Charlotte Gainsbourg

Wygląd przypnij ukryj Charlotte Gainsbourg
Ilustracja
Charlotte Gainsbourg (2010)
Imię i nazwisko

Charlotte Lucy Gainsbourg

Data i miejsce urodzenia

21 lipca 1971
Londyn

Zawód

aktorka, piosenkarka pop

Lata aktywności

od 1984

Strona internetowa
Richard Gere, Todd Haynes, Charlotte Gainsbourg i Heath Ledger na premierze filmu I’m Not There. Gdzie indziej jestem Charlotte Gainsbourg podczas koncertu Air w Melkweg, Amsterdam (2007)

Charlotte Lucy Gainsbourg (ur. 21 lipca 1971 w Londynie) – brytyjsko-francuska aktorka i piosenkarka.

Życiorys

Wczesne lata

Jest córką Jane Birkin, brytyjskiej aktorki i piosenkarki, i Serge’a Gainsbourga, francuskiego piosenkarza, aktora i reżysera. Jej babką ze strony matki była aktorka Judy Campbell, a wujem jest scenarzysta Andrew Birkin. Dzieciństwo spędziła w Paryżu, gdzie ukończyła École Active Bilingue Jeannine Manuel. Studiowała w Collège Alpin International Beau Soleil w Szwajcarii.

Kariera filmowa

Nad rozwojem jej kariery od samego początku czuwali jej rodzice. W wieku 13 lat zadebiutowała w roli Charlotte Marker, córki Margaux (Catherine Deneuve) w dramacie kanadyjskim Słowa i muzyka (Paroles et musique, 1984) u boku Christophera Lamberta i Richarda Anconiny. Jacques Doillon zaangażował ją do roli dziecka w melodramacie La Tentation d’Isabelle (1985) z Jacques’em Bonnaffé i Xavierem Deluc. W 1986, mając 15 lat, zdobyła Cezara w kategorii „Najbardziej obiecująca aktorka” za rolę Charlotte Castang w adaptacji powieści Carson McCullers Złośnica (L’effrontée, 1985). Zagrała także w filmie wyreżyserowanym przez swojego ojca Charlotte for Ever (1986), a na planie dramatu Agnès Vardy Kung – fu master (1988) jako Lucy partnerowała swojej matce. Za postać 16-letniej Janine Castang w dramacie Mała złodziejka (La Petite Voleuse, 1988) z Simonem de La Brosse i Nathalie Cardone była nominowana do Cezara.

Wystąpiła jako Camille Pelleveau w komediodramacie Bertranda Bliera Dziękuję ci, życie (Merci la vie, 1991) u boku Anouk Grinberg, Jeana Carmeta, Catherine Jacob, Jeana-Louisa Trintignanta, Gérarda Depardieu i Annie Girardot. W filmie napisanym i wyreżyserowanym przez jej wujka Andrew Birkina Cementowy ogród (The Cement Garden, 1993) wg powieści Iana McEwana Betonowy ogród zagrała 17-letnią Julie, która po śmierci matki rozpoczyna podszyty erotyzmem flirt ze swoim 15-letnim bratem. Z kolei Franco Zeffirelli powierzył jej rolę tytułową w ekranizacji powieści Charlotte Brontë Jane Eyre (1996) z udziałem Williama Hurta, Anna Paquin, Geraldine Chaplin i Joan Plowright. Kolejną nominację do Cezara dla najlepszej aktorki zdobyła jako Marie w komediodramacie Love, etc. (1996).

Zagrała Catherine Girard w dreszczowcu psychologicznym Intruz (The Intruder, 1999) z Nastassją Kinski, Molly Parker i Johnem Hannah. W 2000 otrzymała drugi w jej karierze Cezar, tym razem w kategorii „Najlepsza aktorka drugoplanowa” za rolę Milli Robin w Gwiazdkowy deser (La Bûche, 1999) z Sabine Azémą i Emmanuelle Béart. Gainsbourg regularnie występowała też w filmach reżyserowanych przez jej partnera Yvana Attala, m.in. w komedii romantycznej Moja żona jest aktorką (2001) i dramacie I żyli długo i szczęśliwie (2004).

Jej amerykańskim debiutem był dramat kryminalny Alejandro González Iñárritu 21 gramów (2003) u boku Seana Penna, Naomi Watts i Benicio del Toro. Potem wystąpiła w komedii Michaela Gondry’ego Jak we śnie (La Science des rêves, 2006) z Gaelem Garcíą Bernalem i biograficznym dramacie muzycznym Todda Haynesa I’m Not There. Gdzie indziej jestem (2007) u boku Christiana Bale.

Zagrała główną rolę w filmach duńskiego skandalisty Larsa von Triera. Odważna kreacja żony, badaczki historii czarownic w średniowieczu w dramacie psychologicznym Antychryst (2009) z Willemem Dafoe przyniosła jej nagrodę dla najlepszej aktorki na 62. MFF w Cannes. Za postać Claire w dramacie psychologicznym von Triera Melancholia (2011) z Kirsten Dunst była nominowana do Europejskiej Nagrody Filmowej. Za rolę uzależnionej od seksu Joe w dramacie erotycznym von Triera Nimfomanka (2013) została uhonorowana duńską nagrodą Bodil.

Zasiadała w jury konkursu głównego na 54. MFF w Cannes (2001).

Kariera muzyczna

W 1984 debiutowała kontrowersyjną piosenką „Lemon Incest” (Cytrynowe kazirodztwo) w duecie ze swoim ojcem. W 1986 ukazała się jej debiutncki album Charlotte for Ever, gdzie wszystkie piosenki zostały napisane przez jej ojca. W 2000 pojawił się na płycie Madonny Music w utworze „What It Feels Like for a Girl”. Długie przemówienie Gainsbourga pochodzi z filmu Cementowy ogród, który zainspirował tytuł piosenki. Utwór został ponownie zremiksowany dla pojedynczej wersji w 2001, podczas gdy w trakcie utworu powtórzył się głos Gainsbourga z filmu. Jej piosenki pojawiły się na wielu ścieżkach muzycznych filmów i płytach innych zespołów. 28 sierpnia 2006 ukazał się album 5:55, a przy jego powstawaniu pracowała m.in. z francuskim duetem Air, angielskim muzykiem Jarvisem Cockerem i producentem zespołu Radiohead – Nigelem Godrichem. 7 grudnia 2009 wydała krążek IRM, nagrany wspólnie z Beckiem.

Życie prywatne

W 1991 związała się z izraelsko-francuskim aktorem i reżyserem Yvanem Attalem, z którym ma trójkę dzieci: Bena (ur. 12 czerwca 1997), Alice (ur. 8 listopada 2002) i Joe (ur. 16 lipca 2011).

5 września 2007 została przewieziona do szpitala w Paryżu, gdzie przeprowadzono operację w związku z wykrytym u niej krwotokiem śródczaszkowym. Jej agent, Dominique Segall, za przyczynę krwotoku podał wypadek, którego doświadczyła podczas jazdy na nartach wodnych kilka tygodni wcześniej.

Dyskografia

Albumy
Tytuł Dane dot. albumu Pozycja na liście
FRA
 SWE
 AUT
 GER
 CHE
Charlotte for Ever
  • Data: 1986
  • Wydawca: Phonogram Records
 – – – – –
5:55
  • Data: 28 sierpnia 2006
  • Wydawca: Because Music
 1 57 41 38 12
IRM
  • Data: 7 grudnia 2009
  • Wydawca: Because Music
 4 46 – – 28
Stage Whisper
  • Data: 3 grudnia 2010
  • Wydawca: Because Music
 84 – – 89 –
„–” oznacza, że album nie był notowany.
Single
Tytuł Rok Pozycja na liście Album
FRA
Lemon Incest (Serge Gainsbourg i Charlotte Gainsbourg) 1984 2 Love on the Beat
The Songs That We Sing 2006 30 5:55

Filmy fabularne i seriale

Nagrody

Przypisy

  1. ↑ Personalidade: Charlotte Gainsbourg (Reino Unido). InterFilmes.com. . (port.).
  2. ↑ Charlotte Gainsbourg. Listal. . (ang.).
  3. ↑ a b Heather Phares: Charlotte Gainsbourg Biography. AllMusic. . (ang.).
  4. ↑ a b Charlotte Gainsbourg (21 de Julho de 1971). Filmow.com. . (port.).
  5. ↑ a b Charlotte Gainsbourg Pictures. FanPix.Net. . (ang.).
  6. ↑ a b c Charlotte Gainsbourg. AlloCiné. . (fr.).
  7. ↑ Festival de Cannes: Antichrist. festival-cannes.com. . . (ang.).
  8. ↑ Lydia Slater: Charlotte’s web. . (ang.).
  9. ↑ Marty Mapes (2002-07-25): Movie Habit: Interview with Charlotte Gainsbourg and Yvan Attal. Movie Habit. . . (ang.).
  10. ↑ Gala.fr: Charlotte Gainsbourg: bio de Charlotte Gainsbourg – Gala. . . (fr.).
  11. ↑ Charlotte Gainsbourg has emergency brain surgery. NME. . . (ang.).
  12. ↑ a b Charlotte Gainsbourg French Albums Chart. lescharts.com. . (ang.).
    Charlotte Gainsbourg French Singles Chart. lescharts.com. . (ang.).
  13. ↑ Charlotte Gainsbourg Swedish Albums Chart. .
  14. ↑ Charlotte Gainsbourg/Longplay-Chartverfolgung. austriancharts.at. . (niem.).
  15. ↑ Charlotte Gainsbourg/Longplay-Chartverfolgung. musicline.de. . (niem.).
  16. ↑ Charlotte Gainsbourg/Longplay-Chartverfolgung. hitparade.ch. . (niem.).
  17. ↑ Heather Phares: Charlotte Gainsbourg Stage Whisper review. allmusic.com. . (ang.).

Linki zewnętrzne

Twórczość Charlotte Gainsbourg
Filmy
Albumy
Single

Cezar dla najlepszej aktorki w roli drugoplanowej
Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Cannes
1946-1959
1960-1979
1980-1999
2000-2019
2020-
Kontrola autorytatywna (osoba):Encyklopedia internetowa: