719 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

W tym artykule poznamy fascynujący świat 719 Dywizja Piechoty (III Rzesza) i wszystko, co ma do zaoferowania. Od jego początków po dzisiejsze znaczenie, zanurzymy się w szerokim zakresie informacji, które pozwolą nam lepiej zrozumieć ten temat. Przeanalizujemy jego różne aspekty, zbadamy jego wpływ na społeczeństwo i zastanowimy się nad jego przyszłością. Dołącz do nas w tej niesamowitej wycieczce i odkryj wszystko, czego może nas nauczyć 719 Dywizja Piechoty (III Rzesza).

Ten artykuł dotyczy 719 Dywizji Piechoty okresu III Rzeszy. Zobacz też: 719 Dywizja Piechoty – stronę ujednoznaczniającą.
719 Dywizja Piechoty
719. Infanterie-Division
ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1941 Poczdam

Rozformowanie

1945

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Erich Höcker

Ostatni

gen. mjr Heinrich Gäde

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

719 Dywizja Piechoty (niem. 719. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, sformowana w rejonie Poczdamu (niem. Potsdam) na mocy rozkazu z 3 maja 1941, w 15. fali mobilizacyjnej w III Okręgu Wojskowym. W skład dywizji wchodzili żołnierze starszych roczników.

Struktura organizacyjna

  • Stan w maju 1941:

723. i 743. pułk piechoty, 663. oddział artylerii, 719. kompania pionierów, 719. kompania łączności;

  • Stan w czerwcu 1943:

723. i 743. pułk grenadierów, 663. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. kompania przeciwpancerna, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;

  • Stan w grudniu 1943:

723. i 743. pułk grenadierów, 1719. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. kompania przeciwpancerna, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;

  • Stan w sierpniu 1944:

723., 743. i 766. pułk grenadierów, 1719. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. batalion fizylierów, 719. kompania przeciwpancerna, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;

  • Stan w styczniu 1945:

723., 743. i 766. pułk grenadierów, 1719. pułk artylerii, 719. batalion pionierów, 719. batalion fizylierów, 719. oddział przeciwpancerny, 719. oddział łączności, 663. polowy batalion zapasowy;

Dowódcy dywizji

  • gen. por. Erich Höcker 3 V 1941 – 10 I 1944;
  • gen. por. Max Horn 10 I 1944 – 15 II 1944;
  • gen. mjr Carl Wahle 15 II 1944 – 30 VI 1944;
  • gen. por. Karl Sievers 30 VI 1944 – 30 IX 1944;
  • gen. Felix Schwalbe 30 IX 1944 – 22 XII 1944;
  • gen. mjr[1] Heinrich Gäde 22 XII 1944 – 30 III 1945;

Szlak bojowy

Od czerwca 1941 r. dywizja przebywała w Holandii jako jednostka okupacyjna. W walkach wzięła udział dopiero latem 1944 r. pod Tilburgiem i Scheidt, gdzie poniosła ciężkie straty. Po odbudowaniu została skierowana do Saary, gdzie kontynuowała walkę w ramach 19 Armii. Poddała się Amerykanom w maju 1945 r. pod Münsingen[2].

Przypisy

  1. ↑ Wingert 2010 ↓, s. 11.
  2. ↑ Samuel W. Mitcham jr.: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Dywizje strzeleckie i lekkie. Ordre de Bataille. Warszawa: Belona S.A., 2010, s. 197. ISBN 978-83-11-11655-9.

Bibliografia

  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0
  • Arkadiusz Wingert: Wojna totalna. Wehrmacht przeciw Armii Czerwonej 1941-1945. Suplement. Kraków: 2010.
Dywizje piechoty III Rzeszy
1-100
101-200
201-300
301-400
401-500
501-600
601-719
Imienne

rigt