Dziś Kodeks 0229 jest tematem zainteresowania i debaty w różnych obszarach. Jego znaczenie przekroczyło granice, generując wszelkiego rodzaju opinie i stanowiska. Zarówno na polu akademickim, jak i w sferze publicznej, Kodeks 0229 przykuł uwagę specjalistów i ogółu społeczeństwa. Zjawisko to wywołało rosnące zainteresowanie zrozumieniem jego implikacji i konsekwencji, a także poszukiwaniem rozwiązań i alternatyw pozwalających skutecznie temu zaradzić. W tym artykule zbadamy różne perspektywy i podejścia związane z Kodeks 0229, aby przeanalizować jego wpływ i zaoferować pełniejszy pogląd na ten temat.
| Data powstania |
VIII wiek |
|---|---|
| Rodzaj | |
| Numer |
0229 |
| Zawartość |
Apokalipsa św. Jana 18,16-17; 19,4-6 † |
| Język | |
| Rozmiary |
11 × 23 cm |
| Typ tekstu | |
| Kategoria |
III |
| Miejsce przechowywania |
Kodeks 0229 (Gregory-Aland no. 0229) – grecki kodeks uncjalny Nowego Testamentu na pergaminie, paleograficznie datowany na VIII wiek. Rękopis przechowywany był we Florencji, uległ zniszczeniu i nie zachował się.
Do XX wieku zachowały się tylko dwie karty, z tekstem Apokalipsy św. Jana (8,16-17; 19,4-6)[1]. Oryginalne karty kodeksu miały rozmiar 11 na 23 cm[1]. Tekst pisany jest jedną kolumną na stronę, w 16 linijkach w kolumnie. Był palimpsestem, tekst dolny zapisany był w języku koptyjskim[1].
Fragment reprezentuje aleksandryjską tradycję tekstualną. Kurt Aland zaklasyfikował go do kategorii III[1], co oznacza, że jest ważny dla poznania historii tekstu Nowego Testamentu[2].
INTF datuje rękopis na VIII wiek[1][3]. Guglielmo Cavallo datował go na VII albo VIII wieku[4].
Rękopis został znaleziony w Antinoopolis (El-Sheikh Ibada) w Egipcie. W 1953 roku Giovanni Mercati wydał transkrypcję tekstu, a w 1965 roku Mario Naldini wydał jego facsimile[4].
Na listę rękopisów Nowego Testamentu wciągnął go Kurt Aland w 1953 roku, oznaczając go przy pomocy siglum 0229[5][6].
Rękopis przechowywany był w bibliotece Laurenziana (PSI 1296b) we Florencji. Został zniszczony i obecnie jest niedostępny[1][3].