Anastazy IV
W tym artykule poruszony zostanie temat Anastazy IV, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne obszary społeczeństwa. Od Anastazy IV wywołuje debaty i refleksje w tak różnorodnych obszarach, jak polityka, ekonomia, nauka, kultura i technologia. Nie ma wątpliwości, że Anastazy IV naznaczył przed i po sposobie, w jaki odnosimy się do otaczającego nas świata. Na tych stronach zostaną przeanalizowane różne perspektywy, studia i badania, które pozwolą nam pogłębić nasze dzisiejsze zrozumienie Anastazy IV i jego wpływu.
| Corrado Demetri della Suburra | |
| Papież Biskup Rzymu | |
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
12 lipca 1153–3 grudnia 1154 |
| Prior episcoporum ac omnium cardinalium | |
| Okres sprawowania |
1137–29 maja 1138, kwiecień 1139–12 lipca 1153 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
najpóźniej 21 lutego 1114 |
| Nominacja biskupia |
najpóźniej 17 marca 1128 |
| Sakra biskupia |
przed 7 maja 1128 |
| Kreacja kardynalska |
najpóźniej 21 lutego 1114 |
| Kościół tytularny |
Kardynał-prezbiter S. Pudenziana (21 lutego 1114?), kardynał-biskup Sabiny (17 marca 1128?) |
| Pontyfikat |
12 lipca 1153 |
Anastazy IV (łac. Anastasius IV, właśc. Corrado Demetri della Suburra ur. w Rzymie, zm. 3 grudnia 1154 tamże[1]) – papież, którego pontyfikat przypadał na okres od 12 lipca 1153 do 3 grudnia 1154[1].
Życiorys
Był Rzymianinem z dzielnicy Suburra[1], synem Benedetto. Należał prawdopodobnie do, mającej greckie korzenie, rodziny Demetri. Corrado wybrał karierę duchowną, jednak o jego pierwszych 40 latach życia wiadomo bardzo niewiele. W starszej historiografii przypuszczano, że był opatem St. Ruf w Awinionie, ale w toku dalszych badań pogląd ten obalono. Najpóźniej 21 lutego 1114 roku papież Paschalis II mianował go kardynałem-prezbiterem św. Pudencjany[1]. W 1127 był legatem Honoriusza II na Montecassino; prawdopodobnie w nagrodę za wypełnienie tej misji Honoriusz II mianował go kardynałem-biskupem Sabiny (1128)[2]. Podpisywał bulle papieskie między 25 lutego 1114 a 13 czerwca 1153. Uczestniczył w papieskich elekcjach w styczniu 1118, w 1119, w grudniu 1124, w lutym 1130, we wrześniu 1143, w marcu 1144, lutym 1145 i lipcu 1153. Popierał Innocentego II podczas schizmy Anakleta II, był jego wikariuszem w Italii 1130-37, gdy papież musiał uciekać do Francji[1]. Blisko współpracował z papieżem Eugeniuszem III – trzykrotnie zastępował go jako wikariusz podczas jego nieobecności w Rzymie (1145, 1147-1149 i 1150-1152/53)[1]. W chwili wyboru na papieża był prawdopodobnie najstarszym członkiem Kolegium Kardynałów[2].
Jako papież prowadził pojednawczą politykę wobec rzymskiej komuny miejskiej, dzięki czemu mógł bez przeszkód rezydować w Rzymie[1]. Przyznał nowe przywileje zakonowi joannitów i załagodził spór z Fryderykiem Barbarossą dotyczący obsady arcybiskupstwa w Magdeburgu[1]. Zakończył także długotrwały konflikt o obsadę arcybiskupstwa York w Anglii, zatwierdzając, wbrew stanowisku cystersów, arcybiskupa Wilhelma Fitzherberta[1]. W listopadzie 1154 uroczyście podejmował w Rzymie kardynała Nicholasa Breakspeare'a, który powrócił z legacji w Skandynawii, gdzie zreformował organizację kościelną, tworząc metropolię w Nidaros[1]. Anastazy IV zatwierdził jego decyzje, a niedługo potem zmarł. Jego następcą został właśnie Nicholas Breakspeare jako Hadrian IV.
Przypisy
Bibliografia
- Ian Stuart Robinson, The Papacy 1073-1198. Continuity and Innovation, Cambridge University Press 1990
- Kazimierz Dopierała, Księga papieży, Wyd. Pallotinum, Poznań 1996
- Johannes Mathias Brixius, Die Mitglieder des Kardinalkollegiums von 1130-1181, Berlin 1912
- Rudolf Hüls, Kardinäle, Klerus und Kirchen Roms: 1049-1130, Tybinga 1977
- Pope Anastasius IV. Catholic Encyclopedia. . (ang.).
