Niccolò Caracciolo

W tym artykule poruszony zostanie temat Niccolò Caracciolo, który w ostatnich latach zyskał na znaczeniu ze względu na jego wpływ na różne aspekty społeczeństwa. Od postępu technologicznego po zmiany w dynamice pracy, Niccolò Caracciolo wywołał duże zainteresowanie i debatę wśród ekspertów i ogółu społeczeństwa. W tym kontekście zostanie przeanalizowany wpływ Niccolò Caracciolo w różnych kontekstach, a także jego krótko- i długoterminowe implikacje. Zbadane zostaną również przyszłe perspektywy dotyczące Niccolò Caracciolo i tego, jak będzie on nadal wpływać na nasze środowisko.

Niccolò Caracciolo

Kardynał prezbiter
Data i miejsce urodzenia	8 listopada 1658 Villa Santa Maria
Data i miejsce śmierci	7 lutego 1728 Kapua
Arcybiskup Kapui
Okres sprawowania	1703–1728
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	6 czerwca 1700
Kreacja kardynalska	16 grudnia 1715 Klemens XI
Kościół tytularny	Santi Silvestro e Martino ai Monti
Multimedia w Wikimedia Commons

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	6 czerwca 1700
Konsekrator	Fabrizio Paolucci
Współkonsekratorzy	Lorenzo Corsini Tommaso Ruffo
Współkonsekrowani biskupi Georg Xaver Marotti 1713

Niccolò Caracciolo (ur. 8 listopada 1658 w Villa Santa Maria, zm. 7 lutego 1728 w Kapui) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 8 listopada 1658 roku w Villa Santa Maria, jako syn Filippa Caracciolo i Zenobii del Giudice^[1]. Studiował na Uniwersytecie Neapolskim, gdzie uzyskał doktorat utroque iure, a następnie został referendarzem Trybunału Obojga Sygnatur^[1]. 10 maja 1700 roku został tytularnym arcybiskupem Tesalonik, a 6 czerwca przyjął sakrę^[2]. W tym samym roku został nuncjuszem w Toskanii, a trzy lata później został arcybiskupem Kapui^[2]. W latach 1712–1715 pełnił funkcję wiceregenta Rzymu^[1]. 16 grudnia 1715 roku został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny Santi Silvestro e Martino ai Monti^[2]. Zmarł 7 lutego 1728 roku w Kapui^[1].

Przypisy

1. ↑ ^{a b c d} Niccolò Caracciolo. The Cardinals of the Holy Roman Church. . (ang.).
2. ↑ ^{a b c} Niccolò Caracciolo. catholic-hierarchy.org. . (ang.).

• p
• d
• e

Wikariusze generalni Rzymu

Wikariusze przed 1558

Giovanni Marsicano (1106/1107) Pietro Senex (1115, 1117–1120) Corrado Demetri (1130–1137[A]) Gregorio Centu (1160) Juliusz (1161–1164) Giovanni da Sutri (1164–1165, 1177) Walter (1167–1168) Gerardo (1184–1188) Ottaviano di Paoli (1198) Pietro Gallocia (1206) Pietro Sasso (1217) Romano Bonaventura (1236) Giacomo Pecoraria (1238) Stefano Conti (1245–1251) Riccardo Annibaldi (1252) Tommaso Fusconi di Berta (1260) Giovanni Colonna (1262) Tommaso da Lentini (1264) Aldobrandino Cavalcanti (1272) Latino Malabranca Orsini (1279) Bartolomeo di Grosseto (1288) Giovanni di Iesi (1290, 1295) Salvo di Recanati (1291) Lamberto di Veglia (1296) Alemanno di Tiro e Oristano (1299) Ranuccio di Cagliari (1301) Niccolò Alberti (1302) Giovanni di Osimo (1303) Giacomo di Sutri (1303) Guittone Farnese (1307) Isnardo Tacconi (1309) Ruggero da Casole (1313) Giovanni di Nepi (1317) Andrea di Terracina (1322, 1325) Angelo Tignosi (1324, 1325) Giovanni Pagnotta (1334, 1335) Nicola Zucci (1341) Raimondo di Rieti (1343) Ponzio di Orvieto (1348, 1349) Giovanni di Orvieto (1361) Pietro Boerio (1365) Giacomo di Muti (1369) Luca Gentili Ridolfucci (1375) Stefano Palosi (1380) Gabriele Gabrieli (1383) Lorenzo Corvini (1389) Giovanni di San Paolo fuori le Mura (1392) Francesco Scaccani (1394, 1399) Paolo di Francesco di Roma (1405, 1407) Francesco di San Martino (1411) Giacomo Isolani (1414–1418) Sante di Tivoli (1420, 1421, 1424) Nicola Lazzaro di Guinigi (1427) Daniele Gari Scotti (1431) Gasparre di Diano (1431) Stefano di Volterra (1434) Genesio di Cagli (1435) Andrea di Osimo (1437) Giosuè Mormile (1441) Onofrio Francesco (1444) Roberto Cavalcanti (1447, 1448) Berardo Eroli (1449) Francesco de Lignamine (1458, 1459) Giovanni Neroni (1461, 1462) Nicola Trevisano (1479, 1487) Leonardo di Albenga (1485) Giacomo Botta (1486, 1489) Jaime Serra i Cau (1492, 1494) Pietro Gamboa (1501) Pietro Accolti (1505) Domenico Giacobazzi (1511) Andrea Giacobazzi (1520) Paolo Capizucchi (1521) Bartolomeo Guidiccioni (1539) Pomponio Cecci (1540) Filippo Archinto (1542) Ludovico Beccadelli (1554) Pietro di Lucera (1555) Virgilio Rosario (1555)

Wikariusze od 1558

Virgilio Rosario (1558–1559) Giacomo Savelli (1560–1587) Girolamo Rusticucci (1588–1603) Camillo Borghese (1603–1605) Girolamo Pamphili (1605–1610) Giovanni Garzia Millini (1610–1629) Marzio Ginetti (1629–1671) Paluzzo Paluzzi Altieri degli Albertoni (1671) Gaspare Carpegna (1671–1714) Niccolò Caracciolo (1715–1717) Giandomenico Paracciani (1717–1721) Fabrizio Paolucci (1721–1726) Prospero Marefoschi (1726–1732) Giovanni Antonio Guadagni OCD (1732–1759) Antonio Erba-Odescalchi (1759–1762) Marcantonio Colonna (1762–1793) Andrea Corsini (1793–1795) Giulio Maria della Somaglia (1795–1818) Lorenzo Litta (1818–1820) Annibale della Genga (1820–1823) Giacinto Placido Zurla (1824–1834) Carlo Odescalchi (1834–1838) Giuseppe della Porta Rodiani (1838–1841) Costantino Patrizi Naro (1841–1876) Raffaele Monaco La Valletta (1876–1884) Lucido Maria Parocchi (1884–1899) Domenico Jacobini (1899–1900) Pietro Respighi (1900–1913) Basilio Pompilj (1913–1931) Francesco Marchetti Selvaggiani (1931–1951) Clemente Micara (1951–1965) Luigi Traglia (1965–1968) Angelo Dell’Acqua (1968–1972) Ugo Poletti (1973–1991) Camillo Ruini (1991–2008) Agostino Vallini (2008–2017) Angelo De Donatis (2017–2024) Baldassare Reina (2024-)

1. ↑ urząd sprawował jeszcze trzykrotnie: w 1145, 1147–1149 i 1150–1152

Kontrola autorytatywna (osoba):

• ISNI: 0000000062351923
• VIAF: 89068159, 88156010069149582643
• GND: 1180345983
• SBN: BVEV087623
• PLWABN: 9810646646205606