Frederick Banting
W tym artykule szczegółowo zbadamy temat Frederick Banting, analizując jego pochodzenie, wpływ na społeczeństwo i jego dzisiejsze znaczenie. Frederick Banting jest tematem zainteresowań od wielu lat, a jego znaczenie ewoluowało z biegiem czasu. Dzięki połączeniu badań historycznych i bieżących analiz sprawdzimy, jak Frederick Banting wpłynął na różne aspekty życia i jak jest nadal aktualny. Ponadto zajmiemy się różnymi perspektywami i opiniami, które istnieją wokół Frederick Banting, w celu zapewnienia kompletnej i wzbogacającej wizji na ten temat. Dołącz do nas w tej podróży pełnej eksploracji i odkrywania Frederick Banting!
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci |
21 lutego 1941 |
| Pełne imię i nazwisko |
Frederick Grant Banting |
| Specjalność: fizjologia, chirurgia | |
| Alma Mater | |
| Uczelnia |
University of Toronto |
| |
| Odznaczenia | |
 
| |
| Nagrody | |
Sir Frederick Grant Banting (ur. 14 listopada 1891 w Alliston, Ontario, zm. 21 lutego 1941 w pobliżu miasta Musgrave Harbour, Dominium Nowej Fundlandii) – kanadyjski chirurg i fizjolog, odkrywca insuliny, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny.
Życiorys
Studiował medycynę na University of Toronto. W czasie I wojny światowej służył w kanadyjskim korpusie medycznym i walczył we Francji. W 1918 został ranny w bitwie pod Cambrai, a w 1919 odznaczony Krzyżem Wojskowym za dzielność w czasie działań bojowych[1][2]. Po wojnie dokończył studia i pracował jako lekarz; prowadził prywatną praktykę oraz współpracował ze szpitalem dziecięcym w Toronto[1][3]. Był także wykładowcą na University of Toronto. Od 1921 prowadził w Toronto badania w instytucie naukowym kierowanym przez Johna Macleoda[3][4].
Zajmował się działaniem hormonu wytwarzanego w trzustce zwierzęcej. W 1922 wspólnie z asystentem Charlesem Bestem odkrył insulinę, co wkrótce okazało się przełomem w leczeniu cukrzycy[3][4].
W 1923 za odkrycie insuliny otrzymał Nagrodę Nobla. Razem z nim wyróżniono nagrodą jego zwierzchnika z instytutu, Johna Macleoda[1][5], natomiast pominięto Besta. W tej sytuacji Banting dobrowolnie podzielił się premią pieniężną z Nagrody Nobla ze swoim asystentem[2][5]. W 1934 został Kawalerem Komandorem Orderu Imperium Brytyjskiego (KBE) wraz z nadaniem mu przez króla Anglii Jerzego V tytułu szlacheckiego[1][2][5].
W czasie II wojny światowej służył jako oficer łącznikowy między brytyjską i północnoamerykańską służbą medyczną. W lutym 1941 zginął w katastrofie lotniczej na Nowej Fundlandii[1][2][5].
Przypisy
- ↑ a b c d e Frederick G. Banting – Biographical , The Nobel Prize (ang.).
- ↑ a b c d Banting, Sir Frederick Grant, A Dictionary of Scientists, Oxford University Press, 2003, ISBN 978-0-19-172683-5 (ang.).
- ↑ a b c Wulf von Bonin, Erich Bagge, Robert Herrlinger, Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1969, s. 225 (pol.).
- ↑ a b Tadeusz Nowak (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 36, ISBN 83-7227-109-7 (pol.).
- ↑ a b c d Frederick Banting Biography , Encyclopedia of World Biography (ang.).
- PWN: 3874157
- Britannica: biography/Frederick-Banting
- The Canadian Encyclopedia: sir-frederick-grant-banting
- Treccani: sir-frederick-grant-banting
- Universalis: frederick-grant-banting
- БРЭ: 861307
- NE.se: frederick-g-banting
- SNL: Frederick_Grant_Banting
- VLE: frederick-grant-banting
- Catalana: 0007331
- DSDE: Frederick_G._Banting
- Hrvatska enciklopedija: 5758