W dzisiejszym świecie Andrzej Lipski (biskup) staje się coraz ważniejszy w różnych obszarach społeczeństwa. Zarówno w świecie pracy, jak i osobistym, Andrzej Lipski (biskup) wywarł znaczący wpływ, generując zmiany i transformacje w sposobie, w jaki współdziałamy z otoczeniem. Od momentu pojawienia się Andrzej Lipski (biskup) wywarł wpływ na sposób, w jaki podchodzimy do różnych problemów i wyzwań, przed i po, stając się istotnym elementem codziennego życia milionów ludzi na całym świecie. W tym artykule zbadamy fundamentalną rolę, jaką odgrywa Andrzej Lipski (biskup) w naszym życiu, analizując jego wpływ na codzienne aspekty i ogólnie na społeczeństwo.
![]() | ||
| ||
Data i miejsce urodzenia |
1572 | |
---|---|---|
Data i miejsce śmierci |
4 września 1631 | |
Miejsce pochówku | ||
Biskup krakowski | ||
Okres sprawowania |
1630–1631 | |
Biskup włocławski | ||
Okres sprawowania |
1623–1630 | |
Wyznanie | ||
Kościół | ||
Nominacja biskupia |
20 lutego 1617 | |
Sakra biskupia |
brak danych |
Andrzej Lipski herbu Grabie, (ur. 1572 w Ruskim Rzeplinie koło Lubaczowa, zm. 4 września 1631 w Krakowie) – biskup łucki (1617), włocławski (1623) i krakowski (od 2 grudnia 1630), podkanclerzy koronny od 1618, kanclerz wielki koronny w latach 1620-1625, scholastyk płocki, kanonik płockiej kapituły katedralnej[1], kanonik krakowski i sandomierski, administrator diecezji krakowskiej w 1616 roku[2], sekretarz królewski w latach 1599-1616, pisarz kancelarii mniejszej koronnej w latach 1595-1599[3], prawnik i historyk, kanclerz królowej Konstancji Habsburżanki[4].
Ojciec Jan herbu Grabie, wyznania ewangelickiego, matka Regina z Siemiakowskich. Wychowany w rodzinie ewangelicko-reformowanej. Po naukach odebranych w Polsce udał się za granicę. Wyższe studia prawnicze rozpoczął w różnowierczej Akademii w Strasburgu (później studiował też w Heidelbergu), gdzie w roku 1592 wystąpił z obroną pewnej tezy prawniczej. Zaraz potem przeszedł na katolicyzm. Latem roku 1596, przy poparciu P. Tylickiego otrzymał stanowisko pisarza kancelarii królewskiej oraz asesora sądów królewskich. W 1599 przyjął święcenia kapłańskie. Jako sekretarz królewski (od 1601), był posłem na sejm Rzeszy w Ratyzbonie i pełnił różne funkcje dyplomatyczne. W roku 1602 wyjechał do Rzymu, gdzie 14 kwietnia 1605 otrzymał doktorat prawa rzymskiego i kanonicznego oraz zapoczątkował swe prace dziejopisarskie. Po powrocie do Polski był kustoszem gnieźnieńskim i płockim, kanonikiem i scholastykiem krakowskim, w 1617 biskupem łuckim, w 1618 podkanclerzym, w 1620 (po śmierci Stanisława Żółkiewskiego) kanclerzem koronnym, w 1623 przeniesiony na biskupstwo kujawskie, w 1630 otrzymał biskupstwo krakowskie.
W 16 20 r. nabył Chocz, z którego następnie usunął dysydentów (braci czeskich) i w którym ufundował klasztor reformatów oraz kolegiatę[5]. Autor podręczników i ksiąg prawniczych oraz historii panowania Zygmunta III Wazy. Fundator klasztoru OO Reformatów we Włocławku. Ingres do katedry wawelskiej odbył 28 kwietnia 1631. Sprzyjał jezuitom w sporach przeciwko Akademii Krakowskiej. W katedrze wawelskiej przebudował kaplicę pw. św. Macieja i Mateusza (dziś zwaną kaplicą Lipskich), w której został pochowany po śmierci 4 września 1631 roku.