Mickey Rourke

Wygląd przypnij ukryj Mickey Rourke
Ilustracja
Mickey Rourke na Tribeca Film Festival (2009)
Imię i nazwisko

Philip Andre Rourke Jr.

Data i miejsce urodzenia

16 września 1952
Schenectady

Zawód

aktor, scenarzysta, bokser

Współmałżonek

Debra Feuer (1981–1989; rozwód)
Carré Otis (1992–1998; rozwód)

Lata aktywności

od 1979

Mickey Rourke, właśc. Philip Andre Rourke Jr. (ur. 16 września 1952 w Schenectady) – amerykański aktor i scenarzysta, także bokser.

Życiorys

Wczesne lata

Urodził się w Schenectady w stanie Nowy Jork w konserwatywnej rodzinie rzymskokatolickiej o korzeniach irlandzko-francuskich i niemieckich jako jedno z trojga dzieci Ann Rourke i dozorcy Philipa Andre Rourke’a Sr., który amatorsko trenował kulturystykę. Miał starszą siostrę Patty i brata Joeya (ur. 26 czerwca 1954, zm. 6 października 2004 na raka płuca). Kiedy miał siedem lat, jego ojciec opuścił rodzinę. Niedługo później wraz z matką i dwójką rodzeństwa wyprowadził się do Liberty City, dzielnicy w północno-zachodnim Miami na Florydzie. W dzieciństwie zadawał się z ulicznymi chuliganami. W 1963 jego matka wyszła ponownie za mąż za Gene’a Addisa, policjanta i ojca pięciu synów z poprzedniego małżeństwa, z którym później się rozwiodła.

Boks amatorski

Uczył się samoobrony w Boys Club of Miami, należał do klubu bokserskiego Gritty. W wieku 12 lat wygrał swój pierwszy pojedynek bokserski w wadze do 118 funtów. W latach 1968–1971 jako bokser amator stoczył cztery zwycięskie walki, w 1971 zdobył Złote Rękawice na Florydzie, jednak doznał dwóch kontuzji i zrezygnował z dalszej kariery na ringu.

Początki kariery aktorskiej

W 1971, jako uczeń w Miami Beach Senior High School w Miami Beach na Florydzie, grał niewielką rolę aktorską w szkolnym przedstawieniu The Serpent. Do tej samej szkoły uczęszczał aktor Andy García, występujący z Rourke w drużynie baseballowej pod kierunkiem trenera J. Stanleya „Skipa” Bertmana. Wkrótce po tym, jak tymczasowo zrezygnował z boksu, przyjaciel z Uniwersytetu Miami opowiedział mu o sztuce Jeana Geneta Ścisły nadzór, którą reżyserował i o tym, jak mężczyzna grający rolę Zielonookiego zrezygnował, Rourke w wieku 19 lat dostał tę rolę i natychmiast zafascynował się aktorstwem. Pożyczył 400 dol. od swojej siostry, zamieszkał w Greenwich Village, nowojorskiej dzielnicy artystów i podjął kurs aktorski Lee Strasberg Institute. W tym czasie pracował m.in. jako kelner i ochroniarz w klubie nocnym, a później dorabiał także przy parkowaniu samochodów i kopaniu rowów. W tym okresie po raz pierwszy zetknął się z narkotykami, paląc marihuanę. Dzień przed egzaminem do Actors Studio trenerka aktorstwa Sandra Seacat zmotywowała Rourke’a do odnalezienia ojca, z którym był w separacji przez ponad 20 lat; mężczyzna w następnym roku zapił się na śmierć. Podczas swojego występu w talk-show Za drzwiami Actors Studio gospodarz James Lipton ujawnił, że Rourke został wybrany do Actors Studio w swoim pierwszym przesłuchaniu, które według Elii Kazana było „najlepszym przesłuchaniem od 30 lat”.

W 1978 przeniósł się do Los Angeles i zadebiutował na dużym ekranie jako szeregowiec Reese w komedii wojennej Stevena Spielberga 1941 (1979) u boku Dana Aykroyda i Johna Belushiego. Potem wystąpił w teledramacie ABC Miasto w strachu (City in Fear, 1980) w roli maniakalnego zabójcy, z udziałem Perry’ego Kinga, westernie Michaela Cimino Brama nieba (Heaven's Gate, 1980) z Jeffem Bridgesem, Johnem Hurtem, Krisem Kristoffersonem, Christopherem Walkenem, Isabelle Huppert i Terrym O’Quinnem, dramacie telewizyjnym CBS Gwałt i małżeństwo: Sprawa Rideout (Rape And Marriage – The Rideout Case, 1980) z Lindą Hamilton, jako mąż oskarżony o zabójstwo żony oraz dreszczowcu Żar ciała (Body Heat, 1980), jako młody piromaniak u boku Kathleen Turner i Williama Hurta. Rola Boogiego w tragikomedii Barry’ego Levinsona Diner (1982) przyniosła mu nagrodę krytyków w Chicago i National Society of Film Critics.

Rourke

Niedługo później znalazł się na planie dramatu Francisa Forda Coppoli Rumble Fish (1983), w którym zagrał rolę outsidera, którego idealizują podrostki z prowincjonalnego miasteczka. Swój występ w portrecie włosko-amerykańskiej mafii Papież Greenwich Village (The Pope of Greenwich Village, 1984) zadedykował zmarłemu aktorowi, Jamesowi Haydenowi (1953-1983). Następnie wystąpił w ambitnym dramacie Nicolasa Roega Eureka (1984). Stworzył fascynujący portret ostatniego sprawiedliwego w świecie moralnego upadku, przedwcześnie posiwiałego, brutalnego i egoistycznego policjanta wywodzącego się z polskiej emigracji, samotnie walczącego w Chińskiej Dzielnicy z wszechpotężną mafią, w dramacie kryminalnym Michaela Cimino Rok smoka (Year of the Dragon, 1985). Rozgłos przyniosła mu rola eleganckiego i nowoczesnego przedsiębiorcy szukającego na próżno sensu życia w perwersji wyzbytej miłości, w kontrowersyjnym melodramacie Adriana Lyne 9 1/2 tygodnia (Nine 1/2 Weeks, 1986) z Kim Basinger o niszczącym związku erotycznym dwojga ludzi. W mrocznym thrillerze Alana Parkera Harry Angel (1987) zagrał prywatnego detektywa podejmującego się odnalezienia muzyka jazzowego, uprowadzonego z kliniki psychiatrycznej. Za kreację alkoholika-pisarza zakochanego w pijaczce (Faye Dunaway) w dramacie Ćma barowa (Barfly, 1987) był nominowany do nagrody Independent Spirit Awards.

Był na okładkach magazynów, takich jak „Vanity Fair”, „Ekran”, „Esquire”, „Film”, „GQ”, „Interview” i „Entertainment Weekly”.

W 1988 zadebiutował jako scenarzysta melodramatu sportowego Swój chłopak (Homeboy, 1988), w którym także zagrał główną rolę starzejącego się boksera Johnny’ego Walkera uzależnionego od alkoholu. W następnym rolu wywołał kontrowersje w Irlandii, gdy ujawniono, że część swoich wpływów za odtwarzaną rolę Franciszka z Asyżu w filmie Franciszek (Francesco, 1989) przekazał na finansową pomoc dla IRA; dwóch członków Parlamentu Brytyjskiego domagało się zakazu wprowadzania jego filmów w Anglii. Za postać bezwzględnego kryminalisty w dramacie kryminalnym Michaela Cimino Godziny rozpaczy (Desperate Hours, 1990) i rolę enigmatycznego milionera w melodramacie Dzika Orchidea (Wild Orchid, 1990) otrzymał nominację do Złotej Maliny dla najgorszego aktora.

Zawodowa kariera bokserska

W 1991 wrócił do boksu. Debiutancką walkę stoczył w War Memorial Auditorium w Fort Lauderdale na Florydzie, gdzie przeciwnikiem był Steve Powell. Walka zakończyła się jednogłośnym zwycięstwem Rourke (punktacja 38–37, 38–37, 39–37), po walce Mickey stwierdził: „Nie widzę dla siebie przyszłości w zawodowym boksie, ale robię to, bo dobrze się bawię”. W latach 1991–1994 stoczył osiem walk na zawodowym ringu, z sześcioma zwycięstwami (cztery przez nokaut) i dwoma remisami. Walczył na arenie międzynarodowej w krajach, w tym w Hiszpanii, Japonii i Niemczech. Podczas swojej kariery bokserskiej doznał wielu kontuzji, w tym złamanego nosa, palców u nóg i żeber, rozszczepionego języka i ściśniętej kości policzkowej. Cierpiał również na utratę pamięci krótkotrwałej. Ostatnią walkę stoczył 8 września 1994, przeciwnikiem był Sean Gibbons, walka zakończyła się remisem. Ogólny bilans walk na zawodowym ringu: 8 stoczonych walk, 2 remisy, 6 zwycięstw (5 KOs).

Lista walk

6 zwycięstw (4 nokauty, 2 przez decyzję) – 0 porażek, 2 remisy

Wynik Przeciwnik Runda / Czas Miejsce Data
Remis Stany Zjednoczone Sean Gibbons 4 Davie (Floryda) 1994-09-08
Wygrana Stany Zjednoczone Thomas McCay 3 (4) Hamburg 1993-11-20
Wygrana Stany Zjednoczone Bubba Stotts 3 (4) Joplin (Missouri) 1993-07-24
Wygrana Stany Zjednoczone Tom Bentley 1 (4) Kansas City (Missouri) 1993-03-30
Wygrana Kanada Terry Jesmer 4 Oviedo 1992-12-12
Remis Stany Zjednoczone Francisco Harris 4 Miami Beach 1992-04-25
Wygrana Stany Zjednoczone Darrell Miller 1 (4), 2:14 Tokio 1991-06-23
Wygrana Stany Zjednoczone Steve Powell 4 Fort Lauderdale 1991-05-23

Powrót do aktorstwa

Rourke na Festiwalu Filmowym w Toronto (2008)

Kandydował do roli agenta FBI Jacka Crawforda w Milczeniu owiec (1991) i boksera Butcha Coolidge’a w Pulp Fiction (1994). Nakręcił rolę w Cienkiej czerwonej linii (1998), która ostatecznie została wycięta; podziękowano mu w napisach końcowych.

W połowie lat 90. w jego karierze nastąpił kryzys – po kłótniach z reżyserami, aktorami i menedżerami nie otrzymywał większych ról i z wielkiej willi przeniósł się do małego mieszkanka. W przetrwaniu pomogli mu najbliżsi przyjaciele, łożąc na jego utrzymanie. Po kryzysie, jaki przeszedł, chciał odratować swoją karierę filmową. Pomógł mu w tym Robert Rodriguez, angażując do roli Billy’ego w dreszczowcu Pewnego razu w Meksyku: Desperado 2 (Once Upon a Time in Mexico, 2003), a następnie obsadzając w głównej roli Marva w dramacie kryminalnym Franka Millera/Rodrigueza/Quentina Tarantino Miasto grzechu (Sin City, 2005), za którą otrzymał nagrodę Saturna, nagrodę krytyków w Chicago, nagrodę irlandzkiej publiczności i Online Film Critics Society Award.

Na Festiwalu Filmowym w Wenecji w 2008 film Zapaśnik (The Wrestler, 2008) otrzymał nagrodę dla najlepszego filmu, a grający w nim główną rolę Rourke został powszechnie uznany za najlepszego aktora, mimo iż ze względu na regulamin nie otrzymał oficjalnej nagrody. Na festiwalu doszło do skandalu – przewodniczący jury, Wim Wenders, tuż po wręczeniu nagród skrytykował zasady festiwalu, według których nie można temu samemu filmowi przyznać nagród za najlepszy film i dla najlepszego aktora. W styczniu 2009 Rourke został nominowany do Oscara jako najlepszy aktor pierwszoplanowy za rolę w Zapaśniku. W tym samym miesiącu odebrał Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym. Quentin Tarantino chciał obsadzić go w Bękartach wojny (2009), ostatecznie zrezygnował z tego pomysłu.

Życie osobiste

Spotykał się z Terry Farrell. Był dwukrotnie żonaty. 31 stycznia 1981 ożenił się z aktorką Debrą Feuer. W 1989 doszło do rozwodu. 26 stycznia 1992 poślubił modelkę i aktorkę Carré Otis, rozwiedli się w 1995. W 2009 związał się z o 33 lata młodszą rosyjską modelką Anastassiją Makarenko.

Filmografia

obsada aktorska

Filmy filmy TV gry komputerowe

scenarzysta

Nagrody

Rok Nagroda Kategoria Film
2006 Nagroda Saturn Najlepszy aktor drugoplanowy Sin City: Miasto grzechu (2005)
2008 Międzynarodowy Festiwal Filmowy „Złota Pomarańcza” w Antalyi Nagroda honorowa –
2009 Złoty Glob Najlepszy aktor w filmie dramatycznym Zapaśnik (2008)
Nagroda BAFTA Najlepszy aktor pierwszoplanowy
2010 Scream Awards Najlepszy czarny charakter Iron Man 2 (2010)

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Mickey Rourke (EUA). InterFilmes.com. . (port.).
  2. ↑ Mickey Rourke. Listal. . (ang.).
  3. ↑ Mickey Rourke Bio. BuddyTV. . (ang.).
  4. ↑ Mickey Rourke – What Nationality Ancestry Race. Ethnicity of Celebs. . (ang.).
  5. ↑ Artista: Mickey Rourke (16 de Setembro de 1952). Filmow. . (port.).
  6. ↑ Joey A. Rourke (1954-2004). Find A Grave Memorial. . (ang.).
  7. ↑ Krzysztof Logan Tomaszewski: Supergwiazdy na walizkach. Polska Oficyna Wydawnicza Logan, 1993, s. 46. ISBN 83-900770-1-9.
  8. ↑ a b Krzysztof Logan Tomaszewski: Supergwiazdy na walizkach. Polska Oficyna Wydawnicza Logan, 1993, s. 46. ISBN 83-900770-1-9.
  9. ↑ Mickey Rourke. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  10. ↑ Mickey Rourke Biography. TheFamousPeople. . (ang.).
  11. ↑ Carole Cadwalladr: 'I've been to hell. I'm not going back there'. „The Guardian”, 2008-11-28. . (ang.).
  12. ↑ Mickey Rourke. MYmovies.it. . (wł.).
  13. ↑ Brian Timoney: Mickey Rourke and his Dad. Brian Timoney Actors’ Studio, 2019-12-18. . (ang.).
  14. ↑ 1941 (1979). Rotten Tomatoes. . (ang.).
  15. ↑ Bruce Lawton: Mickey Rourke Biography. AllMovie. . (ang.).
  16. ↑ a b c d Mickey Rourke Awards. FamousFix.com. . (ang.).
  17. ↑ James Hayden (1953-1983). Find A Grave Memorial. . (ang.).
  18. ↑ Mickey Rourke Magazines. FamousFix. . (ang.).
  19. ↑ a b Mickey Rourke. BoxRec. . (ang.).
  20. ↑ Interview: Mickey Rourke. Scotsman.com, 2009-01-09. . (ang.).
  21. ↑ Terry Farrell w bazie Notable Names Database (ang.)
  22. ↑ Mickey Rourke Biography (1956-). Film Reference. . (ang.).
  23. ↑ Carré Otis w bazie Notable Names Database (ang.)
  24. ↑ Helen Zhao, Alexa Rae Johnson: Mickey Rourke breaks down crying while out in LA with girlfriend Anastassija Makarenko. „Daily Mail”, 2015-02-16. . (ang.).
  25. ↑ a b Mickey Rourke Awards. AllMovie. . (ang.).

Linki zewnętrzne

Złoty Glob dla najlepszego aktora w filmie dramatycznym
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039

Nagroda BAFTA dla najlepszego aktora pierwszoplanowego
1950–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Nagroda Stowarzyszenia Bostońskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Chicagowskich Krytyków Filmowych dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Toronto dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Detroit dla najlepszego aktora
Nagroda Stowarzyszenia Krytyków Filmowych Online dla najlepszego aktora
Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: