Emil Adolf von Behring

Wygląd przypnij ukryj Emil Adolf von Behring
Ilustracja
Państwo działania

Cesarstwo Niemieckie

Data i miejsce urodzenia

15 marca 1854
Hansdorf

Data i miejsce śmierci

31 marca 1917
Marburg

profesor
Specjalność: bakteriologia
Alma Mater

Barts and The London School of Medicine and Dentistry

Uczelnia

Uniwersytet Marcina Lutra w Halle i Wittenberdze

Odznaczenia
Order Gryfa (Meklemburgia)
Nagrody

Nagroda Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny

Emil Adolf von Behring (ur. 15 marca 1854 w Hansdorfie (ob. Ławice), zm. 31 marca 1917 w Marburgu) – niemiecki bakteriolog, uważany za jednego z twórców immunologii, laureat pierwszej Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny w 1901 roku.

Życiorys

Urodził się we wsi Hansdorf (obecnie Ławice w gminie Iława) w wielodzietnej rodzinie nauczyciela (był piątym z trzynaściorga dzieci). Ukończył gimnazjum w Olsztynku, studia medyczne w Berlinie, w Akademii Wojskowej. Był m.in. asystentem Roberta Kocha. Od 1895 roku był profesorem Uniwersytetu w Halle oraz Instytutu Terapii Doświadczalnej w Marburgu.

Razem z Japończykiem Shibasaburo Kitasato opracował surowice antytoksyczne przeciwbłonicze i przeciwtężcowe (1890), rozpowszechnił swoje prace organizując jedną z największych w Europie wytwórni surowic i szczepionek „Behring-Werke” w Marburgu. Za prace nad seroterapią, przede wszystkim zaś za zastosowanie seroterapii w walce z błonicą (dyfterytem), został laureatem pierwszej Nagrody Nobla z medycyny w 1901 roku. Komitet Noblowski w uzasadnieniu podjął próbę oceny znaczenia pracy von Behringa, dodając do uzasadnienia słowa: dzięki (pracom von Behringa) otwarta została nowa droga dla medycyny, a lekarze otrzymali ważną broń w walce przeciw chorobie i śmierci.

W grudniu 1896 Behring ożenił się z dwudziestoletnia Elzą Spinolą (1876-1936), córką Bernarda Spinoli, dyrektora szpitala w Berlinie oraz jego żony, Elizy Spinoli, z domu Bendix. Behringowie mieli sześciu synów. Miesiąc miodowy spędzili w willi „Behring” na Capri w 1897 roku, gdzie posiadali dom letni. W latach 1909–1911 w willi mieszkał Maksim Gorki.

Nazwisko Behringa przetrwało w nazwach takich firm jak Dade Behring (zajmującej się diagnostyką kliniczną, obecnie część Siemens), CSL Behring (wytwórcy leków na bazie surowicy) oraz w nazwie nagrody jego imienia przyznawanej przez uniwersytet w Marburgu; najbardziej prestiżowej nagrody w dziedzinie medycyny w Niemczech. Nazwiskiem naukowca została nazwana planetoida (65685) Behring.

Publikacje

Przypisy

  1. ↑ a b c TadeuszT. Nowak TadeuszT. (red.), Oksfordzki słownik biograficzny, Warszawa: Bertelsmann Media, 1999, s. 45, ISBN 83-7227-109-7 .
  2. ↑ Tomasz Darmochwał, Marek Jacek Rumiński: Warmia Mazury, przewodnik. Białystok: Agencja TD, 1996. ISBN 83-902165-0-7, s. 31–33.
  3. ↑ a b c Wulf vonW. Bonin Wulf vonW., ErichE. Bagge ErichE., RobertR. Herrlinger RobertR., Laureaci nagrody Nobla. Chemia, fizyka, medycyna, wyd. I, Warszawa: Wydawnictwo Iskry, 1969, s. 218  (pol.).

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Laureaci Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii lub medycyny
XX wiek
XXI wiek

Nobel

Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: