA
689.	18 września 2022	Lyon, Francja		Olympique Lyon	0 – 1	0 – 1	Ligue 1
690.	1 października 2022	Paryż, Francja		OGC Nice	1 – 0	2 – 1
691.	5 października 2022	Lizbona, Portugalia		SL Benfica	0 – 1	1 – 1	Liga Mistrzów UEFA
692.	21 października 2022	Ajaccio, Francja		AC Ajaccio	0 – 2	0 – 3	Ligue 1
693. 694.	25 października 2022	Paryż, Francja		Maccabi Hajfa	1 – 0 4 – 1	7 – 2	Liga Mistrzów UEFA
695.	29 października 2022			Troyes AC	2 – 2	4 – 3	Ligue 1
696.	11 stycznia 2023			Angers SCO	2 – 0	2 – 0
697.	1 lutego 2023	Montpellier, Francja		Montpellier HSC	0 – 2	1 – 3
698.	4 lutego 2023	Paryż, Francja		Toulouse FC	2 – 1	2 – 1
699.	19 lutego 2023			Lille OSC	4 – 3	4 – 3
700.	26 lutego 2023	Marsylia, Francja		Olympique Marsylia	0 – 2	0 – 3
701.	4 marca 2023	Paryż, Francja		FC Nantes	1 – 0	4 – 2
702.	8 kwietnia 2023	Nicea, Francja		OGC Nice	0 – 1	0 – 2
703.	15 kwietnia 2023	Paryż, Francja		RC Lens	3 – 0	3 – 1
704.	27 maja 2023	Strasburg, Francja		RC Strasbourg	0 – 1	1 – 1
705.	22 lipca 2023	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone	Inter Miami	Cruz Azul	2 – 1	2 – 1	Leagues Cup
706. 707.	26 lipca 2023			Atlanta United FC	1 – 0 2 – 0	4 – 0
708. 709.	3 sierpnia 2023			Orlando City SC	1 – 0 3 – 1	3 – 1
710. 711.	8 sierpnia 2023	Frisco, Stany Zjednoczone		FC Dallas	0 – 1 4 – 4	4 – 4 (4:5 k.)
712.	12 sierpnia 2023	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone		Charlotte FC	4 – 0	4 – 0
713.	16 sierpnia 2023	Chester, Stany Zjednoczone		Philadelphia Union	0 – 2	1 – 4
714.	20 sierpnia 2023	Nashville, Stany Zjednoczone		Nashville SC	0 – 1	1 – 1 (9:10 k.)
715.	27 sierpnia 2023	Harrison, Stany Zjednoczone		New York Red Bulls	0 – 2	0 – 2	Major League Soccer
716.	25 lutego 2024	Carson, Stany Zjednoczone		Los Angeles Galaxy	1 – 1	1 – 1
717. 718.	2 marca 2024	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone		Orlando City SC	4 – 0 5 – 0	5 – 0
719.	7 marca 2024	Nashville, Stany Zjednoczone		Nashville SC	2 – 1	2 – 2	Puchar Mistrzów CONCACAF
720.	13 marca 2024	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone			2 – 0	3 – 1
721.	6 kwietnia 2024			Colorado Rapids	1 – 1	2 – 2	Major League Soccer
722.	13 kwietnia 2024	Kansas City, Stany Zjednoczone		Sporting Kansas City	1 – 2	2 – 3
723. 724.	20 kwietnia 2024	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone		Nashville SC	1 – 1 3 – 1	3 – 1
725. 726.	27 kwietnia 2024	Foxborough, Stany Zjednoczone		New England Revolution	1 – 1 1 – 2	1 – 4
727.	4 maja 2024	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone		New York Red Bulls	2 – 1	6 – 2
728.	29 maja 2024			Atlanta United FC	1 – 2	1 – 3
729.	1 czerwca 2024			St. Louis City SC	1 – 1	3 – 3
730. 731.	14 września 2024			Philadelphia Union	1 – 1 2 – 1	3 – 1
732.	28 września 2024			Charlotte FC	1 – 1	1 – 1
733. 734.	2 października 2024	Columbus, Stany Zjednoczone		Columbus Crew	0 – 1 0 – 2	2 – 3
735. 736. 737.	20 października 2024	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone		New England Revolution	4 – 2 5 – 2 6 – 2	6 – 2
738.	9 listopada 2024			Atlanta United FC	2 – 2	2 – 3	MLS Cup Playoffs 2024
739.	19 lutego 2025	Kansas City, Stany Zjednoczone		Sporting Kansas City	0 – 1	0 – 1	Puchar Mistrzów CONCACAF
740.	25 lutego 2025	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone			1 – 0	3 – 1
741.	13 marca 2025	Kingston, Jamajka		Cavalier FC	0 – 2	0 – 2
742.	16 marca 2025	Atlanta, Stany Zjednoczone		Atlanta United FC	1 – 1	1 – 2	Major League Soccer
743.	29 marca 2025	Fort Lauderdale, Stany Zjednoczone		Philadelphia Union	2 – 0	2 – 1
744.	6 kwietnia 2025			Toronto FC	1 – 1	1 – 1
745. 746.	9 kwietnia 2025			Los Angeles FC	1 – 1 3 – 1	3 – 1	Puchar Mistrzów CONCACAF