Ć

C z kreską
Ilustracja
Majuskuła i minuskuła litery
Informacje podstawowe
Majuskuła

Ć

Minuskuła

ć

Podstawowy alfabet

łaciński

Pochodzenie
Oparty na grafemie

c

Znak diakrytyczny

akcent ostry

Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

C z kreską (majuskuła: Ć; minuskuła: ć) – litera diakrytyzowana alfabetu łacińskiego powstała od litery c posiadająca akcent ostry; piąta litera alfabetu polskiego.

Historia

Graf pojawił się po raz pierwszy w alfabecie polskim. W języku serbsko-chorwackim ć pojawiło się jako zapożyczenie z alfabetu polskiego w XIX wieku.

Zastosowanie

Litera występuje w języku polskim, dolnołużyckim, górnołużyckim, saanicz, etnolekcie wilamowskim oraz przy zapisie łacinką serbsko-chorwackiego i białoruskiego.

Ć Wymowa litery ć w języku polskimProblem z odtwarzaniem tego pliku? Zobacz strony pomocy.

Język polski

W języku polskim najczęściej oznacza spółgłoskę zwarto-szczelinową dziąsłowo-podniebienną bezdźwięczną (IPA: ), np. w słowie „pięć” (IPA: ) oraz „cień” (IPA: ).

Język białoruski

W łacince białoruskiej oznacza dźwięk . Litera odpowiada digrafu cyrylicznemu Ць.

Etnolekt wilamowski

Odręczny zapis litery „ć”Odręczny zapis litery „ć”

W etnolekcie wilamowskim oznacza dźwięk .

Język serbsko-chorwacki

W języku serbsko-chorwackim ć występuje w zapisie łacińskim oraz jest wymawiane jest jako /ʨ/, np. w słowie „kuća” (IPA: ) oznaczającym dom.

Zobacz też

Przypisy

  1. ĄĘ czyli ponaschemu , Racjonalista.pl   (pol.).
  2. Łacinka, lacinka… A jakija praviły biełaruskaj łacinki? , Naša Niva   (biał.).


Alfabet polski
Litery
Używane w zapożyczeniach
Nieużywane współcześnie
Dwuznaki
Trójznaki
Alfabet łaciński
Podstawowe litery*
Inne litery
Nieużywane
współcześnie litery
Dwuznaki
Trójznaki
Tetragrafy
Pentagrafy
Heksagrafy
Heptagrafy
Inne symbole