Juliette Binoche

Wygląd przypnij ukryj Juliette Binoche
Ilustracja
Juliette Binoche, 2022
Data i miejsce urodzenia

9 marca 1964
Paryż

Zawód

aktorka

Lata aktywności

od 1983

podpis
Strona internetowa
Juliette Binoche na festiwalu w Cannes w 2002 Binoche i Jean Reno na 55. MFF w Cannes (2002) Juliette Binoche (2016)

Juliette Binoche (ur. 9 marca 1964 w Paryżu) – francuska aktorka filmowa, telewizyjna i teatralna. Wystąpiła w ponad 60 filmach. Laureatka m.in. Oscara, Europejskiej Nagrody Filmowej, nagrody BAFTA i jednej ze swoich dużych europejskich nagród festiwalowych za rolę drugoplanową w Angielskim pacjencie (1996). Wystąpiła m.in. w trylogii Trzy kolory, za której pierwszą część, Trzy kolory. Niebieski (1993), otrzymała kolejną nagrodę festiwalową oraz Cezara. Jest jedną z dwóch laureatek wszystkich trzech najważniejszych europejskich nagród festiwalowych.

Przebieg kariery

Jej matka, reżyserka teatralna Monique Stalens, urodziła się w Częstochowie. Jej pradziadek francuskiego pochodzenia, Henryk Stalens, kierował tam do 1939 fabryką odzieżową, a dziadek Andre ożenił się z aktorką Julią Heleną z domu Młynarczyk. Ojciec, Jean Marie-Binoche, był francuskim aktorem i rzeźbiarzem. Studiowała krótko we francuskiej narodowej Akademii Teatralnej CNSAD i nie ukończyła szkoły.

Poważniejszy debiut Juliette Binoche przypadł, gdy miala 20 lat, w filmie Les Nanas (1984). Następnie pojawiła się w kilku scenach w ówcześnie skandalizującym filmie Jean-Luca Godarda Zdrowaś Mario (1985). Jak powiedziała, spędziła na planie filmowym 6 miesięcy, a w montażu inne sceny z jej udziałem zostały wycięte. Większą rozpoznawalność przyniosła jej rola 17-latki w, debiutującym w tym samym roku, uznanym filmie Relacje rodzinne (La Vie de famille), rola ta pierwotnie napisana dla czternastolatki została przepisana, gdy reżyser był po przesłuchaniu oczarowany Binoche. W tym samym roku przypadła jej pierwsza poważniejsza główna rola w filmie Rendez-vous w reżyserii André Téchiné. Występ aktorki spotkał się z uznaniem na festiwalu w Cannes i nagrodą im. Romy Schneider.

Międzynarodową rozpoznawalność przyniósł jej występ w Nieznośnej lekkości bytu (1988) w reżyserii Philipa Kaufmana – amerykańskiej adaptacji powieści Milana Kundery. Zdobyła następnie m.in. Europejską Nagrodę Filmową za główną rolę w filmie Kochankowie na moście (1991, Les Amants du Pont-Neuf) Leosa Caraxa. Wydłużony do trzech lat okres zdjęć i produkcji tego, trapionego także problemami finansowymi, filmu spowodował, że zmuszona była odrzucić znaczące role w głośnych produkcjach takich jak Cyrano de Bergerac (1990) czy Podwójne życie Weroniki (1991).

Binoche wystąpiła kolejno m.in. w uznanych filmach Skaza (1992) Louisa Malle’a, czy Trzy kolory. Niebieski (1993) Krzysztofa Kieślowskiego. Za rolę w filmie polskiego reżysera zdobyła na festiwalu w Wenecji Puchar Volpiego i także jej rodzimego Cezara dla najlepszej aktorki. Dla filmu tego Binoche odrzuciła ofertę Stevena Spielberga, oferowana jej rola dr Ellie Sattler w Parku Jurajskim (1993) ostatecznie przypadła Laurze Dern. Aktorka była bardzo selektywna jeśli chodzi o współpracę ze Spielbergiem, odrzuciła także role w jego filmach Indiana Jones i ostatnia krucjata (1989) oraz Lista Schindlera (1993). Porażką jednak zakończył się jej występ w o rok wcześniejszych Wichrowych Wzgórzach (1992) u boku Ralpha Fiennesa, gdzie jeszcze przed premierą brytyjska prasa krytykowała fakt, że w obsadzie adaptacji klasycznej pozycji literatury angielskiej znalazła się aktorka francuska.

W 1995 aktorka wystąpiła w wysokobudżetowym Huzarze Jeana-Paula Rappeneau, adaptacji powieści pod tym samym tytułem. Był to wtedy najdroższy film w historii francuskiej kinematografii. Film odniósł na świecie sukces kasowy. Jej rola romantycznej heroiny ukierunkowała częściowo jej występy do końca tamtej dekady. W 1996 wystąpiła w, po raz pierwszy od dekady, komediowej roli w filmie Kanapa w Nowym Jorku (1996), odniósł on zarówno artystyczną, jak i komercyjną porażkę. Jednak rola Hany w, uznanym 9 Oscarami z 12 nominacji, melodramacie wojennym Angielski pacjent (1996) Anthony’ego Minghelli przyniosła jej wiele nagród i nominacji. Zdobyła m.in. Oscara i nagrodę BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej oraz Europejską Nagrodę Filmową i Srebrnego Niedźwiedzia dla najlepszej aktorki. Nominacje do najważniejszych nagród filmowych, w tym Oscara, Złotego Globu i nagrody BAFTA, przyniosła jej też główna rola Vianne Rocher w romantycznym komediodramacie Czekolada (2000) szwedzkiego reżysera Lassa Hallströma. Film odniósł sukces kasowy.

W następnych latach Binoche współpracowała z takimi reżyserami jak: Michael Haneke (Kod nieznany, 2000; Ukryte, 2005), Abel Ferrara (Maria, 2005), kolejny raz Anthony Minghella (Rozstania i powroty, 2006), czy Hou Hsiao-hsien (Podróż czerwonego balonika, 2007). W wysoko ocenianym krytycznie filmie arthouse’owym Zapiski z Toskanii (2010) autorstwa i reżyserii Irańczyka Abbasa Kiarostamiego zagrała francuską właścicielkę galerii z antykami, która spotyka w Toskanii brytyjskiego pisarza. Za swój występ otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki na 63. MFF w Cannes. Tym samym stała się jedną z dwóch aktorek – laureatek nagród na wszystkich trzech najważniejszych europejskich festiwalach, obok Amerykanki Julianne Moore.

Juliette Binoche wystąpiła następnie w takich filmach jak biografia Camille Claudel, 1915 (2013), dramacie Sils Maria (2014) czy horrorze science-fction High Life (2018). Od czasu do czasu pojawia się na deskach teatrów.

W czasie pandemii Covid–19 popularyzowała teorie podejrzewające Billa Gatesa o bezpośrednie finansowanie stworzenia wirusa w celu kontroli i śledzenia światowej populacji za pomocą szczepionki umieszczającej chip pod skórę. Odpowiadając na krytykę powiedziała: „żyjemy w świecie jednomyślności. Każdy, kto ośmieli się zadawać pytania, zostaje wrzucony do skrzynki „spisek”, co jest sposobem na jego uciszenie”.

W 2023 roku została uhonorowana w Sewilli nagrodą Goya.

Filmografia

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Family tree – Częstochowa & Juliette Binoche , web.archive.org, 3 grudnia 2013   (ang.).
  2. ↑ Redakcja, Moja babcia była Polką , Częstochowa Nasze Miasto, 13 kwietnia 2007   (pol.).
  3. ↑ Juliette Binoche Biography (1964-) , www.filmreference.com   (ang.).
  4. ↑ JulietteJ. L’Année JulietteJ., Première, t. wol. 222, wrzesień 1995, str. 83  (fr.).
  5. ↑ RichardR. Brody RichardR., Juliette Binoche: The First Act , The New Yorker, 10 marca 2011   (ang.).
  6. ↑ Cahiers du Cinema, Iss. 448, October 1991.
  7. ↑ Juliette Binoche – Biography, Movie Highlights and Photos , AllMovie   (ang.).
  8. ↑ Juliette Binoche, Encyclopædia Britannica   (ang.).
  9. ↑ KatharinaK. Blum KatharinaK., Juliette Binoche – Die unnahbare Schöne, Wilhelm Heyne, str. 119-125, ISBN 3-453-08129-3  (niem.).
  10. ↑ RebeccaR. Davis RebeccaR., RebeccaR. Davis RebeccaR., Macao Festival: Juliette Binoche Tells ‘The Truth’ About Acting , Variety, 11 grudnia 2019   (ang.).
  11. ↑ AlloCine, Pourquoi Juliette Binoche a dit trois fois „non” à Spielberg , AlloCiné   (fr.).
  12. ↑ Variety Reviews – Emily Bronte’s Wuthering Heights – Film Reviews – Festival – Review by Derek Elley , web.archive.org, 21 listopada 2012  .
  13. ↑ Pandora: Stage dive blunts James’s picking , The Independent, 22 października 2011   (ang.).
  14. ↑ JamesJ. Travers JamesJ., Le Hussard sur le toit / The Horseman on the Roof , FilmsdeFrance.com, 2003  .
  15. ↑ Sight & Sound – June 2000 , BFI.org.uk, czerwiec 2000  .
  16. ↑ Un divan à New York (1996) , MRQE.com  .
  17. ↑ Certified Copy; 2010, Romance/Drama, 1h 46m , Rotten Tomatoes  .
  18. ↑ Stars antivaccin : des coups d’éclat aux polémiques , Le Point, 29 maja 2021   (fr.).
  19. ↑ Actress Juliette Binoche honoured at Spanish Goya film awards, „Reuters”, 12 lutego 2023   (ang.).

Linki zewnętrzne

Nagroda Donostia
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Nagroda Akademii Filmowej dla najlepszej aktorki drugoplanowej
1936–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039
Europejska Nagroda Filmowa dla najlepszej aktorki europejskiej
1988-1999
2000-2019
2020-
Nagroda BAFTA dla najlepszej aktorki drugoplanowej
1968–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Cezar dla najlepszej aktorki
Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Cannes
1946-1959
1960-1979
1980-1999
2000-2019
2020-
Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki
1932–1959
1960–1989
1990–2009
od 2010
Srebrny Niedźwiedź dla najlepszej aktorki
1950-1979
1980-1999
2000-2020
Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: