W tym artykule zagłębimy się w fascynujący świat Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, zbadamy wszystkie istotne aspekty Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki, analizując jego implikacje w różnych obszarach. Idąc tym tropem, będziemy starali się zrozumieć jego znaczenie i ewolucję w czasie, a także jego wpływ w różnych kulturach i kontekstach. Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki stał się tematem ogólnego zainteresowania, dlatego istotne jest zgłębienie jego znaczenia i wszystkich otaczających go wymiarów. Dołącz do nas w tej podróży przez Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki i odkryjmy razem wszystko, co się z tym wiąże.
![]() Elena Cotta z Pucharem Volpiego za rolę w filmie Ulica w Palermo (2013) | |
Nagroda za |
najlepszy występ aktorki |
---|---|
Przyznający | |
Państwo | |
Lokalizacja | |
Pierwsze rozdanie |
1932 |
Puchar Volpiego dla najlepszej aktorki (wł. Coppa Volpi per la migliore interpretazione femminile) – nagroda przyznawana corocznie na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym w Wenecji za najlepszą rolę kobiecą spośród filmów konkursu głównego. Wyróżnienie, nazwane na cześć założyciela festiwalu hrabiego Giuseppe Volpiego, przyznaje międzynarodowe jury. Nazwa i forma nagrody funkcjonuje od trzeciej edycji imprezy, czyli od 1935 - wcześniej przyznawano aktorkom Złote Medale. W latach 1939–1940, 1943–1946 i 1969–1982 nagroda nie była przyznawana.
Najczęściej, jak do tej pory, nagradzane były role aktorek francuskich (18 wyróżnień) i amerykańskich (13). Dotychczas czterem aktorkom udało się zdobyć Puchar Volpiego dwukrotnie. W kolejności chronologicznej były to:
Pierwsza laureatka, Amerykanka Helen Hayes, była jedyną nagrodzoną wybraną w głosowaniu publiczności (1932). Z kolei jej rodaczka Bette Davis była jedyną zdobywczynią nagrody za role w dwóch różnych filmach (1937). Nagrodę dla Ingrid Bergman (1952) organizatorzy festiwalu przyznali pośmiertnie dopiero w 1992, gdyż w chwili premiery filmu Europa ’51 jury odmówiło jej przyznania ze względu na dubbing - aktorka grała po szwedzku, a jej głos został zdubbingowany na język włoski.
Pierwszą czarnoskórą laureatką była pochodząca z Martyniki Darling Légitimus (1983). Najmłodszą zdobywczynią nagrody była Francuzka Victoire Thivisol (1996) – miała skończonych zaledwie pięć lat. Najstarszymi laureatkami były 81-letnia Angielka Peggy Ashcroft (1989) i 82-letnia Włoszka Elena Cotta (2013).
Francuzka Juliette Binoche i Amerykanka Julianne Moore to jedyne aktorki, które zdobyły nagrody aktorskie na wszystkich trzech najważniejszych europejskich festiwalach filmowych: nagrodę dla najlepszej aktorki na MFF w Cannes, Srebrnego Niedźwiedzia na MFF w Berlinie oraz Puchar Volpiego na MFF w Wenecji. Pięć ról nagrodzonych w Wenecji przyniosło ich laureatkom również Oscara dla najlepszej aktorki (Helen Hayes, Vivien Leigh, Helen Mirren, Emma Stone i Olivia Colman).
Żadnej polskiej aktorce nie udało się jak dotychczas zdobyć tej nagrody.