228 Dywizja Piechoty

W szerokim świecie 228 Dywizja Piechoty istnieje wielka różnorodność podejść, opinii i perspektyw. Złożoność tego tematu/osoby/wydarzenia z czasem wywołała niekończące się dyskusje i debaty, stając się centralnym elementem w różnych obszarach wiedzy. Od wpływu na społeczeństwo po wpływ na kulturę popularną, 228 Dywizja Piechoty przyciąga uwagę zarówno naukowców, ekspertów, jak i fanów. W tym artykule zbadamy niektóre z najbardziej istotnych i fascynujących aspektów 228 Dywizja Piechoty, analizując jego znaczenie i implikacje w różnych kontekstach.

228 Dywizja Piechoty
228. Infanterie-Division
Historia
Państwo

 III Rzesza

Sformowanie

16 stycznia 1939

Rozformowanie

1940

Dowódcy
Pierwszy

Hans Suttner

Ostatni

Karl Ulrich Neumann-Neurode

Organizacja
Dyslokacja

Elbląg

Rodzaj sił zbrojnych

wojska lądowe

Formacja

Wehrmacht

Rodzaj wojsk

piechota

Podległość

XXI Korpus Armijny[1]

Skład

325., 356. i 400 pułk piechoty, 228 pułk artylerii

228 Dywizja Piechoty (niem. 228. Infanterie-Division) – niemiecka dywizja z czasów II wojny światowej, uczestniczyła w agresji na Polskę.

Sformowana przez dowództwo Landwehry w Elblągu ze starszych wiekiem żołnierzy, na mocy rozkazu z 16 sierpnia 1939 roku, w 3. fali mobilizacyjnej w III Okręgu Wojskowym. 228 DP Landwehry gen. mjr, Hansa Suttnera zajęła pozycje wyjściowe w rejonie: Trumieje-Kisielice-Jędrychowo, z zadaniem nacierania w ogólnym kierunku na Łasin-Słupski Młyn[2]. W 1940 roku została rozwiązana, prawdopodobnie powodem był zbyt wysoki wiek służących w niej żołnierzy[3].

Dowódcy dywizji

Dowódcy:

  • gen. mjr/gen. por. Hans Suttner 16 VIII 1939 – 1 III 1940;
  • gen. por. Karl-Ulrich Neumann-Neurode 1 III 1940 – 8 VII 1940;

Szef sztabu:

  • mjr Henning von Tresckow (w czasie agresji na Polskę[4])

Struktura organizacyjna

  • Struktura organizacyjna w sierpniu 1939[4]

325., 356. i 400. pułk piechoty, 228. pułk artylerii, 228. batalion pionierów, 228. oddział rozpoznawczy, 228. oddział przeciwpancerny, 288. oddział łączności, 288. polowy batalion zapasowy;

  • Struktura organizacyjna w grudniu 1939 roku:

325., 356. i 400. pułk piechoty, II./217. pułku artylerii, 228. batalion pionierów, 228. oddział rozpoznawczy, 228. oddział przeciwpancerny, 288. oddział łączności, 288. polowy batalion zapasowy;

Przypisy

  1. ↑ Zarzycki 2014 ↓, s. 35,38.
  2. ↑ Bitwa nad Ossą. .
  3. ↑ Mitcham 2009 ↓, s. 278.
  4. ↑ a b Zarzycki 2014 ↓, s. 38.

Bibliografia

  • Czesław Grzelak, Henryk Stańczyk, Kampania polska 1939 roku, Warszawa: Oficyna Wydawnicza Rytm, 2005, ISBN 83-7399-169-7, OCLC 830817444.
  • Haupt Werner, Die deutschen Infanterie-Division b.m.w 1991;ISBN 3-89555-274-7;
  • Jurga Tadeusz, Armia Modlin 1939, Warszawa 1987;
  • Tadeusz Jurga, Obrona Polski 1939, Waldemar Strzałkowski (oprac.), Warszawa: „Pax”, 1990, ISBN 83-211-1096-7, OCLC 830078818.
  • Schramm Percy Ernst, Kriegstagebuch des Oberkommandos der Wehrmacht 8 vol.; Bonn 2003; ISBN 3-8289-0525-0;
  • Samuel Mitcham: Niemieckie siły zbrojne 1939-1945. Wojska lądowe. Warszawa: 2009. ISBN 978-83-11-11596-5.
  • Piotr Zarzycki: Suplement do Września 1939. Ordre de Bataille armii niemieckiej, słowackiej i sowieckiej wraz z obsadami personalnymi. Warszawa: Centralna Biblioteka Wojskowa, 2014. ISBN 978-83-933204-7-9.
Dywizje piechoty III Rzeszy
1-100
101-200
201-300
301-400
401-500
501-600
601-719
Imienne

rigt