Łukasz Solecki
W tym artykule zbadamy temat Łukasz Solecki z wyjątkowej i nowatorskiej perspektywy. Łukasz Solecki to temat, który w ostatnich latach przykuł uwagę wielu osób, dlatego w tym artykule proponujemy dogłębną analizę go. Od jego początków po wpływ na dzisiejsze społeczeństwo, poprzez możliwe implikacje w przyszłości, zanurzymy się w wyczerpującej analizie, która ma na celu rzucić światło na wszystkie istotne aspekty Łukasz Solecki. W tym celu będziemy potrzebować współpracy ekspertów w tej dziedzinie, a także świadectw od osób, które blisko doświadczyły wpływu Łukasz Solecki na swoje życie. Jesteśmy pewni, że ten artykuł zapewni pełną i wzbogacającą wizję tematu, który do dziś budzi debatę i fascynację.
| ||
| ||
| Data i miejsce urodzenia |
6 sierpnia 1827 | |
|---|---|---|
| Data śmierci |
2 marca 1900 | |
| Miejsce pochówku |
cmentarz Główny w Przemyślu↗ | |
| Biskup diecezjalny przemyski | ||
| Okres sprawowania |
1881–1900 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Nominacja biskupia |
28 października 1881 | |
| Sakra biskupia |
14 maja 1882 | |
| Odznaczenia | ||
| ||
| Data konsekracji |
14 maja 1882 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Konsekrator | |||||||
| Współkonsekratorzy | |||||||
| |||||||
| |||||||
a.jpg)
Łukasz Ostoja Solecki herbu Ostoja (ur. 6 sierpnia 1827 w Jawczu, zm. 2 marca 1900 w Przemyślu) – polski duchowny rzymskokatolicki, biskup diecezjalny przemyski w latach 1881–1900, profesor i rektor Uniwersytetu Lwowskiego[1].
Życiorys
Syn ekonoma Józefa i Katarzyny Tabęckiej[2]. W 1844 ukończył gimnazjum w Brzeżanach, w latach 1844–1850 studiował filozofię i teologię na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Lwowskiego. W trakcie Wiosny Ludów 1848 był w składzie deputacji do studentów Uniwersytetu Wiedeńskiego celem nawiązania z nimi kontaktów w imię równości i wolności (wraz z Mikołajem Zyblikiewiczem, Hilarym Treterem Franciszkiem Siemianowskim)[3]. Na lwowskiej uczelni otrzymał doktorat z teologii w 1854. W roku akademickim 1863/1864 był dziekanem wydziału teologicznego, a w latach 1864–1865 rektorem uniwersytetu. W 1881 cesarz Franciszek Józef I mianował go biskupem przemyskim obrządku łacińskiego, co potwierdził papież Leon XIII 27 marca 1882, obdarzając go przy tym tytułami prałata rzymskiego i asystenta tronu papieskiego[4].
15 sierpnia 1882 dokonał koronacji obrazu Matki Boskiej Słuchającej w kościele franciszkanów w Kalwarii Pacławskiej. Papież Leon XIII przesłał telegram z błogosławieństwem, a uroczystość zgromadziła prawie 100 tysięcy wiernych[5].
W 1887 otrzymał Order Korony Żelaznej II klasy[6].
Został pochowany na cmentarzu Głównym w Przemyślu[7].
Przypisy
- ↑ W poszukiwaniu korzeni. saga.inet.krakow.pl. .
- ↑ Szlachta Ziemi Halickiej - Solecki
- ↑ Wspomnienie pośmiertne. „Dziennik Polski”. Nr 364, s. 2, 31 grudnia 1892.
- ↑ Samotność ojcostwa. niedziela.pl. . .
- ↑ Matka Boska Słuchająca – w Kalwarii Pacławskiej. franciszkanie.pl. . .
- ↑ Order. „Kurier Lwowski”. R. 5, nr 310, s. 3, 1887-11-08. .
- ↑ Pogrzeb X. Biskupa Soleckiego. „Czas”. R. 53, nr 60, s. 1, 1900-03-07. .
Bibliografia
- Niedziela, tygodnik katolicki. niedziela.pl. .
- Łukasz Ostoja Solecki
Linki zewnętrzne
- Łukasz Solecki , catholic-hierarchy.org (ang.).
- Niedziela, tygodnik katolicki. niedziela.pl. .
- www.franciszkanie.pl. franciszkanie.pl. .