167 Dywizja Piechoty (III Rzesza)

W dzisiejszym świecie 167 Dywizja Piechoty (III Rzesza) stał się tematem coraz większego zainteresowania szerokiego spektrum ludzi. Od ekspertów w tej dziedzinie po amatorów, 167 Dywizja Piechoty (III Rzesza) przyciągnął uwagę wielu osób i stał się istotnym i nieuniknionym tematem w różnych sferach życia. Niezależnie od tego, czy ze względu na swój wpływ na społeczeństwo, znaczenie historyczne czy wpływ na życie codzienne, 167 Dywizja Piechoty (III Rzesza) wywołał ciągłą debatę i zmotywował ekspertów do zagłębienia się w jego badania. W tym artykule zbadamy różne aspekty 167 Dywizja Piechoty (III Rzesza) i omówimy jego znaczenie w bieżącym kontekście.

167 Dywizja Piechoty
167 Dywizja Grenadierów Ludowych
167. Infanteriedivision
167. Volksgrenadierdivision
Ilustracja
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

1939,

Rozformowanie

1944,

Tradycje
Kontynuacja

167 Dywizję Grenadierów Ludowych

Dowódcy
Pierwszy

gen. por. Martin Gilbert

Ostatni

gen. por. Hanskurt Höcker

Działania zbrojne
II wojna światowa
Organizacja
Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

OKH

Multimedia w Wikimedia Commons

167 Dywizja Piechoty (niem. 167. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej.

Sformowana na mocy rozkazu z 26 listopada 1939, w 7. fali mobilizacyjnej w Monachium w VII Okręgu Wojskowym. Uczestnicząc w ataku na Związek Radziecki została rozbita przez oddziały 5 Gwardyjskiej Armii, w czasie Operacji Rumiancew[1]. Następne rozbicie miało miejsce w lutym 1944 pod Czerkasami, po czym została rozwiązana. Odtworzono ją jako 167 Dywizję Grenadierów Ludowych w październiku 1944.

Dowódcy dywizji

  • gen. por. Martin Gilbert 26 VII 1939 – 10 I 1940;
  • gen. Oskar Vogl 10 I 1940 – 1 V 1940;
  • gen. por. Hans Schönhärl 1 V 1940 – 1 VIII 1941;
  • gen. por. Werner Schartow 1 VIII 1941 – 11 VIII 1941;
  • gen. por. Wolf Trierenberg 11 VIII 1941 – 25 XI 1943;
  • gen. por. Hans Hüttner 25 XI 1943 – II 1944;
  • gen. por. Hanskurt Höcker X 1944 – IV 1945;

Struktura organizacyjna

Skład w listopadzie 1939

315. i 331. pułk piechoty, 238. dywizjon artylerii lekkiej;

Skład w styczniu 1940

315., 331. i 339. pułk piechoty, 238. pułk artylerii, 238. batalion pionierów, 238. oddział rozpoznawczy, 238. oddział przeciwpancerny, 238. oddział łączności, 238. polowy batalion zapasowy;

Skład w sierpniu 1940

315., 331. i 339. pułk piechoty, 238. pułk artylerii (I. – III./238. p.art. i I./40 p.art.), 238. batalion pionierów, 238. oddział rozpoznawczy, 238. oddział przeciwpancerny, 238. oddział łączności, 238. polowy batalion zapasowy;

Skład we wrześniu 1943

315., 331. i 339. pułk grenadierów, 238. pułk artylerii (I. – III./238. p.art. i I./40 p.art.), 238. batalion pionierów, 238. dywizyjny batalion fizylierów, 238. oddział przeciwpancerny, 238. oddział łączności, 238. polowy batalion zapasowy;

Przypisy

  1. ↑ Forczyk 2020 ↓, s. 311.

Bibliografia

  • Carell Paul, Operacja "Barbarossa"; Warszawa 2000; ISBN 83-11-09199-4;
  • Paul Carell, Spalona ziemia. Odwrót Wehrmachtu na Wschodzie, Kazimierz Szarski (tłum.), Warszawa: „Bellona”, 2003, ISBN 83-11-09475-6, OCLC 749204110.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
  • Robert Forczyk: Wojna pancerna na froncie wschodnim 1943-1945. Czerwony walec. Łódź: 2020. ISBN 978-83-7731-255-1.
Dywizje piechoty III Rzeszy
1-100
101-200
201-300
301-400
401-500
501-600
601-719
Imienne

rigt