Anouk Aimée

W dzisiejszym świecie Anouk Aimée stał się tematem o dużym znaczeniu i zainteresowaniu szerokiego grona odbiorców. Od momentu pojawienia się Anouk Aimée przyciąga uwagę zarówno ekspertów, jak i fanów, wywołując żarliwe debaty i sprzeczne opinie. Jego wpływ rozszerzył się na różne obszary, od polityki i społeczeństwa po kulturę popularną i rozrywkę. W tym artykule zbadamy różne aspekty związane z Anouk Aimée, analizując jego ewolucję w czasie, jego implikacje dla obecnego świata i perspektywy na przyszłość. Anouk Aimée nadal jest tematem podlegającym ciągłej ewolucji, a jego wpływ nigdy nie przestaje zaskakiwać tych, którzy zagłębiają się w jego złożoność.

Anouk Aimée
Ilustracja
Anouk Aimée (1952)
Imię i nazwisko

Nicole Françoise Florence Dreyfus

Data i miejsce urodzenia

27 kwietnia 1932
Paryż

Data i miejsce śmierci

18 czerwca 2024
Paryż

Zawód

aktorka

Współmałżonek

Edouard Zimmermann
(1949–1950; rozwód)
Nikos Papatakis
(1951–1954; rozwód)
Pierre Barouh
(1966–1969; rozwód)
Albert Finney
(1970–1978; rozwód)

Lata aktywności

1947–2019

Multimedia w Wikimedia Commons
Marcello Mastroianni i Aimée w filmie Słodkie życie (1960)
Aimée w filmie Osiem i pół (1963)

Anouk Aimée (właśc. Nicole Françoise Florence Dreyfus[1]; ur. 27 kwietnia 1932 w Paryżu, zm. 18 czerwca 2024 tamże[2]) – francuska aktorka filmowa i telewizyjna. Laureatka BAFTY i Złotego Globu za rolę w filmie Kobieta i mężczyzna (1966) oraz przyznawanej podczas MFF w Cannes nagrody za pierwszoplanową rolę kobiecą za film Skok w pustkę (1980).

Życiorys

Urodziła się w Paryżu jako córka pary aktorskiej – Geneviève Marii Thérèse Soryi (z domu Durand) i Henriego Murraya Dreyfusa[3]. Jej ojciec był żydem, matka zaś katoliczką. Została wychowana w katolicyzmie, ale później jako dorosła przeszła na judaizm[4]. Jej wczesna edukacja odbyła się w l’École de la rue Milton w Paryżu i l’École de Barbezieux[5]. Uczyła się tańca w Operze Marsylskiej. Podczas II wojny światowej ukończyła szkołę w Mayfield School w Mayfield w Sussex, ale wyjechała przed zdaniem matury. Studiowała teatr w Anglii, po czym studiowała sztukę dramatyczną i taniec u Andrée Bauer-Thérond[6].

Jako 14-latka zadebiutowała w roli Anouk w dramacie La Maison sous la mer (1947) z Viviane Romance. Wkrótce reżyser Marcel Carné zaangażował ją do roli Barbary w dramacie La fleur de l’âge (1947)[7]. W dramacie André Cayatte Kochankowie z Werony (1949) zagrała postać Georgii Maglii, współczesnej Julii. Zarówno namiętna, jak i enigmatyczna, Aimée w latach 50. występowała w szeregu melodramatów, aż w końcu wdarła się do Hollywood z drugoplanową rolą Evy w dramacie Anatole’a Litvaka Podróż (The Journey, 1959)[8] u boku Deborah Kerr, Yula Brynnera i Jasona Robardsa.

Międzynarodową popularność zdobyła dzięki roli znudzonej nimfomanki Maddaleny w komediodramacie Federico Felliniego Słodkie życie (La Dolce vita, 1960)[9] z Marcello Mastroiannim. Tytułowa rola tancerki kabaretowej i samotnej matki w melodramacie Jacques’a Demy’ego Lola (1961) przyniosła jej nominację do nagrody BAFTA dla najlepszej aktorki zagranicznej. W filmie biblijnym Roberta Aldricha Ostatnie dni Sodomy i Gomory (Sodom and Gomorrah, 1962) ze Stewartem Grangerem została obsadzona w roli królowej Bery. Była jedną z kilku aktorek branych pod uwagę do roli baronowej w filmowej wersji Dźwięki muzyki (1965), rola ostatecznie przypadła Eleanor Parker[10]. Po występie w roli cierpliwej żony w kolejnym filmie Felliniego Osiem i pół (1963), za kreację Anne Gauthier w melodramacie Claude’a Leloucha Kobieta i mężczyzna (1966) otrzymała statuetkę Złotego Globu dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym, nagrodę BAFTA i nominację do Oscara dla najlepszej aktorki[11]. Wcieliła się w szereg drugoplanowych ról w europejskich filmach i miniserialach telewizyjnych, w tym jako Lola / Cecile w dramacie Jacques’a Demy’ego Sklep z modelkami (Model Shop, 1969), Simone Lowenthal w czarnej komedii Prêt-à-Porter (1994) czy Letycja Buonaparte w miniserialu Napoleon (2002).

Była na okładkach magazynów takich jak „Paris Match”, „Elle”, „Télé 7 jours”, „Film” i „Ekran”[12].

Filmografia

Nagrody

Rok Nagroda Kategoria Film Źr
1967 Nagroda BAFTA Najlepsza aktorka pierwszoplanowa Kobieta i mężczyzna [11]
1967 Złoty Glob Najlepsza aktorka w filmie dramatycznym
1980 Nagroda MFF w Cannes Najlepsza aktorka pierwszoplanowa Skok w pustkę

Przypisy

  1. ↑ Anouk Aimée. L’encinémathèque. . . (fr.).
  2. ↑ L'actrice Anouk Aimée, héroïne du film "Un homme et une femme", est morte à l’âge de 92 ans. francebleu.fr. . (fr.).
  3. ↑ Anouk Aimee Biography (1932?-). Film Reference. . (ang.).
  4. ↑ Anouk Aimée. Jewish Women’s Archive. . (ang.).
  5. ↑ Anouk Aimée Pictures. FanPix.Net. . (ang.).
  6. ↑ Anouk Aimée – Actors and Actresses. Film Reference. . (ang.).
  7. ↑ Anouk Aimée. AlloCiné. . (fr.).
  8. ↑ Anouk Aimée. Rotten Tomatoes. . (ang.).
  9. ↑ Hal Erickison: Anouk Aimée Biography. AllMovie. . (ang.).
  10. ↑ Anouk Aimée Trivia. FamousFix.com. . (ang.).
  11. ↑ a b Anouk Aimée Awards. FamousFix.com. . (ang.).
  12. ↑ Anouk Aimée Magazines. FamousFix.com. . (ang.).

Linki zewnętrzne

Cezar Honorowy
1976–2000
2001–2026
Honorowy Złoty Niedźwiedź
1982–1999
2000–2019
2020–
Nagroda BAFTA dla najlepszej aktorki pierwszoplanowej
1950–1959
1960–1969
1970–1979
1980–1989
1990–1999
2000–2009
2010–2019
2020–2029
Nagroda za pierwszoplanową rolę kobiecą na Festiwalu Filmowym w Cannes
1946-1959
1960-1979
1980-1999
2000-2019
2020-
Złoty Glob dla najlepszej aktorki w filmie dramatycznym
1940–1959
1960–1979
1980–1999
2000–2019
2020–2039