Karłowatość przysadkowa

W poniższym artykule temat Karłowatość przysadkowa zostanie szczegółowo i wyczerpująco omówiony. Karłowatość przysadkowa to temat, który wzbudził duże zainteresowanie w różnych obszarach, a jego znaczenie w ostatnich latach rośnie. W tym artykule przeanalizowane zostaną różne aspekty związane z Karłowatość przysadkowa, od jego pochodzenia i ewolucji po konsekwencje dla obecnego społeczeństwa. Zostanie przeprowadzony przegląd różnych perspektyw i podejść zaproponowanych wokół Karłowatość przysadkowa, aby zaoferować wszechstronną i zaktualizowaną wizję tego tematu. Ponadto zbadane zostaną wyzwania, jakie obecnie stwarza Karłowatość przysadkowa, oraz zaoferowane zostaną możliwe strategie i rozwiązania, które pozwolą skutecznie im sprostać.

Karłowatość przysadkowa (łac. nanosomia pituitaria) – choroba endokrynologiczna związana ze zmniejszonym wydzielaniem przez przysadkę mózgową hormonu wzrostu (somatotropiny) oraz gonadotropin. Skutkiem choroby jest niedobór wzrostu i hipogonadyzm[1][2]. Leczy się ją podając hormon wzrostu w formie codziennych zastrzyków[3].

Przypisy

  1. Wojciech Zgliczyński: Niedoczynność przysadki. W: Interna Szczeklika 2019. Piotr Gajewski (red). Kraków: Medycyna Praktyczna, 2019, s. 1287–1292. ISBN 978-83-7430-591-4.
  2. Jerzy Stachura, Wenancjusz Domagała, Patologia znaczy słowo o chorobie. Tom II., Kraków: Polska Akademia Umiejętności, 2009, s. 1098, ISBN 978-83-60184-02-8.
  3. Omnitrope roztwór do wstrzykiwań - działanie, dawkowanie, cena, refundacja | Medycyna Praktyczna , www.mp.pl .