Walter Rudolf Hess
Dzisiaj chcę porozmawiać o Walter Rudolf Hess. Walter Rudolf Hess to temat, który od lat interesuje wiele osób. Było to przedmiotem debat, badań i analiz przy wielu okazjach, a jego znaczenie nie maleje. Walter Rudolf Hess to temat, który wpływa na ludzi w każdym wieku, płci i kulturze, a jego wpływ rozciąga się na wiele obszarów codziennego życia. W tym artykule zbadamy różne aspekty Walter Rudolf Hess, jego znaczenie i konsekwencje, jakie ma dla ogółu społeczeństwa. Mam nadzieję, że ten artykuł będzie miał charakter informacyjny i pomoże Ci lepiej zrozumieć ten temat.
| |
| Państwo działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| profesor | |
| Specjalność: fizjologia, chirurgia, okulistyka | |
| Alma Mater | |
| Nagrody | |
Walter Rudolf Hess (ur. 17 marca 1881 w Frauenfeld[1], zm. 12 sierpnia 1973 w Asconie w dystrykcie Locarno[1]) – szwajcarski fizjolog, chirurg i okulista, laureat nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny w roku 1949 za mapowanie obszarów mózgu odpowiedzialnych za kontrolowanie organów wewnętrznych[2][1].
Pochodził z rodziny inteligenckiej[3]. Pobierał nauki na kilku uczelniach[3]. Dyplom uzyskał na Uniwersytecie w Zurychu w 1906[3][2]. Po zakończeniu edukacji praktykował w Raperswilu jako okulista[2]. W 1912 znalazł zatrudnienie w Instytucie Fizjologii Uniwersytetu w Zurychu jako asystent[2]. W 1915 przebywał przez krótki czas na Uniwersytecie w Bonn[1]. W 1916 spędził rok w szwajcarskiej armii[3]. W 1917 w Zurychu został mianowany profesorem[2]. Od 1917 do 1951 pełnił funkcję dyrektora Instytutu Fizjologii[3]. W latach 20. i 30. skierował swoje zainteresowanie naukowe w stronę autonomicznego układu nerwowego; badał też neurologiczną stronę snu[3][2]. Przeprowadzając serię eksperymentów na psach i kotach, zdołał dokładnie zmapować ich międzymózgowie, wskazując rejony odpowiedzialne za konkretne stany, zachowania i emocje[2][3]. Za osiągnięcia w dziedzinie mapowania międzymózgowia otrzymał w 1949 nagrodę Nobla[2]. Nagrodę tę otrzymał wspólnie z António Egasem Monizem[1]. Odkrycia Hessa okazały się później przydatne w terapii choroby Parkinsona i innych przypadłości[2].
Przypisy
- ↑ a b c d e Walter Rudolf Hess, Encyclopædia Britannica (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i Walter Rudolf Hess Nobel Prize in Physiology/Medicine 1949 , uzh.ch (ang.).
- ↑ a b c d e f g Marc A. Shampo, Robert A. Kyle, David P. Steensma, Walter Hess—Nobel Prize for Work on the Brain, „Mayo Clinic Proceedings”, 86 (10), 2011, e49, DOI: 10.4065/mcp.2011.0560, PMID: 22069789, PMCID: PMC3184029 (ang.).
